สืบเนื่องจากกระทู้นี้นะครับ
http://ppantip.com/topic/32262863
เข้าเรื่องเลยนะครับ เมื่อ2วันก่อน แฟนเก่าโทรมาหาผม เพื่อจะขอคืนดีครับ
บอกว่า คิดถึงผมมาก ไม่มีใครเหมือนผม และอยากให้ผมช่วยเธอ
ผมก็ได้ถามถึงแฟนคนล่าสุดของเธอ
เธอบอกว่าเลิกกันไปแล้ว เธอโดนแฟนคนล่าสุด หลอกเงินเธอและที่บ้านเธอ จนแทบจะไม่เหลืออะไรเลย
จนหลังๆมาจึงได้ทะเลาะกัน และก็เลิกกันไปในที่สุด
หลังจากนั้น เธอก็อ้อนวอนผมให้กลับไปคบกับเธอ อย่างที่ในชีวิตนี้ผมไม่เคยได้ยินคำพูดอ้อนวอนจากปากเธอมาก่อนเลย
กลับกลายเป็นว่า ผมกลับไม่รู้สึกคล้อยตามน่ะสิ่ครับ ผมก็คงช่วยเธอไม่ได้แล้ว
เพราะสินสอดที่ผมเคยได้เก็บมาสำหรับเพื่อไปสู่ขอเธอก่อนหน้านี้ ผมได้เอาไปลงทุนทำธุรกิจเล็กๆของผมเรียบร้อยแล้ว
ทำไมผมถึงรู้สึกสะใจ ที่เห็นเธอและครอบครัวของเธอต้องตกระกำลำบาก
ผมกำลังมีอาการโรคจิตใช่มั๊ยครับ แล้วพอจะมีวิธีแก้ยังไงบ้างครับ นอกจากการปฏิบัติธรรม เพราะผมรู้สึกว่าจิตใจและระบบความคิดผมยังสับสนเข้าไม่ถึงการปฏิบัติธรรมให้ใจสงบ
พอย้อนกลับมาดูหน้าตัวเองในกระจก เวลาตนเองสะใจ หรือนึกย้อนว่าเราสะใจที่เห็นคนอื่นลำบาก นี่รู้สึกแย่ๆ และบั่นทอนตัวเองยังไงไม่รู้ครับ
แต่สลัดความสะใจไม่หายจริงๆ รบกวนท่านที่มีวิธีง่ายๆ ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าทุกท่านครับ
อัพเดทนะครับ หลังจากที่ได้คุยกับคุณพ่อคุณแม่ผมแล้ว
พ่อกับแม่บอกว่า อยากให้ผมช่วยเหลือแฟนเก่าเท่าที่กำลังเราจะสามารถทำได้
ส่วนเรื่องจะกลับไปคบไปคืนดีอะไรนั่นก็คงแล้วแต่ผม
ตัวผมเอง ถ้ากลับไปคบคงไม่ล่ะครับ
แต่ส่วนเรื่องช่วยเหลือ อาจจะต้องขอเกลี่ย ระดับอารมณ์ตัวเองให้อยู่ในภาวะปกติก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที
รู้สึกสะใจที่เห็นแฟนเก่าชีวิตพังพินาศ ผมกำลังมีอาการโรคจิตใช่มั๊ยครับ แล้วทำยังไงอาการนี้ถึงจะหายไปครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ เมื่อ2วันก่อน แฟนเก่าโทรมาหาผม เพื่อจะขอคืนดีครับ
บอกว่า คิดถึงผมมาก ไม่มีใครเหมือนผม และอยากให้ผมช่วยเธอ
ผมก็ได้ถามถึงแฟนคนล่าสุดของเธอ
เธอบอกว่าเลิกกันไปแล้ว เธอโดนแฟนคนล่าสุด หลอกเงินเธอและที่บ้านเธอ จนแทบจะไม่เหลืออะไรเลย
จนหลังๆมาจึงได้ทะเลาะกัน และก็เลิกกันไปในที่สุด
หลังจากนั้น เธอก็อ้อนวอนผมให้กลับไปคบกับเธอ อย่างที่ในชีวิตนี้ผมไม่เคยได้ยินคำพูดอ้อนวอนจากปากเธอมาก่อนเลย
กลับกลายเป็นว่า ผมกลับไม่รู้สึกคล้อยตามน่ะสิ่ครับ ผมก็คงช่วยเธอไม่ได้แล้ว
เพราะสินสอดที่ผมเคยได้เก็บมาสำหรับเพื่อไปสู่ขอเธอก่อนหน้านี้ ผมได้เอาไปลงทุนทำธุรกิจเล็กๆของผมเรียบร้อยแล้ว
ทำไมผมถึงรู้สึกสะใจ ที่เห็นเธอและครอบครัวของเธอต้องตกระกำลำบาก
ผมกำลังมีอาการโรคจิตใช่มั๊ยครับ แล้วพอจะมีวิธีแก้ยังไงบ้างครับ นอกจากการปฏิบัติธรรม เพราะผมรู้สึกว่าจิตใจและระบบความคิดผมยังสับสนเข้าไม่ถึงการปฏิบัติธรรมให้ใจสงบ
พอย้อนกลับมาดูหน้าตัวเองในกระจก เวลาตนเองสะใจ หรือนึกย้อนว่าเราสะใจที่เห็นคนอื่นลำบาก นี่รู้สึกแย่ๆ และบั่นทอนตัวเองยังไงไม่รู้ครับ
แต่สลัดความสะใจไม่หายจริงๆ รบกวนท่านที่มีวิธีง่ายๆ ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าทุกท่านครับ
อัพเดทนะครับ หลังจากที่ได้คุยกับคุณพ่อคุณแม่ผมแล้ว
พ่อกับแม่บอกว่า อยากให้ผมช่วยเหลือแฟนเก่าเท่าที่กำลังเราจะสามารถทำได้
ส่วนเรื่องจะกลับไปคบไปคืนดีอะไรนั่นก็คงแล้วแต่ผม
ตัวผมเอง ถ้ากลับไปคบคงไม่ล่ะครับ
แต่ส่วนเรื่องช่วยเหลือ อาจจะต้องขอเกลี่ย ระดับอารมณ์ตัวเองให้อยู่ในภาวะปกติก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที