สวัสดีครับเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้  
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึก เหมือนถูกปลดปล่อย  จากอะไรซักอย่าง  ที่มันกักขัง ล่ามตรึงผมไว้ตลอดชีวิตที่ผ่านมา  
นั่นคือความเจ้าชู้ระดับนึงที่ผมมี (มากไป)
ทุกครั้งที่มีแฟน เหมือนจะรักแฟนคนเดียว ก็ไม่เคยทำได้  คอยมองหาสิ่งใหม่ที่ดีกว่าอยู่เสมอ
คิดว่าเราจะได้เจอคนที่ดีพร้อม  เพอเฟก

แต่ในชีวิตจริงนะครับ  มันไม่มีจริงๆ  ไม่มีหรอก   ดีเรื่องนี้ เสียเรื่องนู้น  เสียเรื่องนี้ ยังมีดีอีกหลายเรื่อง
บางคนใช่ ใช่จังเลย  ดีกว่าแฟนเราในบางเรื่อง  แต่กลับมีข้อเสียที่เรารับไม่ได้เช่นกัน
ทั้งๆที่เราคิดว่าเค้าใช่นะแบบนี้
ก็แสดงว่า  คนเรา  มันไม่มีดีพร้อมไปซะทุกอย่าง  อยู่ที่เรา คนสองคนจะช่วยกันประคับประคอง ปรับตัว
ภรรยาผม เป็นคนนิ่งๆ  ไม่ค่อยมีแบบว่า เอาใจ อ้อนแบบผู้หญิงๆ  โดยส่วนตัว ชอบแบบนั้น
ชอบให้คนมาเอาใจใส่  ชอบให้อ้อน น่ารักดี   เราเองก็ขี้อ้อน  แต่เคยทำไป  เหมือนปล่อยก้อนหินลงทราายอ่ะครับ
มันก็จมไปเลย  ไม่มีการตอบสนอง  ในใจเค้าอาจรู้สึกดีนะ  แต่พอเราไม่ได้รับการตอบสนองกลับ
มันทำให้เราชินชา  เหมือนไม่ต้องทำแล้วก็ได้มั้ง  ไม่ต้องใส่ใจ  ไม่ต้องพูดจาหวานๆ
จนอยู่กันไป ชินกับการเป็นแบบนี้  
ความรักที่มี  มันยังอยู่ดีนะครับ  แต่คงเป็นเพราะความเฉยชามากกว่า ที่ทำให้ผมรู้สึกเบื่อ
คำพูดดีๆ เพราะ ๆ หวานๆ มันก็มีจากคนอื่นๆ  ใหม่ๆ
เผลอใจหลงไปครับ  

ใจเริ่มโลเล  คิดว่าจะเอาไงดีทีนี้  ผมก็คุยมาหลายคนนะครับ  แต่ก็ไม่ค่อยอะไรมาก เพราะปัจจุบันก็มีภรรยาแล้ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน  ก็นะ  ไม่ต้องพูดเลยคงเข้าใจคนเจ้าชู้

แต่ล่าสุด  มันไม่ใช่แค่คุยครับ   เจอกัน ไปดูหนังกัน  กินข้าวกัน  เจอความน่ารักใสๆเข้าไป ใจละลายครับ
กลับมาคิดเอาไงดี  ภรรยาที่บ้านจับได้เสียใจ ร้องไห้  ผมยังรู้สึกเฉยๆ

แสดงว่าใจเราไปแล้ว  คุยกับน้องเค้าไม่นานครับ  เราก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน
ผมก็ให้ความหวังน้องเค้าไว้เยอะ  เป็นเพราะความคิดตอนนั้น  มองว่าภรรยาตัวเองไม่ใช่แบบที่ใช่ ในอุดมคติ

อ้อ เล่านิดนึงครับ  คือผมทำธุรกิจเล็กๆ  เกี่ยวกับงานด้านสื่อโฆษณา
อย่างที่บอก  ภรรยายผมเค้านิ่งๆ ไปซะทุกเรื่อง แฮ่
อีกข้อที่ผมอยากได้คนมาช่วย อิอิ  (แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้วครับ)

ภรรยาผมหนีกลับบ้านเค้าไป  ผมอยู่บ้านคนเดียว  โอ้วดีเลยสิ  จะได้คุยกับอีกคน   คุยกันตลอดครับ
รู้สึกดี  ใจก็ยังโลเล หวั่นๆ  น้องเค้าก็เดินหน้าเต็มที่  ผมก็ยังไม่เต็มที่เท่าไหร่นะ
เพราะยังห่วงภรรยาอยู่   ที่สำคัญผมมีลูกแล้วด้วยนะครับ  ฟังดู เลวมั้ยครับ

ทุกวันผมก็ชั่งใจตัวเองตลอด ว่าจะเอาใงต่อ  คิดถึงลูกตลอดเลยครับ
คิดว่า ถ้าเลิกกัน  ลูกมีพ่อ ก็ไม่มีแม่ ไปกับแม่ ก็ไม่มีพ่อ  ไม่อบอุ่นนะครับ  ทั้งๆที่ผมเลี้ยงเค้ามาอย่างดี
วันนึงชีวิตเค้าจะเปลี่ยนไป  ผมก็นอนคิดทุกวัน  จนมาเมื่อวาน

ผมจึงตัดสินใจครับ   ชั่งใจดีแล้ว  น้ำหนักเอนมาทางที่ผมเลือกวันนี้มากกว่า
" ลูกเมีย " ผมคงเสียเค้าไปไม่ได้  

ภรรยาผม  เค้ามีข้อดีที่หลายคนคงอิจฉาผม   เค้าไม่เจ้าชู้เลย  ไม่เคยคุยกับใครในทางชู้สาวเลย ไม่เคยนอกใจ
ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่ดูดบุหรี่
รักผมคนเดียว  อาจมีข้อเสียเรื่องอื่น  แต่สิ่งนี้ผมคิดว่ามันล้ำค่านะครับ " คือความซื่อสัตย์ "
ต่างจากคนแบบผม   ขี้อ้อน เอาใจเก่ง  พูดจาดี  หวาน   " มันคือส่วนนึงของคเจ้าชู้ "

พอผมเจอแบบเดียวกัน  คิดตลอดเลย  ว่าอยู่กันไปจะรอดมั้ย  เค้าจะไปหวาน ไปอ้อนใครอีกมั้ย
แล้วเพิ่งรู้จักกัน   สิ่งไหนที่เราไม่รู้จักเค้า วันนึงเราจะรับได้มั้ย  มันคิดเยอะอยู่นะครับ

สุดท้ายก็คิดได้   ว่า คนเราอยู่ด้วยกัน  จะใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป   สิ่งนึงที่เราควรมี  คือ "ความสื่อสัตย์"
ซึ่งภรรยาผมเค้ามีมาโดยตลอด  ผมสิไม่มี

ไม่มีสิ่งนี้ มันไปกันไม่รอดหรอก   ผมเลยไม่ขอเสี่ยง  กับการที่ต้องไปมองหาคนอื่น  คาดหวังจะให้ใครมาดีกว่านี้
ซึ่งสิ่งๆนี้มันอาจจะไม่มีก็ได้  

ในชีวิตคู่  คนอยู่ด้วยกันมันสำคัญมากจริงๆ
ผมมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น   ผมมองเห็นแล้วทุกอย่าง  ว่าคนเรา  ถึงแม้จะคอยตามหา  วิ่งตาม
ค้นหาสิ่งที่ใช่   คนที่ใช่  แต่สำหรับผม  สิ่งที่มันใช่สำหรับผม  คือ มีภรรยา เป็นคนรักเดียวใจเดียว
ไม่ต้องมาห่วงเรื่องเที่ยวนอกบ้าน  จะไปกับใคร เมาหรือยัง  กลับยังไง  ใครพากลับ   จะกลับมั้ย
ดืมเยอะหรือเปล่า  มีใครมาขอเบอร์มั้ย  ที่จริงผมก็มี สิ่งที่มีค่าอยู่แล้ว  สำหรับชีวิตคู่

ทำไมผมต้องไปมองหาใครอีก  ^^  
ถึงแม้เรื่องงานเธอจะไม่เท่าไหร่  แต่มันก็คือหน้าที่ผมไม่ใช่หรอ  ที่ต้องทำให้ดี
ดูแลเค้าให้ได้  เค้าไม่ต้องเหนื่อย   คือผมดูแลมาตลอด  ไม่ลำบาก

วันนี้ที่ผมมาแชร์ประสบการณ์  ผมคิดว่า ในสิ่งร้ายๆ  มันยังมีสิ่งดีๆอยู่
คือผมกลับตัวได้แล้วจริงๆ  เลิกขาดครับความเจ้าชู้  มันสร้างแต่ปัญหา  หวั่นวิตก กังวล อยู่ตลอดเวลา
ตอนนี้โล่งใจครับ เราไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ไม่ใช่วัยรุ่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว  

ผมอยากให้ผู้ชาย  หรือ สามีภรรยา คู่ที่รู้สึกแบบผมที่ผ่านมา   ลองคิดไตร่ตรองดูนะครับ
ว่าคนที่เรา เลือกแล้ว  เค้าเลวร้ายเกินกว่าที่เราจะรับได้จริงหรือ
เค้ามีข้อดีบ้างหรือไม่  หรือมองเห็นแต่ข้อเสีย   จะมองหาใครใหม่  แล้วรู้ได้ไง ว่าจะดีกว่านี้
ต้องเสี่ยงใช้เวลาอีกหลายปีเลยนะครับ  ทิ้งคนที่บ้าน  แล้วเดินไปเสี่ยงข้างหน้า
โดยไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง  ผมว่ายังไงๆ มันก็ไม่คุ้ม

จากวันนี้นี้ไป ผมคงตั้งใจทำงาน มีงาน มีครอบครั่วที่ดีพอแล้วครับ
สุดท้ายต้องขอโทษภรรยาที่แสนดี ที่เคยไม่เห็นค่า  ทั้งที่เค้าคือสมบัติล้ำค่า
ขอโทษน้องคนนั้น เผื่อได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน  เสียใจจริงๆครับ

ปล. เป็นกำลังใจให้ใครที่กำลังเจอปัญหาแบบนี้นะครับ  หากในบทความนี้ มีข้อคิดดีๆ
ฝากเพื่อนเล่าต่อบอกคนที่จะทิ้งคู่ชีวิตตัวเองไปหาคนใหม่ด้วยนะครับ

วีดีโอที่ผมดูก่อนจะตัดสินใจแบบนี้^^