ชีวิตของชั้นเล่นตลกนัก และนี่คือเรื่องที่ชั้นรู้สึกไม่สบายใจค่ะ
ชั้นได้มีโอกาสรู้จักคลุกคลีกับทอมคนนึง สมมติว่าทอมคนนี้ชื่อ นุ้ย
ก่อนหน้านี้นุ้ยมีแฟนที่คบกันมายาวนานมาก แต่ก้อไปกันไม่รอด เพราะฝ่ายหญิงแอบนอกใจไปคบกับทอมคนอื่น
ชั้นเห็นนุ้ยเศร้า ด้วยความที่เป็นห่วงและรู้สึกสงสาร จึงพยายามชวนคุย ชวนออกไปกินอะไรข้างนอก พูดคุยเฮฮา เพื่อให้สบายใจ
โดยที่ชั้นไม่รู้ตัว การทำแบบนี้มันทำให้นุ้ยแอบชอบชั้นขึ้นมา
เราเป็นคู่หูกัน งานเลี้ยงที่ไหนมีชั้นที่นั่นมีนุ้ย จนหลายๆ คนคิดว่าเราเป็นแฟนกัน
จนกระทั่งวันนึง นุ้ยเปิดใจบอกว่า ก่อนหน้านี้เคยแอบชอบชั้น แต่ช่วงเวลานั้นนุ้ยยังคบกับแฟนอยู่ เลยพยายามหยุดความรู้สึกตัวเอง
แล้วนุ้ยก้อขอชั้นเป็นแฟน ในตอนนั้นชั้นขี้ขลาดเกินกว่าที่จะปฏิเสธ กลัวแค่ไม่อยากทำให้นุ้ยต้องผิดหวังและร้องไห้อีก
จึงได้ตอบแบบให้ความหวังไปว่า ลองคบกันดูไปเรื่อยๆ ก่อนก้อได้ ทั้งๆ ที่ชั้นรู้ตัวเองว่า
ความรู้สึกที่ชั้นมีให้นุ้ย มีเพียงแค่ความเป็นห่วงและเป็นความรักที่ปราศจากแบบคนรักอย่างสิ้นเชิง
ชั้นรักนุ้ยเหมือนคนในครอบครัว เหมือนความรักของพี่น้อง

ขออนุญาตมาเล่าต่อพรุ่งนี้นะคะ