เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา3ปีตอนแรกชีวิตดีมากคะ ไม่ค่อยมีปัญหากันบอกก่อนว่าแฟนเราเป็นคนติดเกมส์ประเภทเล่นแทบทุกเกมส์
ไปงานเกมส์แทบทุกปี พอมาคบกับเราแรกๆติดเราคะไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้แต่พอคบกันไปนานๆ เริ่มกลับมาเล่นคะ ตอนแรกที่เขากลับมาเล่นเกมส์เรายังปรับตัวไม่ได้คะ ทะเลาะกันบ่อยมาก ในช่วงปีที่2 แต่เขาก็บอกจะลดให้คะ จะพยายามเบาๆลงแต่ทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ หรือไม่ถึง2วันเลยมั้ง ก็เอาอีก จนพอปัจจุบันเล่นหนักคะ อยู่มหาลัยอยู่หอชีวิตอิสระเล่นจนตื่นไปเรียนไม่ไหว คือเราโมโหมาก ลืมบอกไปแฟนเราเด็กกว่าเราสองปีคะ วุฒิภาวะค่อนข้างต่ำ อยู่โรงเรียนประจำที่ระเบียบเข้มงวดแต่เด็กจนมัธยมปลาย ค่อนข้างจะโหยหาอิสระ ตอนแรกการเรียนแย่มากถือว่าเป็นเด็กมีปัญหาเลยคะ แต่ตอนคบกับเราเราเข็นทุกอย่างเข็นจนจากเกรด 1.9 จบ ม.6 มาด้วยเกรด 3.00
นิสัยเราจะเป็นคนขี้บ่นคะ เพราะเรียนครูชอบสอนจนบ้างครั้งรู้คะว่าเยอะ แต่เยอะเพราะเป็นห่วงเคยคิดว่าขึ้นมหาลัยมาจะปรับปรุงตัวเอง รับผิดชอบตัวเองได้เปล่าเลย ยิ่งได้เพื่อนกลุ่มติดเกมส์อีก ยิ่งหนัก เขาบอกว่าเล่นเกมส์เพราะสนุก เฮฮา มีความสุข แต่ก็นะ เล่นได้ถ้าจัดการชีวิตตัวเองลงตัว ไม่กระทบอย่างอื่น เคยบ่นจนขี้เกียจก็ปล่อยให้เล่นปล่อยให้มีเวลาคิดว่าเดี๋ยวก็เบื่อ แต่ก็เหมือนเดิม เหนื่อยมากบางทีอยากเลิกก็เลิกไม่ได้เพราะผูกพันธ์บวกกับเป็นห่วง
เคยทะเลาะกันแล้วเขาบอกว่า เทอทำให้เรามีความสุขจริงๆได้ไหม เคยทำเราให้ยิ้มจริงๆได้ไหม เคยเลิกบ่นไหม
เรานี่จุกนะคะเรายอมรับคะ ขี้บ่น บ่นเพราะเขาไม่รับผิดชอบตัวเอง แค่อยากให้โตบ้าง ถ้าเล่นแล้วตื่นไปเรียนทันไม่ว่าสักคำเลย
เราบ่นว่าจะไม่ให้เล่นๆ ขู่สารพัดแต่เราไม่เคยทำจริงๆหรอกคะ เราเป็นประเภทปากร้ายใจดี แต่เราหวังดีกับเขาเสมอเป็นเหมือนแม่ พี่สาว เพื่อน และอ้อนเป็นเด็กๆบางครั้ง
จนวันนี้ทะเลาะติดๆกันเป็นอาทิตย์คะ เรื่องเล่นเกมส์ละไม่ตื่นไปเรียน วันนั้นจำได้เขาเรียน8.40 เราโทรตั้งแต่ 7.40 ถึง 9.40 กว่าๆ ไม่ตื่นคะ
เพราะเมื่อวานเล่นเกมส์ตั้งแต่5โมงเย็นถึง 5ทุ่มกว่าๆหรือมากกว่านั้น ก็ไม่รู้ มันสะสมๆ เรื่อยๆ จนเราโมโหคะ ถามว่า เกมส์กะเราเลือกไร เขาตอบว่าไรรู้ไหมคะ
เลือกเธอ แต่ เราก็ต้องเล่นเกมส์!!! ????? คือเราไม่เข้าใจว่าตกลงคืออะไร เชื่อป่ะว่าเราพูดงี้แต่ถึงเวลาเราไม่ได้ให้ตัดขาดหรอกค่ะ เราก็ยังให้เล่นแหละ
แต่เราแค่อยากให้ตระหนักถึงความสำคัญเราบ้าง แยกแยะแบ่งเวลาบ้าง แต่เราก็เสียใจนะคะ ที่เจอคำพูดแบบนี้
มีใครเคยเจอเคสแบบนี้หรือหนักกว่านี้ไหมคะ ? แล้วเราควรทำไงต่อ ควรแก้ปัญหาอย่างไร เผื่อมีคนทำแล้วได้ผลมาตอบ
เมื่อเราให้แฟนเลือกเกมส์กับเราแฟนตอบว่า เลือกเราแต่......
ไปงานเกมส์แทบทุกปี พอมาคบกับเราแรกๆติดเราคะไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้แต่พอคบกันไปนานๆ เริ่มกลับมาเล่นคะ ตอนแรกที่เขากลับมาเล่นเกมส์เรายังปรับตัวไม่ได้คะ ทะเลาะกันบ่อยมาก ในช่วงปีที่2 แต่เขาก็บอกจะลดให้คะ จะพยายามเบาๆลงแต่ทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ หรือไม่ถึง2วันเลยมั้ง ก็เอาอีก จนพอปัจจุบันเล่นหนักคะ อยู่มหาลัยอยู่หอชีวิตอิสระเล่นจนตื่นไปเรียนไม่ไหว คือเราโมโหมาก ลืมบอกไปแฟนเราเด็กกว่าเราสองปีคะ วุฒิภาวะค่อนข้างต่ำ อยู่โรงเรียนประจำที่ระเบียบเข้มงวดแต่เด็กจนมัธยมปลาย ค่อนข้างจะโหยหาอิสระ ตอนแรกการเรียนแย่มากถือว่าเป็นเด็กมีปัญหาเลยคะ แต่ตอนคบกับเราเราเข็นทุกอย่างเข็นจนจากเกรด 1.9 จบ ม.6 มาด้วยเกรด 3.00
นิสัยเราจะเป็นคนขี้บ่นคะ เพราะเรียนครูชอบสอนจนบ้างครั้งรู้คะว่าเยอะ แต่เยอะเพราะเป็นห่วงเคยคิดว่าขึ้นมหาลัยมาจะปรับปรุงตัวเอง รับผิดชอบตัวเองได้เปล่าเลย ยิ่งได้เพื่อนกลุ่มติดเกมส์อีก ยิ่งหนัก เขาบอกว่าเล่นเกมส์เพราะสนุก เฮฮา มีความสุข แต่ก็นะ เล่นได้ถ้าจัดการชีวิตตัวเองลงตัว ไม่กระทบอย่างอื่น เคยบ่นจนขี้เกียจก็ปล่อยให้เล่นปล่อยให้มีเวลาคิดว่าเดี๋ยวก็เบื่อ แต่ก็เหมือนเดิม เหนื่อยมากบางทีอยากเลิกก็เลิกไม่ได้เพราะผูกพันธ์บวกกับเป็นห่วง
เคยทะเลาะกันแล้วเขาบอกว่า เทอทำให้เรามีความสุขจริงๆได้ไหม เคยทำเราให้ยิ้มจริงๆได้ไหม เคยเลิกบ่นไหม
เรานี่จุกนะคะเรายอมรับคะ ขี้บ่น บ่นเพราะเขาไม่รับผิดชอบตัวเอง แค่อยากให้โตบ้าง ถ้าเล่นแล้วตื่นไปเรียนทันไม่ว่าสักคำเลย
เราบ่นว่าจะไม่ให้เล่นๆ ขู่สารพัดแต่เราไม่เคยทำจริงๆหรอกคะ เราเป็นประเภทปากร้ายใจดี แต่เราหวังดีกับเขาเสมอเป็นเหมือนแม่ พี่สาว เพื่อน และอ้อนเป็นเด็กๆบางครั้ง
จนวันนี้ทะเลาะติดๆกันเป็นอาทิตย์คะ เรื่องเล่นเกมส์ละไม่ตื่นไปเรียน วันนั้นจำได้เขาเรียน8.40 เราโทรตั้งแต่ 7.40 ถึง 9.40 กว่าๆ ไม่ตื่นคะ
เพราะเมื่อวานเล่นเกมส์ตั้งแต่5โมงเย็นถึง 5ทุ่มกว่าๆหรือมากกว่านั้น ก็ไม่รู้ มันสะสมๆ เรื่อยๆ จนเราโมโหคะ ถามว่า เกมส์กะเราเลือกไร เขาตอบว่าไรรู้ไหมคะ
เลือกเธอ แต่ เราก็ต้องเล่นเกมส์!!! ????? คือเราไม่เข้าใจว่าตกลงคืออะไร เชื่อป่ะว่าเราพูดงี้แต่ถึงเวลาเราไม่ได้ให้ตัดขาดหรอกค่ะ เราก็ยังให้เล่นแหละ
แต่เราแค่อยากให้ตระหนักถึงความสำคัญเราบ้าง แยกแยะแบ่งเวลาบ้าง แต่เราก็เสียใจนะคะ ที่เจอคำพูดแบบนี้
มีใครเคยเจอเคสแบบนี้หรือหนักกว่านี้ไหมคะ ? แล้วเราควรทำไงต่อ ควรแก้ปัญหาอย่างไร เผื่อมีคนทำแล้วได้ผลมาตอบ