จ่าว่าคงไม่ทั้งหมดหรอกครับ

พวกที่ไม่ภูมิใจ
ก็น่าจะเป็นพวกที่ไม่ชอบเผด็จการ
และ ยึดมั่นในระบอบประชาธิปไตย (ไม่จำเป็นต้องชอบหน้าเหลี่ยมนะครับ)

คนกลุ่มนี้มีความเข้าใจในการเมือง , การต่างประเทศ และ เศรษฐกิจ ค่อนข้างดี

เพราะในทางการเมืองนั้น
ความเป็นเผด็จการมันคือระบอบที่ตรวจสอบไม่ได้
คือระบอบที่สั่งซ้ายหัน ขวาหัน ด้วยการเอาปืนมาขู่ให้ทำตาม
เราไม่มีสิทธิ์เลือกคนที่เราชอบด้วยตัวเอง เพราะระบอบนี้มันมีคนเลือกให้เรา
แถมเผด็จการยังมีอำนาจเบ็ดเสร็จ ชนิดที่เอาเงินหลวงมาเปิด บช.ในชื่อเมียได้อย่างหน้าตาเฉย

ในการต่างประเทศนั้น
นานาอารยะประเทศล้วนเป็นประชาธิปไตยครับ
เมื่อเขาเป็นประชาธิปไตย เขาย่อมไม่อยากคบหากับเผด็จการ
เขาจะแซงชั่นทุกอย่างที่ทำได้ เช่น ตัดงบช่วยเหลือ , ตัดความร่วมมือ , ไม่ออกวีซ่า ฯลฯ

ตย.ใกล้ๆเราก็คือพม่าที่โดนมา 50 ปี จนอ่วมอรทัยครับ

ในทางเศรษฐกิจนั้น
เมื่อเขาไม่อยากคบหากับเรา
มันก็ตามมาด้วยไม่อยากค้าขายกับเรา
ไม่ซื้อของเรา ไม่ขายของให้เรา ไม่ทำธุรกรรมกับเรา
ในปี 2549 เราเคยโดนเยอรมันปฏิเสธไม่ขายระบบเกียร์ของรถหุ้มเกราะให้เราครับ

ส่วนคนกลุ่มที่ชอบเผด็จการนั้น
เขาจะมีความรู้สึกตรงข้ามกับกลุ่มแรกครับ

-เพราะเขาจะรู้สึกว่าเผด็จการทำให้บ้านเมืองสงบ
ทั้งๆที่ความเป็นจริงมันรอวันปะทุ เพราะตอนนี้มันมีกฏอัยการศึกค้ำคออยู่
(ถ้าถึงวันเลือกตั้งคงได้เห็นกันครับ ว่าคนที่เป็นแดงก็ยังคงแดง คุณเปลี่ยนเขายากมาก)

-เพราะเขาจะรู้สึกว่าเผด็จการเป็นคนดี
แต่คนดีที่ว่านี้กลับไม่กล้าแสดง บช.ทรัพย์สิน

-เพราะเขาจะรู้สึกว่าเผด็จการไม่โกง
การซื้อไมค์แพงไม่โกงนะครับ แค่ส่วนต่างเยอะเฉยๆ

-เพราะเขารู้สึกว่าเผด็จการมีความเป็นกลาง
แต่ สนช. และ สปช.ล้วนมีแต่คนในเครือข่ายตรงข้ามหน้าเหลี่ยม

ใครจะภูมิใจ
ใครจะไม่ภูมิใจ
มันก็คือความปัจเจกที่บังคับกันไม่ได้

แต่ถ้าสากลโลกเขารังเกียจเผด็จการ
และ ให้การยอมรับในประชาธิปไตย
มันก็คงเป็นตัวชี้ชัดได้ว่าประเทศเราในสายตาชาวโลกมันเหลือความภูมิใจให้ยืดอกหรือไม่ ??

ไม่แปลกเลยครับ
ที่ตอนนี้เรามีมหามิตรคือพม่า !!!







จ่าพิเชษฐ์