ผมเพิ่งหายจากการซึมเศร้าจากการอกหักซ้ำๆ จากกระทู้เก่าผม(ไอดีนี้ผมสมัครไว้เฉพาะไม่ต้องขุดคุ้ยนะครับ)
เราสองคนอยู่มหาลัยปีสุดท้ายแล้ว เราสองคนแอบชอบกันมานานตั้งแต่ปีต้นๆของชีวิตมหาลัยก็ได้แต่มองกันและกัน ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เพราะเธอก็มีแฟนอยู่และผมตอนนั้นก็เห็นเธอมีแฟนอยู่แล้วก็เลยตัดใจไป
จนวันหนึ่งเธอ add friend facebook มา เราก็คุยกันสารภาพความในใจที่เราชอบกันมาตั้งนานแต่ก็ไม่มีโอกาสได้รู้จักกัน จนเราได้นัดเจอกันพูดคุยกันสนิทกันไวมาก ต่างคนก็ต่างมีปมอยู่ในจิตใจทั้งคู่เราก็ได้เปิดเผยต่อกัน พูดคุยกันทุกเรื่อง ตอนนั้นเธอบอกผมว่าเดือนก่อนเธอไปผับกับพี่ที่ฝึกงานแล้วก็มีอะไรกันขณะที่เธอคบกับแฟนอยู่ตอนนั้น ซึ่งตอนนั้นรักของเธอเริ่มจืดจางลงแล้ว เธอไม่ได้รักแฟนของเธอจริงๆ แล้วเธอก็ได้หลับนอนกับพี่ที่ฝึกงานขณะที่เค้ามาส่งที่ห้อง ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าพี่คนนั้นไม่ได้จริงจังด้วย(เพราะพี่ที่ฝึกงานก็มีแฟนอยู่แล้ว จะแต่งงานแล้วเธอบอกผมแบบนี้)
ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ยอมรับได้ เพราะผมเองก็มีอดีตที่ไม่ดีต่างๆมากมาย เราสองคนก็เปิดใจคุยกันตลอดมา จนไม่ถึงอาทิตย์เราก็ตกลงเป็นแฟนกันเพราะต่างคนต่างก็รอเวลานี้กันมานาน ประจวบกับปีสุดท้ายของชีวิตมหาลัยแล้ว งานก็เยอะอะไรก็เยอะ แล้วเราจะรออะไรกันอยู่ล่ะ?
จนเราได้มาคบกัน เธอเป็นแฟนของผมในรอบหลายๆปีที่ผ่านมา ซึ่งผมดีใจมาก เธอโอเคมากทุกเรื่อง เป็นคนที่ดีมาก เธอเป็นคนที่จริงจัง น่าสงสาร แต่มีความเอาแต่ใจนิดๆ ออกจะเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ผมก็ยอมรับได้ สรุปคือเธอเป็นคนในฝันของผมเลยล่ะ
ไม่กี่วันต่อมาเราก็มีอะไรกัน(ไม่ได้ป้องกันแต่อย่างใด) หลังจากนั้นต่างคนต่างก็พูดคุยกันมากขึ้นในทุกๆเรื่อง แล้วเธอก็มีโอกาสได้สารภาพว่าคืนก่อนที่เธอจะ add friend มาหาผมเธอเพิ่งได้หลับนอนกับพี่ที่ทำงานคนนั้นแล้วก็ไม่ได้ป้องกันด้วย
ตอนแรกผมก็คิดในใจทำไมเธอทำแบบนี้ นี่เป็นช่วงที่เสี่ยงมากเลยนะ ถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งทำท้องขึ้นมาจะเป็นอย่างไร เรื่องมันจะต้องยุ่งยากมากกว่านี้แน่
ผมก็ได้แต่ปลอบใจเธอ เพราะเธอเองก็ตัดสินใจผิดพลาดที่มีอะไรกับพี่คนนั้น
แต่โชคยังดี ไม่กี่วันต่อมาเธอก็มีประจำเดือน
แต่แล้วเมื่อเราคบกันได้ซักพักผมก็ย้ายมาอยู่อย่างถาวร ซึ่งเธอเป็นคนร้องขอให้ผมมา และผมก็เห็นดีด้วย เรากินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกันติวหนังสือด้วยกัน(ไม่ต้องห่วงการเรียนของเราทั้งคู่นะครับ เราสองคนเรียนอยู่ในระดับดีมาก) นอนด้วยกันทุกคืน
แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้รักผมเท่าที่ควร เธอยังคงมีอะไรในจิตใจอยู่
เธอได้บอกผมว่าเธอยังรู้สึกรักพี่ที่ทำงานอยู่ เธอไม่ได้รู้สึกรักผม ไม่ได้เท่าที่ผมรักเธอ
ผมเสียใจและช็อคนิดๆ ทำไมเป็นแบบนี้ เธอบอกว่าพี่ที่ทำงานเริ่มที่จะจริงจังกับเธอมากขึ้นแล้วทั้งคู่ก็มีโอกาสเจอกันที่ทำงานบ้าง ทำให้คิดถึงกันอยู่ตลอดเวลา เธอและเค้าคุยกันตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ผมเจ็บใจมากเพราะเมื่อเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เธอจะโทรมาหาผมเลย ไม่เคยบอกรัก บอกคิดถึงผมเลย
ผมอยากที่จะเลิกกับเธอแต่ก็ทำไม่ได้ ผมรักเธอเข้าแล้ว รักเธอเข้าจริงๆ ผมเป็นผู้ชายแทนที่จะเป็นฝ่ายได้เปรียบเมื่อมีอะไรกันแล้ว แต่กลับไม่ใช่เลย
เธอเริ่มไม่แน่ใจที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังให้ผมอยู่ไปก่อน
การกระทำของเธอก็ดูรักผมดี(แต่ยังไม่พีคพอสำหรับผม) เธอทำให้ผมทุกอย่างด้วยความจริงใจมาก ซึ่งผมก็เหมือนกัน จนผมคิดว่าเรารักกันดี แต่เรื่องมันกลับตาลปัต เมื่อเธอบอกว่ายังรักพี่ที่ทำงาน ยังอยากคุยอยู่เสมอซึ่งผมเคยห้ามไม่ให้คุยก็แล้ว อะไรก็แล้ว เธอก็ยังอยากที่จะคุยอยู่
คบกันแรกๆเธอบอกว่าเธอเลือกผม แต่ตอนนี้หนึ่งเดือนที่คบกันมา เธอเลือกคนนั้นตลอด
ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน เพราะผมกลัวว่าถ้าเกิดย้ายออกไปเธอจะไม่มารักผมอีก กลัวเธอจะลืมผมไปเลย ซึ่งเธอก็เคยบอกผมแบบนั้นอยู่เหมือนกัน
ผมมีความคิดอยู่เล็กๆว่าเธออาจไม่ได้คิดจะจริงจังกับผม แต่เธอเพียงแค่อยากคบกับผมแค่มีอะไรกันเท่านั้น เพราะเรามีอะไรกันบ่อยมากแล้วเธอก็ดูมีความสุขมากเมื่อทำกับผม
ผมต้องทำยังไงต่อไปดีครับ ผมมีความสุขนะที่คบกับเธอ ผมเชื่อว่าเธอเป็นคนดีพอ ผมไว้ใจเธอ
แต่ตอนนี้มันเริ่มลดลงไปบ้างแล้วเพราะเธอก็ยังคุยกับพี่ที่ทำงานอยู่ ซึ่งผมรู้สึกไม่สบายใจเลย แต่ก็ต้องอดทน
ผมไม่รู้จะต้องทนไปจนถึงเมื่อไหร่
กลัวว่าเมื่อถึงตอนที่เธอกลับมารักผมแล้ว แต่ผมเองกลับไม่ได้รักเธออีกต่อไป
ผมต้องทำอย่างไร เมื่อเค้าเป็นแฟนผมอยู่กับผม แต่ไม่ได้รักผม
เราสองคนอยู่มหาลัยปีสุดท้ายแล้ว เราสองคนแอบชอบกันมานานตั้งแต่ปีต้นๆของชีวิตมหาลัยก็ได้แต่มองกันและกัน ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เพราะเธอก็มีแฟนอยู่และผมตอนนั้นก็เห็นเธอมีแฟนอยู่แล้วก็เลยตัดใจไป
จนวันหนึ่งเธอ add friend facebook มา เราก็คุยกันสารภาพความในใจที่เราชอบกันมาตั้งนานแต่ก็ไม่มีโอกาสได้รู้จักกัน จนเราได้นัดเจอกันพูดคุยกันสนิทกันไวมาก ต่างคนก็ต่างมีปมอยู่ในจิตใจทั้งคู่เราก็ได้เปิดเผยต่อกัน พูดคุยกันทุกเรื่อง ตอนนั้นเธอบอกผมว่าเดือนก่อนเธอไปผับกับพี่ที่ฝึกงานแล้วก็มีอะไรกันขณะที่เธอคบกับแฟนอยู่ตอนนั้น ซึ่งตอนนั้นรักของเธอเริ่มจืดจางลงแล้ว เธอไม่ได้รักแฟนของเธอจริงๆ แล้วเธอก็ได้หลับนอนกับพี่ที่ฝึกงานขณะที่เค้ามาส่งที่ห้อง ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าพี่คนนั้นไม่ได้จริงจังด้วย(เพราะพี่ที่ฝึกงานก็มีแฟนอยู่แล้ว จะแต่งงานแล้วเธอบอกผมแบบนี้)
ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ยอมรับได้ เพราะผมเองก็มีอดีตที่ไม่ดีต่างๆมากมาย เราสองคนก็เปิดใจคุยกันตลอดมา จนไม่ถึงอาทิตย์เราก็ตกลงเป็นแฟนกันเพราะต่างคนต่างก็รอเวลานี้กันมานาน ประจวบกับปีสุดท้ายของชีวิตมหาลัยแล้ว งานก็เยอะอะไรก็เยอะ แล้วเราจะรออะไรกันอยู่ล่ะ?
จนเราได้มาคบกัน เธอเป็นแฟนของผมในรอบหลายๆปีที่ผ่านมา ซึ่งผมดีใจมาก เธอโอเคมากทุกเรื่อง เป็นคนที่ดีมาก เธอเป็นคนที่จริงจัง น่าสงสาร แต่มีความเอาแต่ใจนิดๆ ออกจะเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ผมก็ยอมรับได้ สรุปคือเธอเป็นคนในฝันของผมเลยล่ะ
ไม่กี่วันต่อมาเราก็มีอะไรกัน(ไม่ได้ป้องกันแต่อย่างใด) หลังจากนั้นต่างคนต่างก็พูดคุยกันมากขึ้นในทุกๆเรื่อง แล้วเธอก็มีโอกาสได้สารภาพว่าคืนก่อนที่เธอจะ add friend มาหาผมเธอเพิ่งได้หลับนอนกับพี่ที่ทำงานคนนั้นแล้วก็ไม่ได้ป้องกันด้วย
ตอนแรกผมก็คิดในใจทำไมเธอทำแบบนี้ นี่เป็นช่วงที่เสี่ยงมากเลยนะ ถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งทำท้องขึ้นมาจะเป็นอย่างไร เรื่องมันจะต้องยุ่งยากมากกว่านี้แน่
ผมก็ได้แต่ปลอบใจเธอ เพราะเธอเองก็ตัดสินใจผิดพลาดที่มีอะไรกับพี่คนนั้น
แต่โชคยังดี ไม่กี่วันต่อมาเธอก็มีประจำเดือน
แต่แล้วเมื่อเราคบกันได้ซักพักผมก็ย้ายมาอยู่อย่างถาวร ซึ่งเธอเป็นคนร้องขอให้ผมมา และผมก็เห็นดีด้วย เรากินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกันติวหนังสือด้วยกัน(ไม่ต้องห่วงการเรียนของเราทั้งคู่นะครับ เราสองคนเรียนอยู่ในระดับดีมาก) นอนด้วยกันทุกคืน
แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้รักผมเท่าที่ควร เธอยังคงมีอะไรในจิตใจอยู่
เธอได้บอกผมว่าเธอยังรู้สึกรักพี่ที่ทำงานอยู่ เธอไม่ได้รู้สึกรักผม ไม่ได้เท่าที่ผมรักเธอ
ผมเสียใจและช็อคนิดๆ ทำไมเป็นแบบนี้ เธอบอกว่าพี่ที่ทำงานเริ่มที่จะจริงจังกับเธอมากขึ้นแล้วทั้งคู่ก็มีโอกาสเจอกันที่ทำงานบ้าง ทำให้คิดถึงกันอยู่ตลอดเวลา เธอและเค้าคุยกันตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ผมเจ็บใจมากเพราะเมื่อเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เธอจะโทรมาหาผมเลย ไม่เคยบอกรัก บอกคิดถึงผมเลย
ผมอยากที่จะเลิกกับเธอแต่ก็ทำไม่ได้ ผมรักเธอเข้าแล้ว รักเธอเข้าจริงๆ ผมเป็นผู้ชายแทนที่จะเป็นฝ่ายได้เปรียบเมื่อมีอะไรกันแล้ว แต่กลับไม่ใช่เลย
เธอเริ่มไม่แน่ใจที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังให้ผมอยู่ไปก่อน
การกระทำของเธอก็ดูรักผมดี(แต่ยังไม่พีคพอสำหรับผม) เธอทำให้ผมทุกอย่างด้วยความจริงใจมาก ซึ่งผมก็เหมือนกัน จนผมคิดว่าเรารักกันดี แต่เรื่องมันกลับตาลปัต เมื่อเธอบอกว่ายังรักพี่ที่ทำงาน ยังอยากคุยอยู่เสมอซึ่งผมเคยห้ามไม่ให้คุยก็แล้ว อะไรก็แล้ว เธอก็ยังอยากที่จะคุยอยู่
คบกันแรกๆเธอบอกว่าเธอเลือกผม แต่ตอนนี้หนึ่งเดือนที่คบกันมา เธอเลือกคนนั้นตลอด
ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน เพราะผมกลัวว่าถ้าเกิดย้ายออกไปเธอจะไม่มารักผมอีก กลัวเธอจะลืมผมไปเลย ซึ่งเธอก็เคยบอกผมแบบนั้นอยู่เหมือนกัน
ผมมีความคิดอยู่เล็กๆว่าเธออาจไม่ได้คิดจะจริงจังกับผม แต่เธอเพียงแค่อยากคบกับผมแค่มีอะไรกันเท่านั้น เพราะเรามีอะไรกันบ่อยมากแล้วเธอก็ดูมีความสุขมากเมื่อทำกับผม
ผมต้องทำยังไงต่อไปดีครับ ผมมีความสุขนะที่คบกับเธอ ผมเชื่อว่าเธอเป็นคนดีพอ ผมไว้ใจเธอ
แต่ตอนนี้มันเริ่มลดลงไปบ้างแล้วเพราะเธอก็ยังคุยกับพี่ที่ทำงานอยู่ ซึ่งผมรู้สึกไม่สบายใจเลย แต่ก็ต้องอดทน
ผมไม่รู้จะต้องทนไปจนถึงเมื่อไหร่
กลัวว่าเมื่อถึงตอนที่เธอกลับมารักผมแล้ว แต่ผมเองกลับไม่ได้รักเธออีกต่อไป