ลูกชายผม ไม่สบายเนื่องจากแก่ และเป็นไตอาการไม่สู้ดี จึงต้องไปนอน แอ้งแม้งที่ รพ.สัตว์ ผมกับแฟนก็ไปเยี่ยมทุกวัน จนวันนึงฝนตก เห็น้องผู้หญิงคนนึง ร้องไห้เพราะหมาของเธอตาย ด้วยความสงสารก็เดินเข้าไปคุยกับน้องเขา จนเมื่อน้องเล่าผมนี่พูดไม่ถูกเลย

น้องบอกว่า หมาตัวนี้ไม่ใช่หมาของน้อง น้องไปเรียนกำลังจะกลับบ้านนั่งสองแถวผ่าน ฝนตกเห็นหมาตัวนี้ถูกรถชน นอนกระตุกอยู่ข้างทางมีเลือดออกที่ปาก น้องเห็นแล้วสงสารจึงกดกริ่งลงมาช่วยหมา โดยโบกรถมอร์ไซร์รับจ้างอุ้มมาส่งที่ รพ.สัตว์ สภาพน้องนี่ตัวเปียกผมเปียกเลย ถึงมือหมอ แต่ก็สายไป หมาได้ตายไปแล้ว น้องก็ร้องไห้ สงสารมัน

มีป้าที่พาหมามารักษา ได้ฟัง เหมือนกัน เลยบอกว่าแล้วค่ารักษาเท่าไรหนู หนูมีตังค์รึเปล่า พนง.บอกค่ารักษา 1800 หมอคิด 800 น้องมีตังค์พอจ่ายอยู่ 800 แต่ด้วยที่น้องยังเป็น นศ.

ป้าช่วยมา 500 ผมให้อีก 500 ที่เหลือ 200 ก็ค่ามอร์ไซค์ที่น้องอุ้มหมามา ถามต่อน้องจะเอามันไปฝังที่ไหน น้องบอกที่หลังหอมีที่ ร้างๆอยู่จะเอามันไปฝังตรงนั้น  พอถึงตอนนี้ พนง.ก็บอกว่า พร้อมให้ผมขึ้นเยี่ยมเจ้าลูกชายแล้ว ผมก็ขึ้นไปเยี่ยม ลงมาอีกทีน้องก็ไปแล้ว ผมก็ลืมไปเลยว่าน้องจะไปยังไง ทำไมไม่ไปส่งโทษกันไปมา ผมกับแฟน 2 คน
ถาม พนง. บอกว่าน้องอุ้มหมาขึ้นมอร์ไซค์กลับไป

เรื่องนี้ผ่านมา 3 เดือนได้แล้วแต่ผมยังนึกชื่นชมน้องคนนั้นอยู่ตลอด ว่าเมตตาของเธอนั้นสูงมากๆ