เราชอบขายของส่วนใหญ่ที่เราขายจะเป็นพวกกีฟช้อป รา 10 บาท 20 บาท ได้กำไรก้อครึ่งนึง ส่วนใหญ่ที่เราไปขายก้อจะเป็นทางเท้าริมฟุตบาท หน้าร้านที่เค้าปิดแล้ว บางทีก้อสะพานลอย เพราว่าของที่เราขายมันราคาไม่แพงเราจะหอบไปขายไม่ค่อยเยอะหรอก เพราะว่าเราต้องนั้งรถเมย์ไปหอบไปเยอะไม่ได้ ก้อพอขายได้ขยันเอา แต่ก้อไม่ถึงขนาดมีเงินเก็บมากมาย แต่ก้อพอเลี้ยงตัวเองได้ แต่มีบางคนเค้าจะชอบดูถูกว่า ทำไมไม้รู้จักหาที่ขายของแบบเป็นที่หรือไม่ก้อไปขายตลาดนัด เราก้อคิดว่าเราขายของไม่ได้ลงทุนเยอะและเราก้อไม่ค่อยมีเงินถึงขนาดต้องไปหาที่ขายประจำการที่เราขายของอย่างนี้เราก้อมีศักดอ์ศรีนะคะ อีกอย่างเค้าก้อขายกันเยอะแยะ ทำไมจะต้องมาดูถูกกันด้วย ของที่ขายข้างทางกับของที่ขายในห้างหรือร่านใหญๆ มันก้อเอามาจากสำเพ็งเหมือนกัน เพียงแต่เค้ามีหน้าร้านอาจจะขายแพงหน่อย เราไม่มีหาบเร่ เราก้อตั้งราคาไม่เอากำไรมาก เพราะเราไม่ได้เสียค่าที่ แต่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเค้าต้องมาดูถูกเรา แม่ค้าด้วยกันน่าจะเห็นใจกันบ้าง เค้าขายได้ทั้งวัน แต่เราไปขายแค่ช่วงหน้าร้านเค่าปิด ทำไมต้องมาว่าเราหาว่าเราไปขายของตัดราคาเค้า เราไปขายก้อไม่ได้ไปบ่อย น่าจะเห็นใจกันบ้าง แต่ถ้ามันมีปัญหาบบ่อยๆ บางทีไปขายของบนสะพานลอยเจอแม่ค้าขายบนนั้นมาก่อนพอเค้าเห็นเราเหมือนแบบไม่พอใจ บางทีก้อมาพูดว่าถ้าจะขายของบนนี้ต้องจ่ายเงินให้เค้า ทั้งทีทบนะสพานลอยเป็นที่สาธารณะทำไมเราจะต้องจ่ายด้วย พอเราพูด เค้าก้ออ้างว่าตรงนี้มีเทศกิจคุมอยู่ถ้าจะขายต้องจ่ายเงิน เราเลยโทรไปถามตำรวจเค้าก้อบอกว่าขายได้ไม่มีเทศกิจคุม เจอเยอะคะ อย่างว่าละแม่ค้าหาบเร่ไม่มีที่ประจำ ไปที่ไหนก้อต้องมีแม่ค้าด้วยกันคอยกันท่าไม่ให้ขาย เราก้อพยายามหาที่พอขายได้  ไม่ไปเบียดเบียนใคร คิดเสียว่าทำอะไรก้อย่อมมีอุปสรรคเป็นธรรมดา