สวัสดีค่ะเรื่องที่จะเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงของบ้านเราเองค่ะ
ภาษาผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ พิมพ์ในโทรสัพ

---------------------
เรื่องนี้เป็นชีวิตของแม่เราเองค่ะ
แม่เราเขียนบันทึกไว้ไม่กี่หน้า แล้วไม่ได้เขียนต่อเพราะเขียนไม่ไหวอยากลืม

เริ่มเล่าเกริ่นๆก่อนนะค๊ะ
สมัยก่อนนู้นนนนนน แม่เราเป็นคนสวยมาก มีคนมาจีบเยอะมากแม่เราเป็นคนเก่งค่ะ ทำงานเก่ง มีมารยาท ไม่เคยมีประวัติไม่ดีเลยสักครั้ง

สมัยจบมาใหม่ๆแม่มาหางานในกทม. พี่ชายแม่ได้ฝากงานในบริษัทที่รู้จัก แม่ทำงานเป็นเสมียนค่ะ
แต่ด้วยการที่แม่ขยันมากเรียนรู้เร็วแม่เลยทำแทบบทุกอย่าง

แม่เล่าว่าเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของโรงงานเลย คุมคนทั้งโรงงาน //เหนื่อยมากค่ะแม่บอก

แม่เป็นที่รักของทุกคนคนมาจีบแม่มีแต่คนธรรมดายันรวย เจ้าของโรงสีข้าว เจ้าของโรงงาน เถ้าแก่
-__-มาคิดดูตอนนี้ไม่น่าเลือกพ่อเลย
แต่แม่เราวางตัวดีค่ะ เค้าชวนไปกินข้าวแม่ไม่ไป2:2ค่ะ ต้องพาไปแบบยกแพ๊ก แก๊งเพื่อนสาวoffice คนจะจีบต้องทำใจเลยค่ะไม่ง่ายนะแม่เรา55555

สุดท้ายแม่ก็ไม่ได้มีใครค่ะ จนมาเจอพ่อเรา...


พ่อเราเด็กกว่าแม่4ปี. ตอนแรกพ่อเป็นคนสนิทเถ้าแก่ เถ้าแก่รักเหมือนลูกเหมือนหลานจริงๆค่ะ
พ่อเป็นผจก. เวลามาบริษัทแม่ก็มาเซนเช็คค่ะ แล้วเจอแม่ ก็ปิ้งกัน>~<

แต่!!!!!!!!    

แม่เราไม่เล่นด้วยค่ะ คิดแค่รุ่นน้อง
พ่ออราก็ตามเอาดอกไม้มาให้ทุกวันเขียนกลอนให้ทุกวัน. น่ารักมากอ่ะ/ช่วงโปรโมชั่นก็งี้

แม่เราก็เฉยๆจนพ่อเราชวนไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน//ไปยกแก๊งเพื่อนแม่อีกแล้วค่ะ-___-
จนแม่ได้ยินพ่อร้องเพลงโอ้วววหล่อเลยค่ะ
ปกติพ่อเราหล่ออยู่แล้วปัจจุบัน44+แต่ยังเหมือนเพิ่ง30=_=

สุดท้ายแม่ก็เริ่มเปิดใจให้พ่อค่ะ



เดี๋ยวมาต่อค่ะยังไม่หักมุมม
เห็นแล้วสงสารแม่มากค่ะ รักแม่มากๆ