ผมเคยหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งมากครับ คิดว่าชีวิตนี้คงอาจรักใครได้เท่าเธออีกแล้ว
และเธอก็เคยบอกผมครับ ว่าชีวิตนี้จะไม่รักใครเท่าผมเหมือนกัน
เราคบกันอยู่ช่วงหนึ่ง ซึ่งก็เป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ
แต่สุดท้าย จากปัญหาบางอย่างเราต้องเลิกกันครับ
ด้วยความที่เราเสียใจทั้งคู่ที่ต้องจบแบบนี้ เธอก็เลือกจะตัดช่องทางการติดต่อกับผมทุกทาง
การไม่เจอกัน ไม่คุยกัน คงทำให้ลืมกันได้เร็วที่สุด

โดยเค้าบอกกับผมว่า ในอนาคตไว้เราสองคนทำใจได้เมื่อไหร่ค่อยคุยกัน
เราอาจกลับมาเป็นเพื่อน เป็นที่ปรึกษาที่ดีของกันและกันได้อีกครั้งก็ได้

ผ่านมา 4 ปี เราไม่เคยคุยกันเลยแม้แต่คำเดียว
และผมก็อาการดีขึ้นในที่สุด ผมก็โอเคกับความเจ็บครั้งนั้น แล้วก็มีรักใหม่
ตอนนี้ผมคิดว่า พร้อมแล้วที่จะคุยกับเธอ พร้อมที่จะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ขณะที่เธอเอง หลังจากเลิกกับผมไป ผมก็ตามข่าวคร่าวๆของเธอ
ก็รู้ว่าเธอมีแฟนใหม่ในช่วงปีที่ผ่านมา และข่าวว่า ใกล้จะแต่งงานกันด้วย
ซึ่งนั่นก็แปลว่าเธอคงลบผมจากใจได้แล้วเหมือนกัน

คือผมก็มาคิดว่า ตอนนี้เราสองคนต่างก็มีรักใหม่แล้ว
มันน่าจะถึงเวลาที่เราจะกลับไปเป็นเพื่อนกันได้แล้วล่ะ

แต่ประเด็นก็คือ ผมควรกลับไปคุยกับเค้าดีมั้ยครับ
พูดตามจริง ผมก็อยากคุยกับเค้าถามไถ่ว่าชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง การงานเป็นไง แฟนดีมั้ย
มั่นใจว่าตัวเองจะไม่โหยหาเค้า และกลับไปรักเค้าอีก (เค้ามีแฟนแล้ว และจะแต่งงานกัน)
การได้กลับมามีเพื่อนเพิ่มอีกสักคน ซึ่งเป็นคนที่ปรึกษาได้ทุกอย่าง
และรู้ว่าคนๆนี้ไม่ประสงค์ร้ายกับเราแน่นอน มันก็น่าจะเป็นเรื่องดีใช่ไหมครับ

แต่อีกใจนึง ผมก็ไม่รู้ว่ามันสมควรมั้ย
คือเค้ามีชีวิตใหม่แล้ว ผมมีชีวิตใหม่แล้ว
มันจะทำให้ทุกอย่างมีปัญหารึเปล่า ทำให้เรื่องที่ควรจะสงบมันวุ่นวายขึ้นมามั้ย
หรือผมควรจะไปปล่อยเราสองคนเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล
ให้มันอยู่ในความทรงจำเฉยๆก็พอ