http://ppantip.com/topic/32754454
คือว่าเราไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เกิดจนโตถึงวัยทำงานแล้วขณะนี้ จะรู้สึกดีและผูกพันธ์กับคนคนนึงได้ถึงขนาดนี้(มากๆ)
        เริ่มเลย ปัจจุบันเรามีแฟนอยู่แล้ว(ต่างกัน1ปี)(และคิดว่ายังงัยก็คนนี้ล่ะ) เพราะเค้าเป็นแฟนคนแรกและคนเดียว คบมาหลายปีจนถึงตอนนี้
และอนาคตก็ไม่เคยคิดจะเลิก) ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครเลยตั้งแต่สมัยเรียน จนเริ่มทำงานถึงบอกตัวเองว่าใช่ เราพร้อมจะมีใครแล้ว
ชีวิตรักก้อปกติ สุขบ้าง งอนง้อกันบ้าง พูดกันคุยกันคือแบบปกติ...อ่ะไม่หวานไม่ขมเรื่อยๆ ให้อิสระกัน ให้มีโลกส่วนตัวที่ไม่ยุ่งกัน
แบบธรรมดาสามัญเรื่อยเปื่อย แค่ยังไม่แต่งงานกันแต่ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน  เจอหน้า พูดคุย กินข้าวด้วยกันทุกวัน
       เมื่อไม่นานมานี้  ก็ได้รู้จักน้องผู้หญิงที่ทำงานคนหนึ่ง(ต่างกัน 10ปี) ได้ร่วมงานกัน บุคลิก นิสัย ความคิดรู้ได้เลยว่าเราจะต้องสนิทกัน
เพราะอะไร ไม่รู้บอกไม่ถูก....?...อ้อ...สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือน้องเค้าก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน   เลยต่างคนต่างไม่เคยคิดอะไร สนิทกัน ปรึกษากันทั้ง
เรื่องงานและส่วนตัวของอีกฝ่าย  ส่วนใหญ่ของน้องเค้าซะมากกว่าเราก็ประมาณที่ปรึกษา เพื่อนคุย เพื่อนเล่น  จนคิดเรื่อยมาถึงตอนนี้
ว่าเค้าคือ น้องสาวเราจริงๆ   คือวางตำแหน่งของน้องเค้าไว้ในสถานะนั้น  มาตลอดในใจ(เพราะมั่นใจที่ตัวเองมีกับแฟน)
         แต่ตอนนี้มันดันมีคำถามนึงในหัวผุดขึ้นมาว่า   คนเราหรือมนุษย์คนหนึ่งจะมีความรู้สึกดีๆ  ผูกพันธ์ที่พิเศษกับคนที่เกิดมาไม่เคย
เจอหน้ากันมาก่อน จะญาติพี่น้องก็ไม่ใช่ ถิ่นฐานกำเนิดก็คนละมุมประเทศ แต่เพิ่งมาเจอกันครั้งแรกที่ทำงานและคุ้นเคยกันเรื่อยมา
จนถึงตอนนี้เนี้ยะ มากมายขนาดนี้เลยเหรอ  รู้สึกดีที่เค้าร่าเริง  มีความสุข รู้สึกแย่ เอ็นดูเค้าและพร้อมปลอบโยนแนะนำเมื่อเค้ามีความทุกข์
พยายามทำตัวเป็นที่ระบายให้ หาทางออกให้, รู้สึกหวง/ห่วงแทนแฟนเค้า เวลาเค้าหยอกเล่นกับชายอื่น กลับกันถ้าเค้าหยอกเล่นกับแฟน
จะรู้สึกดี หรือยินดีด้วย,   รู้สึกแย่เวลาเค้าไม่ทำตามที่เราแนะนำ เช่น  นังเด็กคนนี้เอาอีกล่ะสอนแล้วบอกแล้วนะ..
,รู้สึกแย่ เวลาส่งข้อความคุยกันแล้วเค้าตอบช้าหรือไม่อ่านไม่ตอบ แต่ก็ยังเฝ้ารอ..ให้เค้าตอบอยู่นั้นล่ะ(รอ=แย่,เจ็บจี้ด ประมาณนั้น)
         แต่สิ่งให้หนึ่งที่บอกได้คือ  ที่เราทำให้เค้า ช่วยเค้านั้นทำด้วยความเต็มใจ บริสุทธิ์ใจ สบายใจที่ได้ทำและไม่เคยคิดอยากได้ตัวเค้ามาครอบครอง
เป็นเจ้าของ แค่เจอกัน คุยกัน เล่นกันแบบปกติแค่นั้นก็พอแล้ว(เคยถามเค้าๆก็บอกรู้สึกสนิทกับเรามากๆเหมือนกัน)
         ทั้งนี้บอกได้เลย ว่าต่อให้เลิกกับแฟนคนปัจจุบันตอนนี้  กับน้องเค้าก็ยังไม่สามารถย้ายจาก น้องสาวคนสนิท(เพราะไม่ใช่น้องแท้ๆ)
มาเป็น แฟน ได้เพราะคิดว่าหลายๆอย่างเราก็ไม่ได้เข้ากัน  คือแบบถ้าคบกันจริงฉันคงปวดหัวกับการจัดการชีวิตมัน ประมาณนั้น
        พอมีคำถามนี้ผุดมา   เลยตอบตัวเองไม่ได้ว่า  ที่เราคิดว่าเค้าคือน้องสาวคนสนิท คือการหลอกตัวเองรึเปล่า  หรือความสนิท ผูกพันธ์กับน้อง
เค้าที่เรามี จะแบบอารมณ์ที่เค้าเรียกว่าถูกชะตา (เเบบเจอเด็กทารกลูกใครไม่รู้แล้วขอมาเลี้ยงเป็นลูกเรางี้)
        เลยอยากถามคนที่เคยมี ความรู้สึก อารมณ์  สถานการณ์ ประมาณนี้ช่วยวิเคราะห์ความรู้สึก  ความผูกพันธ์ ที่เล่ามานั้นมันคือสถานะไหน
ยังไง สมองคิดคำตอบให้ตัวเองทุกครั้งที่ว่างหรือตลอดเวลาที่อยู่คนเดียว  แต่ก็หาคำตอบไม่ได้(นานแล้วล่ะ) จนกลายเป็นคนนอนน้อย
นอนไม่ค่อยหลับ  เพราะหาคำตอบที่ชัดเจนไม่ได้
      แต่ที่มีชัดเจนคือ  กับแฟน  เรายังรัก ยังอยากดูแลเค้าไปตลอด เรื่อยไป ไม่คิดจะเลิก ถ้าจะเลิกก็จะพยายามยื้ออย่างถึงที่สุด โดยที่ไม่ให้เค้าเจ็บ
หรือรู้สึกต้องทนอยู่(กรณีแบบถึงที่ของเค้านะ) ให้เกียรติและอิสระ ความเป็นส่วนตัวของกัน...และพร้อมรับผิดชอบตัวเค้าและครอบครัวเค้าตลอดไป

       แล้วมีเพื่อนสมาชิก  บอกว่ามันอาจจะเรียกว่า  กัลยาณมิตร อันรักกันยาวนานยั่งยืน โดยไม่ใช่ความสัมพันธ์เชิงชู้สาว
                                                         เกิดได้เมื่อรู้อยู่แล้วว่า ไม่ได้อยากครอบครองกัน เพียงอยากให้อีกฝ่ายเป็นสุข
                                                          ยินดีสละเวลา แรงกาย แรงใจ เพื่อช่วยเหลือกันและกันตลอดไป
         สำหรับเราแล้วรู้สึกดีกับคำๆนี้เลยล่ะ  เลยอยากถามเพื่อนสมาชิกท่านอื่นว่า เรื่องราวของเรามันตรงกับนิยามของคำว่า  กัลยาณมิตร ใช่มั้ย.