สวัสดีดีค่ะ!! ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ตั้งครรภ์ในวัยเรียน ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ม.4 อายุ16 ปี
ตอนแรกประจำเดือนไม่มาฉันก็ไม่แปลกใจอะไรใข่ไหมค่ะ ฉันก็บอกกับแฟน แฟนก็บอกว่าไม่ท้องหรอก อย่าคิดมาก พอทีนี้ประจำเดือนไม่มา2เดือนและ ฉันก็คิดนะว่า ท้องหรือป่าวเนี้ย เครียดมากๆพอผ่านไป3เดือน ประจำเดือนก็ยังไม่มาอีก ฉันเลยบอกแฟนว่า"นี้ประจำเดือนไม่มา2เดือนแล้วนะ" แฟนก็เงียบ แล้วพูดว่า อย่าคิดมากนะไม่ท้องหรอก หลังจากนั้นผู้ชายคนนี้ก็ทิ้งเราไป ((พร้อมกับบล้อคเฟสบล้อคไลน์))พอต่อมาหลายๆวันฉันเลยให้เพื้อนซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ตรวจผลของที่ตรวจขึ้น2ขีด ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย เครียดมากไม่รู้จะบอกแม่ยังไง ความหวังของครอบครัวเขาก็ฝากไว้ที่เรา เราเครียดจนนอนไม่หลับ ทำให้เราคิดอยากจะทำแท้ง อีกใจนึ่งก็กลัวบาป อีกใจนึ่งก็กลัวหมดอนาคต เราคิดว่า ถ้าเราคลอดลูกมา ใครจะเลี้ยง ทางบ้านเราก็ไม่ได้รวยมาก หาเงินคนเดียวเลี้ยง4ปาก รวมตัวของพ่อด้วย  มีวันนึ่งเราได้มีโอกาสคุยกับแฟนเราไปหาแฟนเลย ที่สวนในหมู่บ้านแห่งนึ่ง พวกเพื่อนแฟนก็นั่งกันอยู่เราก็เดินเข้าไปหาเลย พร้อมพูดว่า
เรา : เอาไงเนี้ยถ้าเราท้องอะ
ผช : ท้องจิงหรือป่าวเหอะ
เรา : ก็ซื้อที่ตรวจครรภ์มาดิ เดี่ยวจะตรวจให้ดู
ผช : แล้วเด็กในท้องใข่ลูกของเราจิงๆหรออ
เรา : ตรวจ DNA ดิ ถ้าไม่เชื่อ
ผช : เอาเด็กออกไป เดี่ยวพาไป เอาออก (ฉันสนทนากับผชคนนี้ผชคนนี้แทบไม่มองน่ากันเลยเหมือนจะหนี)
เรา : มันบาปนะ ไม่กลัวบาปมั้งหรอออ ( เราทั้งร้องไห้ทั้งเครียด เวลาพูดกับผชคนนี้)
พอเราพูดมาได้สักพักผช.ก็ยืนยันคำเดิมว่า เอาเด็กออก
เราก็มีโอกาสได้คุยอีกรอบ รอบนี้เจอเป็นครั้งสุดท้าย
เราพูดคุยกัน ผชก็บอกจะรับผิดชอบแต่รอหน่อย เรารอตั้งแต่วันที่ผชพูดจนวันนี้ก็ประมาน3เดือน เรารอไม่ไหว ท้องเราก็เริ่มออกเริ่มใหญ่ขึ้นทางบ้านเราก็สงสัย พ่อแม่ของเราก็ยังไม่รู้ เราเครียดมาก ตอนนี้เรียนม.4เทอม2 เราไม่มีกะจิตกะใจไปรรเลย ด้วยเหตุผลที่ว่า ท้องออก กะโปรงใส่ไม่ได้ ใส่ได้แต่เสื้อพละ

ตอนนี้ผชก็มีแฟน มีความสุขแต่เรากลับมาทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว มันทรมาทมากๆๆ  เราไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว เรามืดแปดด้าน
ผชคนนี้เรียนที่เดียวกับเรา ผชอยู่ม.5 เวลา เจอน่าก็ชอบหลบน่า เหมือนหนีปันหา

ปล. ใครที่มีประสบการณ์แบบเราเอามาแชร์กันเยอะๆนะ
ฉันว่าจะดรอปเรียน แล้วไปเรียนใหม่