สวัสดีค่าาาา เพื่อนๆ กระทู้นี้เราตั้งเพราะอยากแชร์เรื่องราวความคลั่งไคล้ในการดูกีฬาฟุตบอลของเราค่ะ
คือเราเป็นคนชอบดูบอลมากกกกกกกกกกกกกกก ถึงขั้นคลั่งเลยก็ว่าได้ เราดูบอลมาประมาณ 10 ปีได้แล้วค่ะ
อาจจะดูไม่มากนักสำหรับผู้ชายที่เป็นนักดูบอลตัวยง แต่แน่นอนเราคิดว่ามันมากสำหรับผู้หญิงที่ดูบอลแน่ๆ 55555

     จุดเริ่มต้นในการดูบอลของเราน่าจะคล้ายๆ กับผู้หญิงทั่วไป คือ เอ๊ นักบอลคนนี้เป็นใครอะ หล่อจัง ชื่อไรวะ ฮ่าๆๆ
มีอยู่วันหนึ่งตอนเราอายุประมาณ 12 เราเดินผ่านตรงที่พ่อเรากำลังดูบอลอยู่ เราก็หันไปเห็นนักบอลคนนึงค่ะ
ในใจคิด อร๊ายยยยยยยยย ใครวะ หล่อมากกกกกก แต่ก็ไม่กล้ากระดี๊กระด๊ามาก กลัวพ่อว่า55555
แต่รู้ว่าเป็นทีมเชลซีค่ะ จากนั้นไม่รอช้า รีบเปิดคอมเลยค่ะ หาประวัติอย่างเร่งด่วน
ก็ได้รู้ว่านักบอลคนนั้นชื่อ แฟรงค์ แลมพาร์ด นั่นแหละค่ะคือจุดเริ่มต้นในการดูบอลของเรา

     ใจความหลักอยู่ตรงนี้ค่ะ คือเราอยากจะแบ่งปันอาการคลั่งไคล้ของเรา อยากรู้ว่ามีผู้หญิงที่เป็นเหมือนเรามากน้อยแค่ไหน หุหุ
อาการของเราจะเป็นประมาณนี้ค่ะ คือเราจะต้องติดตามดูทุกนัดของเชลซีค่ะ แรกๆ เป็นแค่กับเชลซีนะคะ
หลังๆ ชักลามปามไปทีมอื่น จวบจนปัจจุบันนี้ เพียงแค่เราได้ดูบอลเราก็มีความสุขแล้วค่ะ5555
คือกิจกรรมในทุกๆ วันของเราคือจะต้องเช็คโปรแกรมการแข่งขันฟุตบอล นั่งไล่อ่านข่าวที่เกี่ยวกับฟุตบอล
แต่ส่วนมากจะเป็นบอลอังกฤษนะคะ ยิ่งเป็นเชลซีแล้วสามารถนั่งอ่านนั่งติดตามได้ทั้งวันทั้งคืนเลยทีเดียว
ช่วงมัธยมต้นนี่ก็อาการหนักพอตัว ต้องฟังวิทยุคลื่นกีฬาทั้งคืน รอข่าวบอล ฟังยันตี4 ตี5 เลยค่ะ

     ความโรคจิตของเราที่คิดว่าเด่นชัดที่สุดน่าจะเป็นเวลาที่เราจะดูบอล คือเราต้องดูตั้งแต่วินาทีแรกค่ะ5555
ต้องได้ดูตั้งแต่เริ่มเขี่ยบอล มันรู้สึกฟินบอกไม่ถูก ถ้านัดไหนเราไม่ได้ดูตั้งแต่แรก เราจะรู้สึกแบบโลกจะถล่มทลาย
มือจะเริ่มหงิกเริ่มงอ รู้สึกมันไม่เต็ม มันไม่ครบ ไรเงี้ยค่ะ5555 ยิ่งวันไหนเชลซีแข่งแล้วไม่ว่างดู โอ้โห ชีวิต น้ำตาซึมค่ะ
     นักเตะคนนั้นคนนี้ย้ายออก โอย ร้องไห้ค่ะ อินมากค่ะ อยากเมามาก ณ จุดนั้น เมาให้ลืมความเจ็บปวด
ตอนที่ป๋าแลมพ์สวมเสื้อเรือใบ บอกตรงๆ คืออาการเหมือนเห็นแฟนเก่าที่รักมากแล้วเพิ่งจะเลิกกัน
เดินควงแฟนใหม่ผ่านหน้าเลยค่ะ ใจสลายยยยยยยย เศร้าไปเป็นเดือน ฮือออออ พูดอีกก็เจ็บอีก

     ถ้าเราเป็นผู้ชายนะ ความใฝ่ฝันสูงสุดของเราเลยคืออยากเป็นนักฟุตบอลค่ะ เราว่ากีฬานี้มีเสน่ห์มากๆ
แต่ดันเป็นผู้หญิง ความใฝ่ฝันเลยผันแปรนิดนึง อิอิ คือเราอยากไปเยือนเดอะบริดจ์สักครั้งในชีวิต
แค่คิดก็ฟินสุดๆ แล้วค่ะ เราตั้งมั่นว่าในอนาคตเราจะต้องทำมันให้ได้ ได้สัมผัสพื้นสนาม
ได้สัมผัสหญ้าที่เต็มไปด้วยรอยเท้านักเตะระดับโลก โอยยยยยย พอละค่ะ เริ่มเพ้อหนัก ฮ่าาาา
จริงๆ แล้วอยากเล่ามากกว่านี้นะคะ แต่คิดว่าพอดีกว่า55555 เดี๋ยวยาวไป เพื่อนๆ จะไม่อยากอ่านเอา

สุดท้ายนี้ สาวๆ คนไหนที่มีอาการเหมือนเราหรือใกล้เคียงเราก็มาแชร์ มาพูดคุยกันนะคะ

ปล. ปีนี้สิงห์ขอแชมป์เน้อออออออ