เนื้อหาน่าจะมีสปอยล์นะครับ   และบางส่วนอาจสปอยล์เนื้อหาในคอมมิคด้วย แต่ในส่วนคอมมิคผมจะใส่ไว้ในข้อความสปอยล์อีกทีนะครับ


บ๊อบ

ผมเองก็สงสัยเหมือนหลายท่าน ที่บ๊อบออกมายืนร้องไห้ข้างนอกคนเดียว และก็สงสัยเหมือนกันว่าจะโดนกัดหรือเปล่า  เพราะสงสัยตั้งแต่ตอนอยู่ในน้ำแล้ว ยิ่งถ้าเคยอ่านในคอมมิคยิ่งมีโอกาสคิดแบบนี้เข้าไปใหญ่เลย[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในคอมมิคจะเป็นเดลที่โดนกัด และโดนพวกกินคนจับไปแล้วตัดขาไปย่าง  

แต่ที่ผมสงสัยคือถ้าบ๊อบโดนกัดจริง ทำไมผ่านไปตั้งนานแล้วยังไม่เปลี่ยนเป็นวอล์คเกอร์ ที่สงสัยจริงๆก็ตรงนี้นี่แหละครับ เพราะในคอมมิค[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เท่าที่จำได้นะครับ รู้สึกเหตุการณ์ที่เดลโดนกัด และโดนพวกกินคนจับไปนั้น เหตุการณ์มันต่อเนื่องกันนะ หรือไม่ก็ไม่ได้โดนกัดแล้วผ่านไปนานแบบที่บ๊อบเป็น (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ)

ก็เลยสงสัยว่าตกลงที่บ๊อบออกไปร้องไห้ไม่รู้เพราะโดนกัด หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ ซึ่งก็อย่างที่บอกผมเองก็ค่อนข้างเอนเองไปทางที่ว่าบ๊อบคงโดนกัดนั่นแหละ เพียงแต่สงสัยว่าทำไมโดนกัดตั้งนานแล้วไม่เปลี่ยนเป็นวอล์คเกอร์  

คงต้องรอเฉลยอีกทีว่าที่บ๊อบออกมาร้องไห้เป็นเพราะโดนกัด แต่ทำไมโดนกัดตั้งนานแล้วไม่กลายเป็นวอล์คเกอร์ หรือเป็นเพราะเหตุอื่นกันแน่

ส่วนนี้ผมไม่สงสัยแล้วนะครับ บ๊อบคงโดนกัดจริงๆนั่นแหละ พอดีคุณ สมาชิกหมายเลข 720805 ให้ข้อมูล ซึ่งผมลืมไป ว่าต้องตายก่อนถึงเปลี่ยนเป็นวอล์คเกอร์


ฉากที่ชอบ

ผมชอบฉากพูดคุยระหว่างริคกับคาร์ลนะ  ที่คาร์ลบอกว่าทุกคนอาจไม่ได้เป็นเป็นคนเลวหมด หรือบาทหลวงอาจไม่ได้เป็นคนเลวก็ได้ ประมาณนี้ แต่ริคก็ยังคงไม่ไว้ใจอยู่ดี  คือมันสะท้อนให้เห็นระหว่างคาร์ลซึ่งอาจจะยังเด็กกว่า มองโลกในแง่ดีกว่า  กับริคที่ผ่านอะไรมาเยอะกว่า มันเป็นสัจธรรมของมนุษย์ไม่ว่าจะอยู่ชาติไหน ที่ไหน เผ่าพันธุ์ไหน คือพอเรายิ่งโต ก็ยิ่งเห็นแก่ตัว มองโลกในแง่ดีลดลง มีกิเลสมากขึ้น  ซึ่งบางทีมันจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีก็ได้ หรือมองผิดไปก็ได้ แต่ขนาดในสถานการณ์ปกติมนุษย์เรายิ่งอายุเยอะก็ยิ่งมองโลกในแง่ดีลดลง เห็นแก่ตัวมากขึ้น และยิ่งสถานการณ์ที่โลกเป็นแบบนั้นมันก็ยิ่งมีโอกาสเป็นแบบนั้นเข้าไปใหญ่     มันสะท้อนมนุษย์ได้ดี ผมชอบนะฉากนี้ และจริงๆ เรื่องนี้ก็สะท้อนมนุษย์ไว้ตลอดทั้งเรื่องนะ โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่โลกเป็นแบบนั้น


อีกฉากที่ชอบคือตอนที่อับราฮัมโน้มน้าวทุกคนโดยเฉพาะริคในโบสถ์ ให้ไปวอชิงตัน ดีซี  ชอบตรงที่เหมือนทุกคนรอฟังความเห็นของริค โดยเฉพาะตอนที่ตัดไปที่แดริล มองมาที่ริค ชอบตรงนี้นะ แล้วเขาก็เน้นให้เห็นด้วย ชอบตรงที่สำหรับแดริลแล้ว ริคเอาไงแดริลเอาด้วย เหมือนแดริลน่ะเห็นด้วยกับอับราฮัมแต่รอความเห็นริคก่อน  รวมถึงฉากก่อนๆ หน้าที่ทุกคนก็พยายามโน้มน้าวริค มันแสดงให้เห็นว่าทุกคนน่ะเห็นด้วยกับอับราฮัม แต่ก็ต้องรอความเห็นจากริคก่อน

คือสำหรับผมที่ชอบริคมากกว่าเพื่อน รู้สึกดีนะที่ทุกคนให้ความสำคัญกับริคขนาดนั้น โดยเฉพาะเกล็น แดริล นี่ชัดเลย มันแสดงว่าริคมีบทบาทเป็นผู้นำ หรือทุกคนให้การยอมรับในตัวริค อันนี้รู้สึกปลื้มแทนริค ^^

และฉากต่อเนื่องกันที่ชอบก็คือ ตอนที่ริคจะบอกว่าโอเค เห็นด้วย วิธีการในการตอบรับผมก็ชอบคนเขียนบทมาก คือริคบอกว่าจูดิธเห็นด้วย ฉันหรือทุกคนก็เห็นด้วย (น่าจะประมาณนี้) คือที่ชอบเพราะมันลงตัวดีบอกไม่ถูก หรือถ้ามองแบบผมคิดมากไปเองก็คือ คนเราทุกคนน่าจะอีโก้ หรือบางทีก็กลัวการเสียหน้า แต่การที่บอกว่าจูดิธเห็นด้วยฉันก็เห็นด้วย มันทำให้ก่อนหน้านั้นที่ริคยังไม่เห็นด้วย ทำให้พอเห็นด้วยมันดูดี และไม่เป็นการเสียหน้า หรืออะไรทำนองนั้น แต่ทั้งนี้อันนี้โดยรวมผมคิดไปเองโดยเอาความรู้สึกส่วนตัว ถ้าเป็นริคเข้าไปผูกนะครับ ^^


ส่วนฉากที่บ๊อบโดนตัดขาไปย่าง ผมไม่ค่อยช็อคเท่าไรนะเพราะในคอมมิค[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เดลก็โดนแบบนี้ก็เลยพอจะเดาได้  แต่ก็ยอมรับว่าพะอืดพะอมพอสมควรกับตอนที่แกเร็ธกินเนื้อบ๊อบแล้วบอกว่า เนื้อนายอร่อยมาก เหอๆ  



ไม่ทราบว่าท่านอื่นๆ คิดอย่างไรกันบ้างครับ
รบกวนแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ


ขอบคุณมากนะครับ