ความจริงแม้เฟสบุ๊คเป็นที่ส่วนตัว แต่เมื่อแชร์ออกไปจะกลายเป็นส่วนรวม เป็นสาธารณะ และเป็นสิทธิของคนๆ คนที่จะโพสต์ แต่ความพอดีควรอยู่ในทุกๆ ที เล่นมานานพบว่าคนเราแปลกขึ้นเรื่อยๆ
- บางคนโพสต์ชื่นชมความคิดและการกระทำของตัวเอง ว่าดีงาม ทั้งที่ความดีงามควรให้คนอื่นเป็นคนกล่าวชม
- บางคนหลงไหลรูปลักษณ์บางอย่างของตัวเอง ก็โพสต์รูปเฉพาะส่วนกระหน่ำ บางคน crop แต่หน้าเพราะรูปร่างไม่ได้
- บางคนพยายามแสดงความฉลาดหลักแหลม วิเคราะห์วิจารณ์เพื่อให้โลกรู้ว่าข้าฉลาดที่สุดในสามโลก
- บางคนจริงจัง แยกแยะไม่ออกอันไหนเขาอำ อันไหนเขาจริง
- บางคนขวางโลก โลกของข้าช่างเท่และแตกต่างจริงๆ นะ
- บางคนระทมทุกข์เศร้าหมอง เวียนว่ายตายเกิดจมปลักปลงไม่ลงกับเรื่องเดิมๆ อยู่ในโลกโซเชียล
- บางคนตำหนิต่อว่าตนเองเพื่อหวังรอไลค์ คำชมหรือคำปลอบโยน
- บางคนโพสต์สิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร การทำร้ายในเด็ก ผู้หญิง คนแก่ บลาๆๆ โพสต์รูปตีนตัวเองในเวลาที่บางคนกินข้าว บางทีพยายามอัพเดทข่าวสาร เลือดเอยเครื่องในเอย โรคร้ายเอยประเมินกันไม่เป็นเน้นแชร์
- บางคนอินง่ายเกิน อ่านแป๊บเดียวถามหาความถูกต้องยุติธรรม พอความจริงปรากฎก็เงิบ โอละพ่อเป็นหนังคนละม้วน
- บางคนไม่รู้ไปอยู่ไหนมา เด็กหายเอยอะไรเอยที่แชร์ต่อๆ กันมา เขาพบเจอกันเป็นชาติก็แชร์ไม่อั้เป็นบุฟเฟมาสี่จ่ายสามไปได้
- บางคนตัดพ้อเหน็บแนบประชดประจานหยาบคายแฟนตัวเองต่อสาธารณะ ให้เกียรติกันบ้างมีอะไรไปคุยหลังร้านเถอะ