คือบับว่า เอาไปให้ตรวจแล้ววิ่งแก้อยู่หลายรอบ ต้องกี่นิ้ว กี่เซน
ต้องใช้เป็นจุด ต้องขีดเส้นใต้ ต้องเคาะ 1 ที 2 ที
รูปให้อยู่ด้วยกัน ที่ว่างเยอะเกินไป สารพัด

ลำพังนั่งคิดงานก็เหนื่อยมากแล้ว กว่าจะฝ่าด่านอาจารย์
ที่เช็คแล้วเช็คอีก แก้แล้วแก้อีก
รูปแบบการพิมพ์ การจัดเรียงการใช้สัญลักษณ์
ก็พิมพ์ตามตำรา งานเขียนต่างประเทศอยู่แล้ว

จริง ๆ ถ้าความรู้ไม่ถึงที่จะตรวจ ก็แค่รับเล่มอย่างเดียวก็พอ
ดีกว่ามานั่งกางไม้บรรทัดวัด นั่งกำหนดรูปแบบ ใช้สัญลักษณ์ประหลาด ๆ
แล้วให้เด็กไปแก้ใช้ถูกใจ หลายที่ทั่วโลกบางครั้งเขาก็ใช้โปรแกรม tex
พิมพ์งาน ซึ่งมันจัดรูป เว้นช่องไฟให้อัตโนมัติอยู่แล้ว
นี่ยังมานั่งยึดติดกัน world ต้องมานั่งนับว่าเราเคาะไปกี่ทีแล้ว

ปล. ถ้าไม่มีอะไรจะทำก็น่าจะไปช่วยแม่บ้านล้างห้องน้ำ
ยังจะให้ประโยชน์กับการศึกษาไทยมากว่า