ตอนนั้น ผมดูรายการอะไรไม่รู้ครับ ที่เอาคนมาประกวดร้อง แล้วมีนักร้องที่ชื่อ เตชิน มาเป็นกรรมการมั้งครับ ได้ยินในรายการว่า เค้ามาจากรายการนี้ด้วย

มีสาวคนนึง มาประกวดร้อง และเสียงดีด้วยครับ แต่กรรมการบอกว่า เสียงเค้าเหมิอน แคล (ผมไม่รู้จักหรอกครับ) แต่ก็ทำให้เค้าขาด signature ไป

เลยมาเห็นที่เค้าประกวด The drama Voice ที่แสตมป์เละ เลยนึกออกว่า คำว่า signature คืออะไร

ในสายตาผม นักร้องมากมายที่มาประกวด ไปไม่ถึงฝันครับ เพราะเค้า "ดัน" ไปมีเสียงที่เหมือนคนนั้นคนนี้ไปหมด แต่ถ้าเราหันมามองจากอดีตถึง ปจบ แล้ว นักร้องที่ผมรู้จักผลงานที่โด่งดังเช่น

มาช่า บัวชมพู นันทิดา เสาวลักษณ์ หรือผู้ชายอย่าง เบน ชลาทิศ อ๊อฟ ปองศักดิ์ ไอซ์ ศรัญญ่า อะไรพวกนี้

จะมีเสียงที่ "ไม่ซ้ำ" ใครเลยครับ หลับตาฟังก็รู้ว่าใคร

หรือถ้าเอาเสียงคล้ายๆกันในสายตาผม เช่น ศิรศักดิ์-คนร้องเพลงลูกอม หรือ ณัฐ ศักดาธร เมื่อร้องเพลง คิดถึงดังๆ เสียงก็คล้ายกับบี้

วันนี้ก็เพิ่งเห็นว่า ณเดชน์ เมื่อร้องเพลง รักคุณเสียยิ่งกว่าใคร เสียงก็คล้ายกับ ก๊อต จักรพันธ์ มากๆ หรือตัวแม่เพลงรักอย่าง แอน ฐิติมา ก็มีแก้วเสียงคล้ายกับ เอ๋ XYZ

ผมมองว่า กลุ่มเสียงคล้าย ก็สามารถไปได้ดีได้ ถ้ามีโอกาสนะครับ

แต่ในเวลาของ The Voice ผมคิดว่า กรรมการต้องการ ความแตกต่าง ความไม่ซ้ำใครนะครับ เอาง่ายๆ กรรมการทั้ง 4 คน เวลาร้องเพลง เรายังทราบทันที ใครเป็นใคร ไม่ต้องมีคำถามว่านี่เสียงใคร

ถ้าต้องเลือกคนมาปั้นต่อ ต้องเอาที่มีความแตกต่างครับ ร้องเพลงไพเราะมาก แต่เสียงไปเหมือนคนนั่นคนนี้ นี่คือโทษของพรสวรรค์ครับ ที่ทำได้คือการเลียนแบบเสียง

ในอดีต นักร้องที่ผ่านการประกวดมา เช่น Star search (ถ้าผมจำไม่ผิด) เช่น ไอซ์ ป๊อบ ปองกูล ศิรศักดิ์

พวกนี้ตอนประกวด เสียงไม่พิเศษนะครับ เหมิอนนักเลียนแบบ เหมือนนักร้องผับทั่วไป

แต่ถ้าโค้ชสามารถพบ signature ในน้ำเสียงได้ คนนั้นไปต่อครับ

ผมเลยเห็นว่า แสตมป์ไม่ผิดครับ ที่เลือกฟาร์ม เพียงแต่ว่า ในเรื่องน้ำเสียง เค้าอาจจะไม่หวานซึ้งเท่าโอม แต่ในความด้อยกว่า เสียงเค้ามีเอกลักษณ์กว่าครับ

ผมเลยมานั่งนึกเสียดายผุ้ประกวด The Star ที่หายไป เช่นจู เอื้อ อะไรแบบนี้ แต่ถ้าถามถึงเอื้อ เค้าร้องเก่งมากครับ แต่ไม่พิเศษ

แต่เสียงจูนี่จะออกไปทางร้อค มีเอกลักษณ์ดี แต่ไม่มีวาสนาเสียงั้น

โอม นี่ ถือว่าเก่งมากครับ แต่คงต้องยอมรับว่า เสียงเค้า เหมือนเสียงคนอื่น