เรื่องมันมีอยู่ว่า เรารู้จักรุ่นน้องคนนึง สมมุติชื่อ (ไม้) ไม้เป็นรุ่นน้องที่ไม่เอารุ่น ขออธิบายนิดนึง *ไม่เอารุ่น คือคนที่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมทุกอย่างที่รุ่นพี่จัดให้รุ่น ไม่เอาเพื่อน ไม่เอาพี่ สรุปง่ายๆคือ เข้าร่วมเฉพาะกิจกรรมทางมหาลัยเท่านั้น!! แรกๆเราก็รู้สึกน้องคนนี้แรงอ่ะ กล้าถอดป้ายชื่อที่รุ่นพี่ทำให้คืน รุ่นพี่ก้อพยายามบี๊บรุ่นน้องให้ "น้องไม้" กลับมาเอารุ่นให้ได้ โดยการ ลงว๊าก ทำโทษ บลาบลา~ แต่ก้อเปล่าประโยชน์ ก้อเลยต้องปล่อยไป ตอนเรียน ไม้ ก้อมีเพื่อนไม่มากมีประมาณ2-3คน เราเริ่มมาสนิทกัหลังจากไปเข้าค่ายด้วยกัน เราได้เข้าค่ายกับรุ่นน้องเพราะ เราประสบอุบัติเหตุ จึงไม่สามารถไปกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกันได้ อาจารย์เลยให้ไปกับรุ่นน้องปีหน้า หลังจากเข้าค่ายเสร็จ เรากับน้องไม้ได้คุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เขาเคยบอกกับเราว่าเราเป็นรุ่นพี่คนเดียวก้อว่าได้ ที่คุยกับเขา เขาคิดว่าเราจะไม่คุยกับเขาเพราะเขาไม่เอารุ่น แต่เราก้อเฉยๆนะ คุยได้หมด ทุกคนคือน้องไม่ว่าจะเอารุ่นหรือไม่เอารุ่น ทุกครั้งที่น้องไม้มีปัญหาเราจะเป็นคนช่วยเหลือ ให้คำแนะนำทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเพื่อน เรื่องอาจารย์ เราไม่เคยนิ่งดูดาย ช่วยเหลือตั้งแต่เขาปี2จนจบปริญญา และเมื่อปีแล้วเขาก้อไลท์มาชวนเราไปดูบาสด้วยกัน เราก้อไม่ได้คิดอะไรก้อไปกับเขา แต่กว่าเราจะไปถึงบาสก้อเลยเลิกแข่งกันแล้ว น้องไม้เลยเปลี่ยนแผน ไปเดินห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวแทน แล้วน้องไม้เขาก้อบอกกับเราว่าเขายังไม่อยากกลับบ้าน ให้เราพาไปเที่ยวหน่อย เราก้อไม่รู้จะพาไปไหนดี เราไม่ใช่คนชอบเที่ยวด้วย เขาเลยขอเราไปเล่นฟิตเน็ตที่คอนโดเราอยู่ เราก้อโอเค ให้ไป พาไปถึงเขาก้อไม่ไปเล่นฟิตเน็ตแล้วเขาบอกขี้เกียจแลขอนอนที่ห้องเรา เพราะบ้านเขาอยู่นนทบุรี รถก้อหมดแล้วด้วย เราก้อโอเค น้องเดือดร้อน เป็นหน้าที่พี่ต้องให้ความช่วยเหลือ แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้น น้องเขาบอกเราว่า กลัวผี ขอนอนกอดหน่อย เราก้อเห้ย!!!! มันจะดีหรอ? แต่ก้อไม่ได้พูดอะไร ก้อเฉยๆไปซักพักน้องไม้ ก้อไม่ได้กอดเราอย่างเดียวพยายามจะมีอะไรกับเราให้ได้เราก้อแบบเห้ย!!ไม่ได้ ไม่เอา ไม่ให้ เราสู้สุดฤทธิ์ (เราเป็นผู้หญิงในเอกคนเดียวที่ยังซิงอยู่) เรากลัวมาก กลัวทุกอย่าง มีประโยคนึงเขาพูดกับเราว่า คืนนี้เราต้องเป็นของเขาอยู่ดี จะสู้ทำไม ทำไมต้องทำให้เจ็บตัวด้วย เราช็อคกับคำพูดพวกนี้มาก เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน และเรากับน้องไม้ก้อมีอะไรกัน โดยที่เราไม่เต็มใจมากๆ พอมาตอนเช้าเราก้อรอว่า เขาจะขอโทษเราไหมนะ ไม่มีแม้แต่คำเดียว เราก้อเลยไปอาบนำ้เขาก้อเรียกเราให้ไปตักเราคิดว่าเขาจะปลอบเรา แต่เปล่าเลยเขาปลํ้าเราซํ้าอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก้อหายไปเลย ไม่โทรหา ไม่ไลท์มา ไม่ทักเฟชหายไปจากชีวิตเรา 5เดือนต่อมาเขาทักไลท์เรามา บอกว่าเขาขอโทษสำหรับเรื่องคืนนั้น แล้วขอร้องให้เราเปิดเฟชไทม์เขาอยากเห็นหน้าเราว่าเราสบายดีมั้ย? เราก้อไม่เอา จะนอนแล้ว และแล้วความเลวของคนก้อแสดงขึ้นมาให้เราเห็นอีก เขาขู่เราว่า ถ้าเราไม่เปิดเฟชไทม์เขาจะเอารูปถ่ายเราตอนนอนหลับ เป็นรูปที่เราไม่ได้ใส่เสื้อผ้า มาลงในเว็บโป๋ แล้วก้อโพสในเพชบุ๊ค เราก้อตกใจไปถ่ายตอนไหน? ไม่เคยรู้มาก่อนเลยมาแอบถ่ายไว้ แล้วจะเอามาแบล็คเม เราด้วยเนี่ยนะ ทำไมเลวแบบนี้ เราก้อยืนยันคำเดิมไม่เปิด จะทำอะไรก้อทำเหอะ เบื่อมาก สับสนมาก ไม่รู้ว่าเรื่องจิงไม่จิง ผ่านไปอีก1วัน เขาก้อโทรมาอีกบอกว่าจะมาหาเรา เรารีบตกลงเลยเพราะ เราอยากจะลบรูปบ้าๆพวกนั้น จะได้ไม่ต้องมาขู่เราอีกแต่โทรศัพท์น้องไม้ล็อคไว้ รูปก้อไม่ได้เห็นว่ามีจิงหรือเปล่า?แถมยังเสียตัวอีก ยังไม่พอเซ็กส์ครั้งนี้เป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเรามาก เราท้อง!!!!! แต่เราเพิ่งมารู้ตอนท้องได้4เดือนกว่าแล้ว เล่าต่อ หลังจากวันนั้นเขาก้อมาสเต็ปเดิม คือหายไปอีก ***ลืมบอกไปว่าน้องไม้เขามีแฟนอยู่แล้วคบกันมาได้3ปีแล้ว.... ผ่านมาอีก2-3อาทิตย์เขาก้อจะมาหาเราอีก เราบอกมาไม่ได้พี่เรากลับจากตปท.พอดี เขาก้อเลยให้เราไปบ้านเขาแทนเราก้อไปเพราะเขาบอกว่า เขาเอาลงคอมที่บ้านไว้ด้วย สรุปพ่อน้องไม้มา ไม่ได้ไปบ้านแถมต้องเสียตังเปิดห้องอีก กลับคอนโดก้อไม่ได้อีก ช่วงนั้นเป็นช่วงเคอร์ฟิว ห้ามออกจากบ้านเกิน4ทุ่ม คืนนั้นเราก้อมีอะไรกันอีก ระหว่างเราหลับเขาไปลบข้อความที่เราคุยกับเขาในไลท์ทั้งหมด ในนั้นจะมีข้อความที่เขาขู่เราด้วย ลบหมดเลย เราเพิ่งเข้าใจว่าที่เขานัดเรามาครั้งนี้เขาตั้งใจจะทำลายหลักฐานทั้งหมดและจะได้ทิ้งเราได้อย่างสบายใจ หลังจากนั้นก้อไม่มีการติดต่อใดๆมาทั้งสิ้น เราก้อไม่ได้คิดอะไรเครียดไปเด่วเมนส์ไม่มา เราก้อเอ๊ะ!!!ทำไม่ยังไม่มาอีกนะ 4เดือนแล้ว เราเลยปรึกษาเภสัช เค้าให้ยาปรับฮอร์โมนมา ซึ่งถ้าท้องก้อไม่มีปัญหากับครรภ์เราก้อกินไปตามที่เภสัชบอกเมนส์ก้อยังไม่มา เลยตัดสินใจซื้อที่ตรวจมาตรวจ สรุปท้อง เราเลยเล่าให้พี่ฟังทุกอย่าง พี่ที่กลับมาจาก ตปท.เขาจบกฎหมายมา ก้อเลยพาไปฝากครรภ์แล้วก้อแจ้งความในวันเดียวกัน ตอนนี้เรารอศาลออกหมายจับอย่างเดียว เพราะเขาไม่มารายงานตัว แต่ตอนนี้เรื่องเงียบมากเลย ตอนนี้เรา7เดือนกว่าแล้ว พี่เราก้อกลับไปตปทแล้วด้วย เขากลับมาแค่ฝึกงาน3เดือน เราอยากได้ความชัดเจน เด็กต้องการพ่อ เราไม่อยากให้ใบแจ้งเกิดมีแค่ชื่อแม่ เราไม่อยากให้ลูกรับรู้ว่าพ่อเขาทิ้งเขากะแม่ตั้งแต่ยังไม่เกิด เราพยายามทำหน้าที่เราให้ดีที่สุดกินอาหารดีๆ เราอยากเตือนผู้หญิงทุกคน อย่าไว้ใจใครง่ายๆอย่าเชื่อใจใครง่ายๆ ขอให้ดูเหตุการณ์เราเป็นตัวย ดีด้วยแค่ไหนกลับต้องมาทนทุกข์คนเดียว ร้องไห้คนเดียว มันยุติธรรมแล้วหรอ ทำไมเวรกรรมไม่ส่งไปถึงเขาไวๆนะ