ที่ 1  ผู้จัดบรอดคาสต์ ที่เลือกเรืองนี้มาทำ มันแปลก มันไม่ตลาด แต่มันแฝงสาระที่ไม่ซับซ้อนตรงตัวและลงตัว
เลือกทีมเขียนบทโทรทัศน์ แคสต์นักแสดง ที่สำคัญทีมผู้กำกับ เพราะงานแนวๆอย่างนี้ ไม่ใช่พี่ซ้งจะออกมาแบบไหน
ที่ 2 ทีมผู้กำกับ ซ้ง การดีไซน์ฉาก การตัดต่อ ถูกใจเรามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะใส่ใจกับรายละเอียดประกอบฉากมาก นอกจากกำกับนักแสดง ท่านยังกำกับ หมา แมว ได้อีก จะต้องถ่ายกี่ช็อตกว่าจะได้ฉากๆหนึ่งซึ่งใช้ภาพสื่อความหมาย และที่สำคัญ ผู้หญิงของพี่ซ้ง ไม่มีทำตาประหลับประเหลือก แสยะมุมปากให้เสียความสวย ตอนแรก เราก็นึกว่า เพราะแนวละครพี่ท่านไม่ใช่แนวแซ่บหรือเปล่า แต่พอได้ยินวุ้นเส้นพูดในสามแซ่บกับการกำกับบทพิมอรของพี่ซ้ง เราก็ยิ่งปลาบปลื้มพี่ท่านเข้าไปอีกในการกำกับนักแสดงหลังจากที่ปลื้มด้านงานภาพอยู่แล้ว ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เราไม่เคยชอบที่จะเห็นการทำหน้าตาแบบนั้นเลยในผู้หญิง มิเชลเป็นหนึ่งในตัวละครที่ชอบมากในเรื่องนี้
ที่ 3 ทีมศิลป์ ที่จัด ฉาก ของ เสื้อผ้า ของละครที่ถ่ายทอดออกมาเป็นน้ำหนึ่ง ดูไม่ขัดแย้งเกินไป ดูแล้วรู้สึกว่า มีกลุ่มคนกลุ่มนี้จริงในสมัยก่อน เพราะมีของเก่าๆมาบิ้วท์อารมณ์ร่วมไปกับการแสดง โทรศัพท์ พัดลม วิทยุ โปสเตอร์ แม้แต่การดูทีวีเป็นกลุ่มผ่านเสาอากาศ บางละครก็ให้ความสำคัญกับนักแสดงมากเกินไปทำให้ดูหลอกตา
ที่ 4 ทีมเขียนบท ครบรสมาก เน้นฮา แต่แฝงสาระ คำด่าเจ็บๆของจางซื่อก็ยังเป็นข้อคิดได้ บทเลิฟซีนที่ทำออกมาไม่น่าเกลียดกลับดูขาวสะอาด สูงส่ง ขมวดปม คลายปม ได้น่าสนใจ มีเหตุมีผล ชอบที่เห็นตัวละครแต่ละตัวใช้ความคิด และมักจะรวมหัวกันคิด ไม่เหมือนละครไทยที่มักจะเก่งอยู่คนเดียว  
ที่ 5 นักแสดงนำ ฟิล์ม และ ซูซี่ ในบท กังฟูและเมลดา ดูแล้วเคมีเข้ากันมาก เหมือนคนดีสองคนที่สมแล้วที่รักกัน ฟิล์มเห็นเล่นละครแนวคอมเมดี้ ไม่น่าเชื่อว่า คิวบู๊ก็ทำได้ดี ดีทีเดียวแหละ ดูแข็งแรง ปราดเปรียว ว่องไว
ที่ 6 นักแสดงร่วมฝ่ายธรรม อาจารย์แม่ที่เป็นผู้นำ อาจารย์ทั้งสามที่เป็นเพื่อนรัก เพื่อนดื่ม เพื่อนซุกซน เพื่อนคุณธรรม เฮียติงเฮียเต๋าสองมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ หัวใจน่านับถือ ไม่ขี้ขลาด ไม่กดขี่ลูกน้อง เฮียป้ออายี้ตัวชูโรงฮาและเป็นผู้นำมวลชน เด็กน้อยสองคน ทุกคนแสดงได้มีอัตลักษณ์เป็นที่น่าจดจำ (เป่งก๋ย จัดไว้ในกลุ่มนี้ด้วยก็ได้ เพราะยังเด็กอยู่ แค่หลงผิดเรื่องการหาเงินมาช่วยแม่)
ที่ 7 นักแสดงร่วมฝ่ายอธรรม ตายๆๆ จะบอกว่า หลงรักฝ่ายอธรรมซะสามแหนะ เมฆา อาเฟย มิเชล โดยเฉพาะบทของมิเชล เป็นชีวิตที่น่าเศร้ามาก และ ดีใจที่กลับตัวได้ พวกคุณคือคนที่ทำให้เห็นว่าในคนร้ายก็ยังมีความดีเล็กๆอยู่ที่น่านับถืออยู่ และอีกสองคน จางซื่อกับพายุ ก็เป็นคนเลวบริสุทธิ์ เลวแบบไม่มีทางคิดกลับใจ พวกท่านแสดงได้น่าใช้เท้า....มาก (ไม่ เราต้องให้อภัย)
ที่ 8 ทีมคิวบู๊ ที่ออกแบบคิวบู๊ได้ทะมัดทแมง ดูแล้วไม่รู้สึกไม่เชื่อ เราชอบบู๊แบบไม่เลือดสาดอย่างนี้แหละ อันไหนที่มีสาดหน่อย ก็ทำการ์ตูนให้
ที่ 9 เพลงประกอบละคร เพลงประกอบฉาก ชอบหมดเลย เข้ากับธีมละครมาก ดีมากขนาดที่เรา มีคลิปวิดิโอฝึกร้องฝึกเต้นของลูกๆไว้หมดแล้ว
ที่ 10 ฉากจบเต้นแฟลชม็อบ กังฟูไฟท์ติ้ง อันนี้คงเป็นอีกอันที่เด็กๆจะฝึกเต้นตามอีก เป็นการจบที่น่ารักและบริบูรณ์มาก คืนกำไรและรอยยิ้มให้แฟนละครสุดๆ  

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เก็บไว้ในกรุละครที่ชอบมากกก ความดีงามคนอื่นคงพูดไปกันหมดแล้ว แต่เราอยากคารวะส่วนตัวกับความสุขที่ให้กับเด็กตัวเล็กๆ ที่ส่งผ่านความสุขมาให้แม่ด้วย ทุกครั้งที่เพลงไตเติ้ลขึ้น ก็จะได้ยินลูกๆพูดชื่อตัวละคร ตามไตเติ้ลทั้งๆที่อ่านยังไม่ได้ คือ คุณสุดยอดมากที่ทำให้ลูกเราอินน่ะค่ะ ๕๕๕ และเด็กๆก็อยากเป็นคนดีเหมือนกังฟู (ลูกชาย) ส่วนลูกสาวจะเป็น อาจารย์แม่

ขอคารวะจากใจจริง

ปล เด๋ยวเราจะลงคติท้ายตอนไว้ข้างล่างเพื่อให้ได้อ่านและไปใช้กัน