สมัยเรียนตั้งแต่เด็กจนถึงมหาลัยมีคนมาจีบเยอะมาก

แต่เราชอบปฏิเสธคนอื่นๆ ไป เพราะ เราคิดว่าเขามาจีบเรา

เพราะเราเป็นคนตัวเล็ก ขาว น่ารัก ไปไหนมาไหน ก็ถูกจีบเป็นประจำ

เราเลยกลัวว่าทุกคนที่เข้ามาหาเราจะหวังฟัน เราเลยไม่ได้เปิดใจให้ใคร

จนเวลาก็ล่วงเลยมามากโข อีก 2-3 ปี เราก็จะ 30 แล้ว

แต่ยังหาแฟนไม่ได้เลย เราเคยอ่านที่คนมีครอบครัว แต่งงานกันไปแล้ว

เขาสอนว่า ให้เราใช้สมองให้มากกว่าความรู้สึก

อย่าสนใจแค่เพียงว่าฉันรักคนนี้ ต้องใช้สมองพิจารณาไตร่ตรองให้รอบครอบ

ไม่ทราบว่าเราพิจารณามากเกินไปไหม

ถ้าใครมาชอบเรา เราก็ชอบสืบก่อนว่าผู้ชายทำงานอะไร

ฐานะ การศึกษา บ้านมีหรือยัง รถมีหรือยัง

ถ้าโปรไฟล์โอเค เราถึงเริ่มเปิดใจคุยกันคะ

ที่เราทำแบบนี้ก่อนเพราะเรากลัวว่า ถ้าไม่สืบโปรไฟล์ก่อน

แล้วเกิดไปหลงรัก ตาสีตาสา จะถอนตัวถอนใจยากคะ

แต่จวบจนทุกวันนี้เราก็โสด เฮ้อ อยากมีใครสักคนหนึ่งอยู่เคียงข้างคะ

แต่บ้างทีถ้ามองหาผู้ชายโปรไฟล์ดีๆ หน่อย
ตัวเราก็จะรู้สึกไม่ค่อยดี

เพราะโปรไฟล์เราดีนะ ติดแค่ว่าจน แค่นั้น
นอกนั้นโอเคหมด

เช่น การศึกษา หน้าที่การงาน แต่ไม่ค่อยมีเงิน
เพราะผ่อนคอนโด

เฮ้อ จะหาใครสักคนที่จะอยู่ดูแลกัน รักกันนิ มันช่างยากลำบากเสีย

แล้วคนรอบข้างก็ชอบถามกดดันอยู่นั้นล่ะ ว่าเมื่อไรจะแต่งงาน

ขอบอก แฟนยังไม่มีจะให้แต่งงานกะแมวที่ไหน
ใครมีเพื่อน พี่ โสด แนะนำได้นะ

อยากมีปั้วแล้ว