ผึ้งน้อย...ผกผันผายปรับปลายปีก
ละลิ่วหลีกลมสะท้อนร่อนถลา
เข้าซอนซบหว่างดวงพวงผกา
กุสุมาร่ายประเลงเพลงกวิน

หลงเสน่ห์เกสรกลอนดอกไม้
อวลกลิ่นไอซ่อนซ้อนอักษรศิลป์
หอมอารมณ์ห่มอาวรณ์อ้อน...ดาว...ดิน
มธุรินอร่ามรสพจน์ประพันธ์

โศลกกลอนสลักกลมนต์ประสิทธิ์
ประดอยประดิษฐ์ประดับได้ดังใจฝัน
ปุยเมฆม่านสะพานรุ้งรุ่งตะวัน
ดาวลอยเด่นเพ็ญจันทร์กระจ่างตา

"เสาวรจนี"รสความว่างามชื่น
"นารีปราโมทย์"รื่นเสน่หา
"พิโรธวาทัง"พ้อก่อโกรธา
"สัลล(า)ปังคพิสัย"พาน้ำตาพราว

หอมเกินเขตเกสราบุปผาชาติ
หวานเกินหยาดน้ำค้างหยดกลางหาว
หอมเอยจักรวาลห้วงหอมดวงดาว-
ประดับด้าวแดนดิน"หอมกลิ่นกวี"

ผึ้งน้อย...ผกผันผายปรับปลายปีก
ละลิ่วหลีกลมพามาถึงนี่
สดับกลอนพฤกษาชาติปราชญ์เมธี
ผึ้งน้อยมีเพียงเม็ดทรายประกายกลอน