สามีดิฉันติดคุก คดียาเสพติด  ยังไม่ได้ตัดสินตอนนี้รอพิพากษาแต่คิดว่าคงจะนานหลายปี...หรือ ตลอดชีวิต
โดยเนื้อแท้  สามีไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร  เป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่รักครอบครัวมาก มีน้ำใจกับคนรอบข้าง  แต่เค้าเลือกเดินทางที่ผิด ผิดมากๆ

เรามีลูกเล็กๆ ด้วยกัน 1 คน ตอนนี้ดิฉันยังไม่ได้บอกลูกว่าพ่อไปไหน  บอกแค่ว่าพ่อไปทำงานไกล  กลับมาไม่ได้  ปกติพ่อลูกจะสนิทกันมาก  ลูกถามถึงทุกวัน ทำไมพ่อไม่กลับบ้าน ทำไมพ่อไม่โทรหา ทำไมพ่อไม่มากอดหนู  ดิฉันคิดหาคำพูดมากมายที่จะอธิบายกับลูก แต่ก็ยังหาไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกกลัวและเกลียดพ่อของเค้า ดิฉันคิดว่าจะบอกความจริงกับลูกเมื่อลูกโตขึ้นพอที่จะเข้าใจอะไรได้ (ตอนนี้ลูกสาวอายุ 4 ปี 6 เดือน) ลูกของดิฉันเป็นเด็กช่างซักถาม  ฉลาดเกินวัย  มีความคิดเกินกว่าเด็กวัยเดียวกัน  บางครั้งตั้งคำถามชนิดที่ดิฉันหาคำตอบให้ไม่ได้...

ดิฉันยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ยังทำใจไม่ได้ แต่ก็ต้องพยายามเพราะตอนนี้เหลือเพียงตัวคนเดียวที่เป็นหลักของครอบครัว....

วันก่อนดิฉันบอกลูกว่า  พรุ่งนี้จะพาไปหาพ่อจ๋า  (พาไปเยี่ยมที่เรือนจำ)..ลูกไชโยโห่ร้องดีใจ  จนดิฉันต้องแอบร้องไห้...สงสารทั้งลูก...และสามี

ดิฉันควรจะบอกลูกอย่างไรดีคะ  ไม่อยากให้เค้าไปได้ยินจากคนอื่น อยากให้ได้ยินจากปากดิฉันเอง....