สวัสดีจ้า ทุกคนที่แวะเข้ามาในกระทู้นี้

เรารู้ว่ามีใครเหมือนเราใหม คือเราจะคุยกับแมว กับหมา กับจิ้งจกทุกวันเลย
หลายๆ คงจะงง เฮ้ยย คุยกับจิ้งจกเนี่ยนะ เพี้ยนหรือเปล่า ตลกล่ะ 55555
หมาแมวยังพอทน คุยกันได้ แต่จิ้งจกอินัง จขกท มันคุยไปได้ยังไง
จะเรียกว่าคุยไหมสำหรับจิ้งจกเราไม่รู้ แต่สำหรับเราเราเรียกว่าคุยนะ (เพี้ยนหนักเข้าไปอีก)
ก็เวลาที่เราจะตักข้าวในหม้อหุง มันชอบมีจิ้งจกมารอบริเวณนั้นตลอด  คือ มันมารอข้าวที่เราตักหกหรือหล่นนั่นแหละ
มันมาทุกวัน เรามองมัน มันมองเรา บางวันตักข้าว ข้าวมันไม่หกจากทัพพีนี่นา  เลยหยิบเม็ดข้าววางไว้ หรือส่งให้มันจนคุ้นเคยกัน พอคุ้นเคยกันเราก็ออกเสียง รอก่อน มาๆๆ ไปได้แล้ว 5555
ออกคำสั่งมากกว่าคุยป่ะ  บางทีถามมันอิ่มยัง เอาอีกไหม ก็มี

ส่วนหมาแมว แค่มองตาส่งกระแสจิตใจแบบไม่ต้องออกเสียงก็รู้กันนะ คุยกันไปไหนมาวันนี้ นอนหลับดีไหม อิ่มไหม เป็นอะไร จะเอาอะไร เป็นหมาเป็นแมวนี่สบายดีนะ มาเปลี่ยนร่างกันดีไหม เราก็เพ้อเจ้อของเราไปเลย  ไม่รู้ว่ามีใครเพี้ยนเท่าเราอีกไหมนะ


เลยอยากถามเพื่อนๆ ที่เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว กระต่าย หนู เต่า งู หรืออื่นๆ  มีใครคุยกับพวกเขาเหล่านั้นบ้างค่ะ


ปล. การเลี้ยงสัตว์ถ้าคุณได้เลี้ยงเขาตั้งแต่เล็กๆ ดูแลเขา สอนเขา รักเขา เวลาอยู่ร่วมกันมันไม่ต้องออกเสียงหรือใช้คำสั่งอะไรเลย  แค่มองตาหรือใช้มือของเราสัมผัสเขา กอดเขา มันก็รู้ใจกันแล้ว ถ้าคิดจะเลี้ยงเขาก็ควรเลี้ยงเขาไปตลอด อย่าเอาขาไปปล่อยที่ไหนเลย สงสารเขาค่ะ เวลาที่คุณออกนอกบ้านไปทำงานไปเที่ยว แต่หมาแมวเฝ้าบ้าน เขาไม่มีใคร รอเรากลับบ้านอย่างใจจดใจจ่อ
เวลาทีเราโกรธเขา ตีเขา พอเรากลับบ้านมา สัตว์พวกนี้ดีใจและลืมเรื่องที่เราตีเขาหรือดุเขาไปก่อนหน้าด้วยซ้ำ  อย่าคิดเลี้ยงสัตว์เพราะเห็นว่ามันคือแฟชั่น หรือเห็นว่ามันน่ารัก แต่คุณต้องรักมันและดูแลมันไปจนกว่ามันจะตายจากคุณไป