นั่งดูจนจบเกม พบว่าส่วนใหญ่เล่นเพรสซิ่งกันแแรงเหมือนกัน ล้มกันไปฝ่ายละหลายที แต่ด้วยสายตาแฟนหงส์อย่างเรา มองว่าทางฝั่งหงส์โดนไล่เตะซะเป็นส่วนใหญ่ เช่นโอ้นี่โดนตลอด สเตอริ่งก็โดนทั้งเกม ลั้ลลาก็น่วม เฮนโด้เกือบไหล่หลุด  


แต่พอพี่ปลาคาร์ฟ สเคอเทลหวดทีนึง น้องแป้งเด็กจอนสันยันอีกทีนึง ฝั่ง QPR ก็เจ็บจริง ได้แผลจริง ซะอย่างงั้น จังหวะของซาโมร่าเจ็บ ดูไม่ทันว่าโดนอะไร
ทีนี้พอต้องเปลี่ยนตัวผู้เล่น เกมก็เลยอ่อนลง ถ้าไม่มีชายหน้าขาวผ่องลงมา

เขาชื่อวากัส หน้าเด้ง แฉล้มมาก จริงๆแล้วหนังหน้าแกโหดสลัดเลย และฝีเท้า (การจบสกอร์) ก็ไม่เป็นรองใคร จังหวะน้อย ตัวเล็ก แต่โหม่งชนะกองหลังได้ประตูเฉย (มาอยู่ด้วยกันน่าจะดี)

สุดท้ายฟุตบอลลูกกลมๆ ทีมที่เล่นดีอาจไม่ชนะ ทีมเล่นได้น่าแพ้กลับชนะเฉยเลย สงสาร QPR และเอาใจช่วยให้รอดพ้นการตกชั้นในปีนี้ให้ได้ครับ แรงส่งจากทีมท่านถีบตูดหงส์ซะหัวทิ่มมาอยู่อันดับสี่ (ชั่วคราว) ซะอย่างนั้น