คาดว่าช่วงปี 37-38 แถว ๆ นั้นคงต้องมีปรากฎการณ์ดูตอนจบซีรีย์ญี่ปุ่นทางช่อง 3 ที่โรงเรียนกันมั่งแหละ โดยเฉพาะเรื่องนี้ Saikou no kataomoi หรือ ขอเพียงรัก ส่วนตัวดูซีรีย์นี้ไม่ปะติดปะต่อ (กลับบ้านไม่ทัน) แต่เป็นอะไรที่ฮิตกันมากในหมู่เพื่อน ๆ ที่โรงเรียน พอเลิกเรียนปุ๊บสามโมงกว่าคนไหนแล่นกลับบ้านได้ก็แล่นไปอย่างเร็ว เพื่อไปดูยัยกระต่าย ตัวเองยังจำได้ว่าวันที่ซีรีย์เรื่องนี้เสนอตอนจบน่ะนะ ติดซ้อมเชียร์ที่โรงเรียนมิใยจะขอพี่ ๆ ม.6 ว่า หนูอยากดูอ่ะค่ะพี่ก็ยังต้องซ้อมเชียร์อยู่ดี และ พี่ประธานเชียร์ก็บอกเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าพี่ก็ติดค่ะน้อง เดี๋ยวอัดมาให้ดู แต่สุดท้ายกิจกรรมแน่นขนัดในช่วงเวลานั้นก็ทำให้ลืม ๆ ไปบ้าง

แต่ก็ไม่ได้ลืมหมดนะ ยังคิดถึง และ ยังอยากดูอยู่ตลอด แต่ก็นะซีรีย์มันเก่ากึ้กซะขนาดนั้นเกือบ 20 ปีแล้ว (ผ่านไปเร็วจริง ๆ เวลา) สุดท้ายด้วยวิทยาการอันก้าวหน้า ค้นไปค้นมาก็ได้ดูอีกรอบ (แต่ไม่มีซับฯ เศร้าแป๊บ ) เอาเถอะถือว่ารำลึกความหลังกันไป มาดูในช่วงวัยนี้แล้วทำให้รู้สึกว่าเรื่องโรแมนติคของซีรีย์ญี่ปุ่นตอนนั้น ออกแนวใส ๆ กางเกงในลายการ์ตูนอ่ะ แนวการ์ตูนตาหวานเมิกกกกก ตามขนบสมัยก่อนอ่ะ นางเอกแบบ typical ญี่ปุ่นมาก อย่างเดี๋ยวนี้นางเอกซีรีย์ก็มีหลากหลายเนาะ สาวคล่องงานเยอะแยะ สาวหวานใสดอกไม้บานก็ไม่น้อย สาวแม่บ้านแม่เรือนก็มี

แต่สำหรับคุรุมินางเอกซีรีย์คนนี้ ซุ่มซ่าม กุ๊กกิ๊ก อาโนเนะ ชาลาล่าาาาาา ฟุกาสึ เอริ ที่เป็นเลขาฯท่านนายกใน CHANGE นั่นล่ะค่ะนางเอก สมัยเธอสาว ๆ เลย ซึ่งเธอก็เป็นคุรุมิที่ใสแจ๋วแหววเสียจริง เนื้อเรื่องก็เบา ๆ สบาย ๆ typical การ์ตูนตาหวานมาตรฐาน นางเอกทำงานเทรเวลเอเจนต์ พระเอกเป็นหนุ่มหล่อขวัญใจชาวบ้านร้านตลาด ทำงานบริษัทขายเครื่องกีฬา อดีตนักกีฬาสกี ... ไม่บอกก็รู้ช่ะ ว่านางเอกก็ต้องแอบเทให้อาโอกิ โคสึเกะ พระเอกของเราอยู่เงียบ ๆ หลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือโดยบังเอิญ

ยกให้เป็นเทพเจ้ารักข้างเดียวเชียวนะ ....ส่วน conflict ของเรื่องในเมื่อเรื่องเป็นแนวโรแมนติคจะเป็นอะไรไปได้ก็ต้องมีรักสามเส้าเราสามคน คนรักเก่าสมัยมหาวิทยาลัย (เดาง่ายเดาดายมาก) โคสึเกะก็ชีช้ำกะหล่ำปมไปเมื่อรักเก่าสมัยมหาชลัยเขาไปรักใคร่อันดีกับคนอื่น คนอื่นก็ไม่ใช่ใครเพื่อนของโคสึเกะเองนี่แหละ ชีวิตเลยอีรุงตุงนังกันเข้าไปอีก พระเอกก็แอบจะรู้นิด ๆ แหละว่านางเอกคิดอะไร ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรด้วยหรอก

แต่พอหลัง ๆ ไม่รู้ ความซุ่มซ่ามโนเนะของคุรุมินี่ยังไง ทำเอาโคสึเกะใจสั่นแว้บ ๆ ได้ถี่ขึ้นทุกที ฉากที่นางเอกดั้นด้นเอาช็อคโกแล็ตมาให้ในวันวาเลนไทน์ ช็อคโกแล็ตสีขาวรูปกระต่าย (โคสึเกะเรียกคุรุมิว่า "อุซางิ" ยัยกระต่าย กระต่ายน้อย จะแปลอย่างไรขึ้นอยู่กับสกิลการมโน ในใจเราเป็นแม่กระต่ายน้อยไปแล้ว เปลี่ยนชื่อเค้าเฉยเลย ทำไมเปลี่ยนใครจำได้บอกด้วยนะคะ) นั่งรถไฟแล้วเดินฝ่าหิมะมาหาพระเอก (ซึ่งน่าจะมาสกีกับบริษัท) ฉากนี้เป็นภาพจำของเราเลย คือ ได้ดูสดที่บ้าน แต่จำไม่ได้ว่าแล้วยังไงต่อ

จากฉากนี้ พอได้ดูอีกรอบ อุ๊ยยยยยย เขิน มุกจีบหญิงเมื่อ 20 ปีที่แล้ว (จีบไหม ? หรือยังไง ?) จะว่าเชยก็เชย จะว่าน่ารักก็น่ารัก น่ารักแบบเชย ๆ ไหม ? เอาเป็นว่าคุรุมินั่งรถไฟมาเพื่อเอาช็อคโก้มาให้โคสึเกะ (นางเอกเรียกพระเอกด้วยชื่อต้นซะด้วย) มาถึงสถานีก็พบว่ารถบัสที่จะต่อเข้าไปมันหมดแล้ว จะทำยังไงล่ะ นางก็เดินสิคะ มาถึงขั้นนี้แล้วอ่ะ เดินแล้วด้วยความที่มันทั้งหนาวทั้งลื่น นางก็ลื่นปรื๊ดลงไปที่ถนนซึ่งพระเอกขับรถมาพอดี พระเอกก็จำได้สิ ... เอ้า ยัยต่ายน้อยนี่มาทำไร คุรุมิยื่นกล่องช็อคโก้ให้โคสึเกะ แล้วทำท่าลมจะใส่ (หนาวด้วย เดินนาน ป่วยบ่อยอยู่แล้ว นี่มัน typical นางเอกญี่ปุ่นเมื่อก่อนชัด ๆ)

พระเอกนางให้นับ 10 ค่ะ นับไปถึงแบบ พอจะเก้า โคสึเกะจุ๊บเหม่งซะงั้น (ถ้าใครนับเลขญี่ปุ่นเป็นจิเข้าใจอาการนี้) เชยมะก็นิดนึง แต่กรี๊ดไหมก็เอาการ คุณโคสีเกะรับบทโดยขุ่นพี่มาซาฮิโระ โมโตกิ (นักแสดงนำจากหนังญี่ปุ่นออสก้าร์เรื่อง Okuribito หรือ Departures นั่นเอง) พอถึงตรงนี้ก็กรี๊ดดดเลย เท่ไปแล้วค่ะโคสึเกะซัง จากนั้นก็ได้เวลามุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง โอ ... เคมีมันได้มาก มาเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวด้วยกัน เริ่มแอบส่องคุรุมิทางกระจกหน้าต่างที่ทำงาน ตึกมันใกล้ ๆ กัน

จากชีวิตเรื่อย ๆ คิดถึงแฟนเก่าบ้างประปราย โคสึเกะ เริ่มอารมณ์ดีปิดไม่มิด ยิ้มคนเดียว หัวเราะคนเดียว เวลาคิดถึงคุรุมิขึ้นมา (รุ่นพี่สุดเท่หลงรักยัยซุ่มซ่ามซะแล้ว) โอโมชิโร่ยจริง ๆ ที่ชีวิตที่มีคุรุมิเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ แต่ แต่ ดราม่าแฟนเก่ามันต้องมาถูกไหม นั่นเลย เข้าใจผิดกันไป เข้าใจผิดกันมา ก่อนหน้านั้นชีวิตโคสีเกะเกือบดีแล้ว กลับมาแข่งสกีด้วยซ้ำ ก็คุรุมิบอกว่าอยากเห็น ไม่เคยเห็นโคสึเกะซังแข่งมาก่อน (ก็แหงสิเลิกไปแล้ว) โคสึเกะก็อุตส่าห์ฟิตตัวนะนั่น แต่ก็มีเรื่องเข้าใจผิดว่าที่แท้แล้วโคสึเกะไม่ได้รักคุรุมิซะหน่อย มิใยโคสึเกะจะบอกว่าตอนนี้ในใจมีแต่ยัยต่ายน้อยอย่างเธอเท่านั้น คุรุมิก็หวั่นไหวมาก (เอ่อ แต่ใครเจออย่างนั้นก็หวั่นไหวป่ะ ให้นางเอกรอตั้งนาน ตัวเองไปไหนมาไหนก็ยัยเพื่อนเก่านั่น คนอื่นก็เห็น)

สุดท้ายทะเลาะกันหนีหายไปเลย พระเอกไปแข่งสกีด้วยใจเหี่ยว ๆ พยายามมุ่งมั่นทำเวลาแต่ก็ไม่ไหว ส่วนคุรุมิหลังจากแควนเก่าโคสึเกะซัง เพื่อนฝูง แม่ และ อื่น ๆ พากันช่วยให้ปรับความเข้าใจกัน พากันไปดูโคสึเกะแข่งแต่ก็ไม่ทันแล้ว แต่โคสึเกะเองก็ ... มาแล้วนิ โชว์อีกรอบสกีลงเนินมาอย่างเร็ว รีบมาหาคุรุมิ ลงเนินรอบสุดท้ายนี่เร็วกสว่าคนชนะการแข่งขันอีก ... พร้อมลงท้ายว่า Kataomoi janai yo ! ไม่ใช่รักข้างเดียวต่อไปอีกแล้วนะ แวร๊ยยยยย กรี๊ดดดดดด เท่จุง


ดีใจที่ได้ดูอีกแม้จะไม่มีซับก็เหอะ แค่อยากจะบอกว่าคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ แบบนี้ บางทีไม่ต้องสืบสวนมาก อาชีพมาก อะไรมาก มีอะไร simple แบบนี้บ้างก็ดี แต่เดี๋ยวนี้คงไม่ทำแล้วมั้งแนวเรื่องแบบนี้ แต่มันก็น่ารักจริง ๆ นะ