เมื่อก่อนตอนเด็กเคยฝันว่าเรียนจบอยากบินไปทำงานเมืองนอก แต่งตัวสวยๆเดินเฉิดฉายเท่ๆตามเมืองใหญ่ๆสวยๆอย่าง ปารีส ชิคาโก นิวยอร์ค  ลอนดอน โตเกียว
พอผ่านจุดนั้นมาแล้วรู้สึกว่มันไม่เห็นสนุกเหมือนที่เราเคยฝันเลย ทุกอย่าง ยุ่งยาก วุ่นวาย ทุกอย่างเร่งรีบ วันๆแทบไม่มีเวลาให้ตัวเองแฟนก็ไม่ต่างกัน บินไปบินมา แป้บๆ

วันไหนที่มีเวลาได้อยู่กับตัวเอง เล่นกับแมว ทำความสะอาดตู้ปลา มันเป็นความรู้สึกที่ดีจนบอกไม่ถูก ตอนเย็นได้มีเวลากินข้าวกับแฟน เดินตลาด ดูทีวี  มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากจริงๆมานั่งนึกดู เออ ความสุขเรามันไกล้แค่นี้เอง หรือเราเป็นคนพอใจอะไรง่ายๆไปรึเปล่า ไม่ต้องหาที่ไหนไกลเลยทำไมไม่เคยรู้