วันนี้ว่างๆเลยอยากเล่าเรื่องของตัวเองให้เพื่อนๆฟัง
เรากับแฟนคบกันตั้งแต่ตอนมอหก แฟนเป็นคนดีมากเขาตามใจเรา พาเราไปทุกทีพากินพาเที่ยวมารับมาส่งไปโรงเรียน ไปไหนด้วยกันตลอด นั่นหมายถึงตอนแรกๆ พอต่อมาเขาเริ่มเปลี่ยน พยายามไม่อยากไปไหนกับเรา คุยโทรศัพท์ตอนกลางคืนก็บบอกว่าง่วง รหัสเฟสจากที่เคยให้เราเขาก้เปลี่ยนแล้วบอกไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว แต่เราก็พยายามเข้าไปจนเห็นว่าเขาคุยกับผู้หญิง เขาขอเบอร์คนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เขาชอบก่อนที่จะมาคบกับเรา เขาไปรับผู้หญิงคนนั้นถึงห้อง จากนั้นก็ไม่รู้หรอกนะว่าไปทำอะไรกันบ้าง เราจับได้เขาก็บอกว่าเลือกเรา เขาก็เลิกคุย แล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหมือนตอนแรกๆที่เขาดีๆ เขาทำตัวปกติดีทุกอย่าง พอมาถึงช่วงสอบเข้ามหาลัย เราก็ติดแล้วเรียนอยู่จังหวัดเดิม แต่เขาต้องไปเรียนต่างจังหวัด เราห่างกันได้ไม่กี่วัน เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้วบอกว่าคนรักกันต้องอยู่ด้วยกัน เท่านั้นแหละเราก็เจ็บมากไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ เราเลิกติดต่อเลิกคุยร้องไห้อยู่ประมาณสองสามวันก็หาย ยังคิดถึงบ้างแต่ไม่ได้อะไรมากมาย สักพักเราก็มีแฟนใหม่แต่คบได้ไม่นานก็เลิก เราก้เลยโสด เราไม่ยุ่งไม่ติดตามอะไรเลยนะ แต่พอจะรู้ว่าเขาไม่มีใครใหม่เลย จนวันหนึ่งเราไม่รู้คิดอะไร ทักเขาไปว่า สบายดีมั้ย แต่ไม่น่าเชื่อเขาก้ส่งมาว่าสบายดีมั้ยพร้อมกัน จากนั้นเราก้คุยกันตามปกติ คุยเหมือนเพื่อนกัน เขาให้เบอเรา แต่เราก้ไม่โทรไปเพราะไม่ได้คิดอะไรมากเกินไปกว่านั้น เขาก้เปนคนโทรมาเองเพราะเราไม่เคยเปลี่ยนเบอร์ จากนั้นเขาก็โทรมาคุยด้วยบ่อยๆเราก้ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเขาคงโทรมาเล่นๆ แต่อยู่ดีๆเขาก้บอกว่าคิดถึงเรามาก ที่ผ่านมารู้แล้วว่าไม่มีเราไม่ได้ ไม่มีใครรักเขาได้เท่าเรา เขาอยากมาคุยกับเรามาง้อเราตั้งนานแล้วแต่กลัวเราด่า (เราเป็นคนปากจัดนะ แบบตรงๆพูดตรงอะ) ตอนนั้นเราเลยตอบตกลงไป พอมาคบกัน เขาดีกับเรามากก มากกว่าตอนมาจีบด้วยซ้ำ เอ่อลืมบอกเขาย้ายมาเรียนที่เดียวกับเราแล้วละ แต่เราก้ไม่ค่อยเจอกันบ่อยเพราะเราเรียนหนักไม่ค่อยมีเวลาว่าง เขาก็โทรหาเราตลอด วันหยุดพาไปเที่ยว ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น คือแบบดีมากจนตอนนี้เราถือว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากเลยแหละ ตอนนี้คบกันสามปีกว่าแล้วยอมรับว่ามีความสุขมาก อาจจะเป็นเพราะเคยห่างกันก้เลยรู้ว่ารักกันจริงๆมั้งงงงงง อิอิ

ขอบคุณที่อ่านจบนะ ไม่มีอะไรจริงๆ มันคือความสุขของผู้หญิงคนหนึ่ง