ผมให้น้ำหนักใหญ่ๆสองเรื่องครับ

1. สถานภาพทางสังคม อย่างที่บนๆว่าไว้ สังคมจะมองยังไง เมื่อภรรยาที่หายไป และพระเอกบอกว่ารักมาก กลับมาในสภาพถูกข่มขืนและท้อง แต่พระเอกกลับขอหย่า(ต่อให้ขอฟ้องตรวจ DNA ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะมันก็ลูกพระเอกจริงๆ)
2. ในหนังสือจะระบุไว้ค่อนข้างชัด(จริงๆในหนังก็ชัดในระดับนึงนะ) ว่าพระเอกรังเกียจพ่อตัวเองมาก คือมองว่าเป็นคนไม่เอาไหน เป็นผู้ชายที่แย่ ที่ทำให้แม่ตัวเองต้องเจ็บช้ำน้ำใจมาตลอด ซึ่งหลายๆอย่างที่พ่อทำก็ส่งผลไปถึงจิตใจของน้องสาวฝาแฝดและตัวเองด้วย เช่น นิสัยเก็บกด พยายามทำตัวเป็นเด็กดี ไม่เปิดใจให้กับคนอื่น พยายามสร้างภาพลักษณ์เป็นคนง่ายๆไม่มีปัญหากับใครไว้เสมอ ฯลฯ
ซึ่งจุดนี้ผมว่าเป็นเรื่องที่กระทบจิตใจพระเอกมากกว่าเหตุผลในข้อ 1 อีก เพราะถ้าพระเอกขอหย่า เด็กที่เกิดมา(ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย)จะมีภาพซ้อนทับกับตัวเองและน้องสาวฝาแฝดในสมัยเด็กทันที ยิ่งมีประโยคที่เอมี่กำชับว่า ไม่ต้องกลัวนะ ลูกจะโตมาโดยเกลียดคุณแน่ ผมว่าตรงนี้แหล่ะที่ทำร้ายจิตใจพระเอกเต็มๆ ซึ่งผมว่าเอมี่นี่โคตรของโคตรฉลาด(และโคตรเลว)น่ะ
คือนึกออกมั้ยครับว่าถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น อาจจะมีบางคนที่เลือกยอมให้ภาพลักษณ์เสียและทิ้งเอมี่ไปก็ได้ แต่กับพระเอกการหย่ากับนางเอกที่ท้อง นอกจากภาพลักษณ์ในสังคมตัวเองจะโดยทำลายแล้ว จิตใจและตัวตนของตัวเองก็จะถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน

ดังนั้นผมว่าในหนังสมเหตุสมผลดีแล้วครับ สำหรับการตัดสินใจของพระเอก