“ดีใจที่ได้เจอพี่สิงห์อีกครับ” เสือยกมือไหว้ชายสูงอายุท่าทางผึ่งผายผู้เป็นเจ้าของบ้านทรงไทยริมน้ำอันร่มรื่น ทั้งสองกอดกันเสียงตบหลังดังพอได้ยิน “เรียกพี่ไปพบก็ได้ เสือไม่เห็นลำบากต้องมาไกลถึงนี่” ประโยคนี้ทำให้ชายผู้มีนามว่าเสือถึงกับยิ้ม “ผมมีเรื่องรบกวนให้พี่ช่วย ตอนนี้สถานการณ์ดูเรียบร้อยดีแล้ว” จากนั้นเสือก็เข้าเรื่องของการมาพบ สิงห์กัดริมฝีปากนิ่งในระหว่างที่ทหารรับใช้นำชาร้อนเข้ามาเสิร์ฟ “พี่แก่แล้ว มือเก่งๆ ดีๆ แวดล้อมเสือตั้งมากมาย ไม่ใช่พี่ไม่อยากทำเพื่อบ้านเมืองอีกนะ แต่พี่อยากพักผ่อน” สิงห์เอ่ยปฏิเสธหลังจากที่เด็กหนุ่มหัวเกรียนถือถาดเปล่าค้อมตัวเดินออกไป ห้องรับแขกเงียบเหมือนไร้สิ่งมีชีวิตนั่งอยู่ สีหน้าอาคันตุกะเรียบเฉย รอยยิ้มที่เคยฉาบอยู่คราวมาถึงหายไปหมดสิ้น “ถ้าพี่เปลี่ยนใจ พี่บอกไปทางพี่กระทิงนะ” เสือเอ่ยแล้วลุกขึ้นสวัสดี สิงห์เดินมาส่งที่ชานเรือนแล้วบอกว่า “จะขึ้นลงบันไดบ้านระวังนะ..มันสูง..พี่เคยตกจนจุกมาแล้ว”

๒๒ กย.๕๗
Cr ภาพจาก : http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nature-delight&month=11-2005&date=19&group=19&gblog=1