แนะนำตัวก่อนค่ะเพิ่งมาสมัครเป็นสมาชิกใหม่จ้า. เรามีเรื่องกลุ้มใจไม่รู้จะพูดกับใครเพราะมันพูดออกไปไม่ได้จริง เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นพยาบาลหนะค่ะพยาบาลห้องผ่าตัดค่ะ  ช่วงแรกๆที่เรามาในห้องผ่าตัดแต่มีอยู่หนึ่งคนซึ่งเป็นหมอผ่าตัดที่พูดไม่เพราะเข้าขั้นปากหมาเลยว่าได้  เขาเป็นหมอพาสทามหนะค่ะถ้ามีเคสถึงจะมาผ่า แว๊บแรกที่เจอ เราไม่ชอบขี้หน้าเลยไม่หล่อแถมยังแก่อีก ปากเสียสุดๆด่าไม่เว้นคิดว่าใครได้เป็นเมียคงโชคร้ายเหมือนตายทั้งเป็น แต่พอนานวันไปทำไมเรารู้สึกแปลกๆรู้สึกเหมือนว่าเราจะชอบเค้า มันเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่กันพอรู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว ให้ตายเถอะ!! ความจริงเราชอบคนหล่อนะค่ะ ไม่เคยคิดเคยฝันว่าเราจะชอบเค้าได้พยายามตัดใจก้ตัดไม่ได้ยิ่งเจอหน้าก้ยิ่งหวั่นไหวที่สำคัญเค้ามีครอบครัวละค่ะ ไม่รู้เป็นเวรเป็นกรรมแต่ชาติปางไหนกลุ้มใจจริงๆค่ะและเรื่องนี้เราก้ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังหรือปรึกษาเพื่อนเราได้เลยแม้กระทั่งเพื่อนที่เราสนิทที่สุด มันผิด มันผิดตั้งแต่เราเริ่มรู้สึกดีๆกับเค้าเราน่าจะเกลียดเค้าแบบเดิมนะน่าจะดี ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราจะไม่มาสมัครงานโรงพยาบาลนี้เลย และทุกๆวันนี้เราก้เจอกับหมอคนนั้นอยู่เรื่อยๆเราทำเนียนๆเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร ทรมานใจเหลือเกิน กะว่าจะลาออกเร็วๆนี้แหละค่ะ.