สวัสดีค่ะ ดิฉันเชื่อว่า ผู้หญิงหลายๆคน คงอยากที่จะมีแฟนที่ตามใจเรา และอดทนกับเรามากที่สุดใช่ไหมค่ะ ดิฉันมีแฟนเด็กกว่า 3 ปีค่ะ จุดเริ่มต้นของความรักครั้งนี้ : ดิฉันเดินผ่านหน้าบ้านเขาทุกวันค่ะ ก้อไม่ได้คิดอะไร เพื่อนก้อจะคอยบอกว่า เห้ย น้องคนนี้หน้าตาดีนะ เคยคุยกับ....ด้วย(เพื่อนเราเอง)เราก้อตอบว่า อืม ก้อน่ารักดีนะ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจิงๆค่ะ เพราะเราก้อมีคนคุยอยุ่แล้วค่ะ แต่ก้อต้องเปนน้อย น่าเศร้าใจมาก  ดิฉันก้อเดินผ่านทุกๆวันเพราะเปนทางที่ต้องไป ม. จนวันนึงดิฉันเดินกลับหอคนเดียว ก้อมีเสียงตะโกนมาค่ะ น่าร๊ากกอะ น่าร๊ากกอะ ในใจก้อคิดนะค่ะ เชี่... แซวใครว่ะ  แต่ก้อแอบยิ้มเล็กน้อย เพราะตอนนั้นมีดิฉันเดินเฉิดฉายอยุ่คนเดียว อิอิ ไอ้เราก้อเลยเดิน จ้ำเอา จ้ำเอา เพราะตอนนั้นก้อกำลังเครียดมาก ไม่มีตังกลับบ้านสักบาท เพราะทุกๆวันเสา เราจะต้องกลับบ้านค่ะ  ฉันเครียดมากค่ะ กลับมาถึงห้องร้องไห้ฟูมฟาย ว่าทำไมเงินไม่มี เอาไปใช้ไรว่ะ รันทดมาก เอ้ยยย เอาไปเที่ยวหมด สมน้ำหน้าตัวเองมากค่ะ ตอนนั้นคิดไรไม่ออกค่ะ ยังดีที่มีเพื่อนที่น่ารัก เอาเงินมาให้ยืม 100 บาท ค่ะ วันนั้นเลยได้กลับบ้านค่ะ เราก้อเดินๆๆๆๆๆ สักพัก มีมอไซมาตัดหน้าเราค่ะ แล้วก้อจอด เห้ยยย นี่มันเด็กคนนั้นหนิ ว่าแต่มีอะไรนะ ฉันยังไม่พร้อมเจอในในหน้าตาแบบนี้ตาบวม หน้าสด สดๆๆมาก ค่ะ แล้ว เขาก้อถามว่า เธอๆๆมีแฟนยัง เราขอเบอหน่อยสิ ไอ้เราก้อทำไรไม่ถูกเลย ก้อเลยถามว่าขอเบอเราเนี่ยนะ ดูหน้าสิ 55555 แต่เขาก้อยืนยันนอนยันค่ะ ว่าจะเอาเบอ ดิฉันก้อเลยจัดให้ไปงามๆ และนี่ก้อคือจุดเริ่มต้นค่ะ หากใช้คำไม่สุภาพ หรือ พิมผิดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ  เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ