ญี่ปุ่นหลังเขา
ภาค Ｒｏａｄ　ｔｏ　ｋａｎｓａｉ
บทนาราดรีมแลนด์(1)

เนื่องจากผมใส่ภาพไม่ได้ ถ้าสนใจแบบเต็มๆก็ตามไปดูกันได้ครับที่

https://www.facebook.com/tstell

ช่วงปีใหม่ ผมออกเดินทางไปตามหาความหมายของชีวิต และด้วยรสนิยมแปลกๆ ของผม ทำให้เดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง
นั่นคือสวนสนุกร้าง นาราดรีมแลนด์ สวนสนุกที่ปิดตัวเองลงเมื่อราว 8-9ปีก่อน ถ้าผมจำไม่ผิด(Googleมีก็ไม่รุ้จักเปิด เด็กดีอย่าเลียนแบบนะครับ XD)

ตัวละครั้งนี้ประกอบไปด้วย
1 ผมเอง และ
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/FF2EFF49FF49004as.jpg[/img]

2 อีฟรีท อันเป็นชื่อที่ผมตั้งให้จักรยานคันที่ 2 คู่ชีพของผมที่ผมหอบหิ่วมาจากยามานาชิ ตีโอบไปลุยคอมมิคเคะที่โตเกียว
ก่อนจะระหกระเหินมาเกียวโต จนสุดท้ายก็มาร่วมหัวจมท้ายกับผมถึงที่นี่
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN0435.jpg[/img]


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_125905.jpg[/img]

ผมกับอีฟรีทเดินทางมาถึงนาราด้วยรถไฟ เป็นเวลาราวๆ บ่าย1ท่ามกลางฝูงชนในช่วงหยุดยาวปีใหม่
ผมกับอีฟรีทเดินผ่านสวนสาธารณะที่เลี้ยงกวางออกมายังจุดที่ผู้คนเบาบางก่อนจะเช็คแผนที่ หาเส้นทางต่อไปยังนาราดรีมแลนด์


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_133446.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_133537.jpg[/img]

สมรภูมิของดรีมแลนด์นั่น ไม่ธรรมดาครับ ตั้งอยู่บนยอดเนินที่ค่อนข้างชันทีเดียว การต้องปั่นอีฟรีท นน.20กิโลกับแบบสรรภาระบนหลังด้วยนั้น ถือว่าหนักหนาเอาการครับ  ระหว่างทางค่อนข้างเงียบมากครับ
บ้านสองข้างทางเป็นบ้านที่แลดูท่าทางมีฐานะในระดับนึง ด้วยความที่เป็นทางขึ้นเนิน บ้านหลายๆ บ้านมีที่โรงรถอยู่ชั้นล่างสุดแล้วก็ชั้นถัดขึ้นไปเป็นตัวบ้าน
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_133804.jpg[/img]
จากข้อมูลที่ได้มา ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าข้อมูลมันเก่าขนาดใหนแล้ว ที่ดรีมแลนด์แห่งนี้ยังมีการรักษาความปลอดภัยหลงเหลืออยู่ครับ
ด้านนอกมีทั้งกล้องโมชั่นเซ็นเซอร์ติดอยู่ ถ้าเดินผ่านจะมีเสียงเตือน
(ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะอลามไปแจ้งที่ใหนด้วยรึเปล่า แล้วที่ปลายทางนั้นยังมีใครเฝ่าดูอยู่รึเปล่ากับเวลาที่ผ่านมาขนาดนี้)

ในตอนนั้น มีฝรั่ง2คนยืนก้มๆ เงิยๆ อยู่หน้าประตูราวกับกำลังจะมองหาทางเข้าไปอยู่เหมือนกัน แต่ดูเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่
ผมเริ่มทำการสำรวจรอบๆ สวนด้านนอกก็ได้พบกับอะไรแปลกตาหลายอย่าง ตั้งแต่ลุงท่าทางอารมณ์เสียที่เขี่ยใบไม้ทุกใบที่ขวางหน้าออกจากเส้นทาง  
ชายอ้วนออทิสติกที่วิ่งไปหัวเราะไป(แต่ก็มีคนดูแลปั่นจักรยานตามหลังมานะ) กระต๋อบสังกะสีเล็กๆที่มีเสียงเหล็กกระทบกันดังออกมา
รวมไปถึงพื้นที่รอบๆที่เป็นเหมือนสุสานสัตว์เลี้ยง
ที่ทิ้งเฟอร์นิเจอร์เก่าที่ล้อมรั้วเอาไว้
ความเงียบและความเย็นของอากาศช่วงต้นฤดูหนาว ทำให้บรรยากาศแถวนี้ดูราวกับจะบิดเบี้ยวไปหมดอยู่เหมือนกันครับ
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_150206.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_150225.jpg[/img]


เดิมทีผมคิดว่าจะวนดูด้านนอกซักรอบนึง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเท่าไหร่ครับ
เพราะถนนรอบสวนค่อยๆไต่ระดับลงเนินไปเรื่อยๆ ถ้าผมคิดจะวนรอบผมอาจจะต้องวกกลับไปถึงตินเขาก่อนจะต้องไต่ระดับขึ้นเขามาอีกรอบและจะต้องเสียเวลาอีกมาก
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_145405.jpg[/img]



  ผมจึงวกกลบมาทางเดิม ลอดใต้เซ็นเซอร์กล้อง แล้วไปเดินดูในส่วนของโรงแรม แปลนของสวนสนุกแห่งนี้จะแยกเป็น2ส่วนครับ
คือส่วนที่เป็นสวน และส่วนที่เป็นโรงแรมและอาคารจอดรถ
มีถนนสาธารณะขั้นกลางและมีทางเชื่อมสองส่วนเข้าด้วยกันเป็นอุโมงลอดใต้ถนนดังกล่าวครับ


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_135547.jpg[/img]
ผมตัดผ่านทางเดินที่ขนาบด้วยป่าโปร่งๆ 2 ข้างทาง ระหว่างที่เดินอยู่บนทางเดินเล็กๆด้านนอก
ผมก็ได้ยินเสียง"ปัง"เหมือนเสียงของแข็งชิ้นใหญ่ๆ กระทบอะไรบางอย่าง หรือไม่ก็ล้มลง ดังออกมาจากส่วนของอาคารจอดรถ ซึ่งถนนที่ผมเดินอยู่ อยู่สูงกว่าตัวอาคาร ทำให้ผมไม่สามารถมองเห็นว่าเสียงนั้นเกิดจากอะไร แต่ในอาคารจอดรถที่เปิดโล่ง กับพื้นที่ที่มีลมพัดอยุ๋ตลอดเวลา
ที่มาของมันสามารถที่จะเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ได้นอกเหนือไปกว่าปรากฎการณ์สามัญประจำวันเลยซักนิดครับ หลังจากที่สังเกตุการดูรอบๆ สร้างแผนที่คร่าวๆในหัว แล้วผมจึงบอกกับตัวเองว่า
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_135544.jpg[/img]


..... หิวแล้ว หาอะไรกินเถอะ......
ครับ ผมลงรถไฟตอนบ่าย แล้วปั่นขึ้นเขามาถึงนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง สภาพร่างกายจึงไม่เหมาะกับการคิดการใหญ่อย่างแรง
เป็นโชคดี ตอนผมเช็คแผนทีผมจำได้ว่า หน้าสวนสนุกมีลอว์สันอยู่ แต่ในวันจริงผมพบว่ามีโคโค่ตั้งอยู่ด้วย ผมจึงเลี้ยวเข้าร้านอาหารทันที ผมลองถามอะไรเล็กน้อยเกี่ยวกับสวนสนุกแห่งนี้กับสาวเสริฟหน้าตาจิ้มลิ้มที่ยกอาหารมาส่ง แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้รู้อะไรมากนัก  
หลังจากมื้ออาหาร ผมวนดูเส้นทางที่เหลือเพื่อที่จะสร้างภาพแผนการในหัวให้เสร็จ ก่อนจะแวะทักทายศาลเจ้าคุโรคามิ ที่อยู่ใกล้ๆ
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_144308.jpg[/img]


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_135555.jpg[/img]
ผมพบทางเดินเล็กๆ ที่จะเชื่อมไปยังที่ลานจอดรถเก่าของสวนสนุกแห่งนี้  ต้องบอกไว้ก่อนว่า ผมเองมันรู้อะไรเกี่ยวกับสถานการปัจจุบันของอดีตสวนสนุกแห่งนี้เลย เท่าที่ผมรู้มีเพียงข้อมูลที่ผมอ่านมาจากอินเตอร์เนต ซึ่งบางที่มีอายุราวๆ 2-5ปี
นั่นก็หมายความว่า ข้อมูลที่ผมจะหาได้คือข้อมูลตั้งแต่ 2-5ปีก่อนหนึ่งในนั้นคือข้อมูลของชายคนนึงที่แอบย่องเข้าไปถ่ายรูปตอนกลางคืน
และโดนเจ้าหน้าที่มาเชิญตัวออกไปใน30นาทีหลังจากที่เขาเข้าสวนไป และผมเองก็ไม่รู้ว่า ณ เวลานี้มีความร่วมมือกันในการรักษาความปลอดภัยแค่ใหน
ดีกรีความเข็มข้นในการรักษายังดำรงอยู่ขนาดใหน ผมเองไม่อยากถ่อเดินทางข้ามโลกมาเพื่อมาความอากาศเปล่าๆกลับไป ดังนั้นการทำอะไรให้มันยุ่งยากแต่ไม่เตะตาคนจึงเป็นตัวเลือกที่เซฟเพลย์สำหรับผม
แทนที่จะเดินเข้าไปตรงๆ ผ่านทางประตูด้านหน้าที่มีร้านค้าและแหล่งชุมชนอยู่ในระดับนึง


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_165732.jpg[/img]
ทางเดินเล็กๆ พาผมกับอีฟรีทไปยังห้องน้ำร้างเล็กๆที่อยู่มุมที่ลานรถ
ผมสำรวจดูในซากห้องน้ำแล้วก็พอมั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่าไม่มีร่องรอยของการใช้เป็นแหล่งมั่วสุมใด้ๆ ก่อนจะซ่อนอีฟรีทไว้ที่นั่น
ก่อนที่ผมจะเริ่มออกสำรวจในส่วนแรก
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/20140102_165740.jpg[/img]


[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1102.jpg[/img]
ผมเดินผ่านซุ้มขายตั๋วหน้าสวน ทุกอย่างถูกทิ้งไว้เหมือนเดิม บันทึกกันลืมที่ถูกแปะไว้ที่กำแพง
แม้เวลาผ่านไปก็ยังไม่หลุดออก ผมอยากหลับตาลงเพื่อจินตนาการถึงภาพของผู้คนที่เคยใช้ชีวิตอยู่บนพื้นที่เล็กๆ แห่งนี้ แต่ นี่มันยังเร็วไปหน่อย
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1156.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1157.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1158.jpg[/img]


สำหรับคนที่เคยไปลุยโตเกียวดิสนี่ส์แลนด์มา ก็จะรู้ครับว่าโตเกียวดิสนี่ส์แลนด์จะมีส่วนของสวนสนุกกับโรงแรมครับ
ที่นี่ก็ไม้แตกต่างครับ มีส่วนของโรงแรมเล็กๆ ไว้รองรับนักท่องเที่ยวได้ในระดับหนึ่งครับ และนี่คือเป้าหมายแรกของผมครับ
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1108.jpg[/img]



[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1113.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1114.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1153.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1118.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1150.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1112.jpg[/img]
ประตูทางเข้าหลัก.... แน่นอนว่าถูกผนึกไว้อย่างหน้าแน่น ที่ข้างประตูมีมอไซด์เก่าๆ 1คันถูกจอดไว้อย่างเรียบร้อยเส้นทางที่นำผมเข้าไปด้านในคือหน้าต่างที่แตกออกครับ ร่องรอยที่เหลือทิ้งไว้คือ
แผ่นไม้ที่โดนงัดออกอย่างจงใจถูกทิ้งไว้อยู่ด้านนอก และเศษกระจกที่แตกอยู่ด้านในบ่งบอกถือประวัติกระถูกบุกรุก

การเข้ามาในที่รกร้างแล้วทำลายข้าวของในพื้นที่ เป็นสิ่งที่ผมเองก็ประนามอยู่ในใจ เพราะเราควรจะเข้าไปสัมผัสถึงอดีต มากกว่าที่จะเข้าไปทำให้มันหายไป
ทว่า..ไม่ว่าจะเป็นฝีมือของใครหรืออะไรก็ตาม อยากน้อยผมก็ต้องขอบคุณที่ทำให้ผมสามารถเคลื่อนที่เข้าไปภายในตัวตึกได้อย่างไม่ต้องใช้กำลังภายในมากมายอะไร
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1149.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1147.jpg[/img]



[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1145.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1146.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1152.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1119.jpg[/img]
ภายใน เวลาได้โลมเลียวัตถุต่างๆ คราบดำ ความชื้น รา ฝุ่น ได้รังสรรค์ศิลปะเฉพาะของตัวของตนขึ้นมา
ผมค่อยๆ เดินลึกเข้าไปในเงามืดของตัวตึก ต้องขอบคุณสถาปนิกที่ออกแบบโรงแรมแห่งนี้ ที่ได้ออกแบบช่องแสงไว้อย่างครอบคลุม  
อย่างน้อยก็มีแสงพอที่จะทำให้ผมได้ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ได้จากข้าวของที่ถูกทิ้งเอาไว้ มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งในการเป็นตัวช่วยในการจิตนาการของผม
ทุกก้าวๆที่ผมเดินไป ผมมองร่างเงาของเห็นผู้คนในอดีตต่างกำลังทำกิจวัตรประจำวันที่ยุ่งเหยิงของตนเอง
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1122.jpg[/img]

[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1121.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1123.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1126.jpg[/img]
[img]http://i98.photobucket.com/albums/l253/smartbrains/japan/nara/DSCN1125.jpg[/img]
ในที่รกร้างนั้น ฝุ่นเป็นสิ่งมัศจรรย์อย่างหนึ่งครับ มันเป็นทั้งผู้บอกเล่าเรื่องราว และไทม์แมชชีนในการเดินทางย้อนเวลาไปในอดีต
ที่ใต้บันไดมีฝูกกับผ้าห่มถูกวางไว้อย่างจงใจ จากกองฝุ่น ผมมโนเอาเองว่าราว5-6เดิอนก่อนหน้า
หรืออาจจะนานกว่านั้น น่าจะมีใครซักคนมาทิ้งตัวเองอยู่ตรงนี้
ที่ชานพักบันใดมีรอยรองเท้าที่ละม้ายคล้ายรองเท้าคอมแบทที่เทียบกับรอยเท้าของผมแล้ว ก็อาจจะเรียกได้ว่าใหม่พอตัว ที่น่าสนใจคือ รอยเท้านั้นมีเพียงรอยเดินขึ้นแต่ไม่มีรอยเดินลงใครจะไปรู้ครับ ภายใต้ความเงียบงันของตึกร้างแห่งนี้ ผมอาจจะไม่ใช่คนเดียวที่กำลังก้าวเดินอยู่
......ก็เป็นได