จขกท. ขออนุญาตเรียกตัวเองว่า "พี่" นะครับ ถึงแม้ว่าวัยมันอาจจะล่วงเลยคำนี้ไปนานแล้วก็ตาม


วันนี้พี่จัดห้องนอน แล้วเหลือบไปเห็นของสิ่งหนึ่งเข้าในบรรดากองๆเอกสารที่สุมไว้บนโต๊ะ เป็นสมุดเล่มสีเหลืองที่ครั้งหนึ่งมันเคยมีสีสันสะดุดตามากกว่านี้ มันคือ "สมุดพก" นั่นเอง

สมุดพกนี่มันหน้าตาเป็นอย่างไร ไปดูกัน




ที่หน้าปกจะมีการบอกระดับชั้น อันนี้สมัยพี่เรียน ป.6 นะครับ มีข้อมูลเกี่ยวกับชื่อ-นามสกุล ที่อยู่ วันเดือนปีเกิด ใครเป็นครูประจำชั้นผู้แสนใจดี (เหรอ ?) และด้านล่างสุดเป็นลายมือชื่อของครูใหญ่ผู้ใจดีที่สุดในโรงเรียน




เปิดมาหน้าแรก เป็นข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพ ว่าตั้งแต่ ป.1-ป.6 นี่เรามีส่วนสูง/น้ำหนักเท่าไหร่ ตอนป.6 พี่มักจะถูกเพื่อนๆล้อเลียนเสมอว่าผอม แห้ง มีแต่กระดูก ส่วนตอนนี้น่ะเหรอ อยากจะอัญเชิญพวกคุณๆ มาล้อเลียนอีกครั้งให้ชื่นใจจัง (ตอนนี้เกือบๆ 100 กิโลแล้ว)

และมีข้อมูลบอกว่า นักเรียนไปเรียนทั้งหมดกี่วัน ขาดเรียนกี่วัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนประถมพี่จะขยันมากๆ ขาดเรียนเพียงแค่ 4 วันเอง ทำไมความขยันเหล่านี้มันเลือนหายไปกับกาลเวลาหมดเลยระ ไม่เหลือติดตัวให้เอามาใช้กับการทำงานบ้างเลย ><




หน้าสุดท้ายจะเป็นไคลแม็กซ์ของเรื่อง นั่นคือ ผลการเรียนของนักเรียนนั่นเอง มีเกรดตั้งแต่ 4 ถึง 0 ตรงนี้พี่เองก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะว่าสมัยประถม ถ้าสอบตก ติด 0 แม้แต่วิชาเดียว ก็จะต้องซ้ำชั้นเลย 1 ปี ไม่มีการสอบซ่อมเหมือนกับระดับชั้นที่สูงกว่า (ตรงนี้ไม่แน่ใจว่าสมัยนี้ยังเป็นเหมือนกันหรือเปล่า) ตอนเด็กๆ ผลการเรียนของพี่ถือว่าดี มีเกรด 3 เกรด 4 ให้เห็นทุกเทอม ไม่เหมือนสมัยมัธยม หรือมหาวิทยาลัย ที่มีครบถ้วนตั้งแต่ 0 -4 พูดง่ายๆก็คือ ยิ่งเรียนยิ่งโง่นั่นเอง

หลังจากสอบปลายภาคเสร็จแล้ว 1 เดือน ครูใหญ่จะนัดให้ไปรับสมุดพกที่โรงเรียนเพื่อให้นำไปให้ผู้ปกครองได้รับทราบด้วยการลงลายมือชื่อตอบรับ เปิดเทอมให้นำไปส่งกลับให้ครูประจำชั้น ณ จุดนี้เป็นอะไรที่มันลุ้นระลึกมากๆ สำหรับคนที่ได้เกรดน้อยนิดไปหน่อย อาจจะต้องมีเคลียร์กับก้านมะยม หรือไม้แขวนเสื้อ หรือ เข็มขัด หรืออะไรก็ตามที่พ่อแม่จะหยิบฉวยมาใช้ ><

นักเรียนสมัยนี้ล่ะครับ ไม่ทราบว่ายังมีสมุดพกใช้กันเหมือนสมัยลุง เอ้ย!! พี่ กันอยู่หรือเปล่าครับ ?