ก็ไม่รู้สินะ~
หนูบ้าการ์ตูน เมะ
รักวันพีช! เพราะการกระทำ คำพูด การแสดงออกของท่าทางที่แตกต่างกันออกไปของแต่ละตัวละคร (ทั้งอารมณ์โกรธ..เมื่อมีคนมาทำให้เพื่อนร้องไห้ ทั้งอารมณ์กลัวภัยอันตราย..แต่ก็ยังคงผจญภัยต่อเพราะมีเพื่อนอยู่ข้างๆ ทั้งอารมณ์ดีใจ..ที่ทำสำเร็จด้วยกัน)
ทำไมวันพีชถึงสนุก?
แล้วแต่คนนะ หากเรารักวันพีช เราก็จะคิดว่า มันสนุกเองแหละ
มีอีกเหตุผลหนึ่ง ที่หนูรักวันพีช ถึงแม้ว่า ใครต่อใครจะบอกว่า วันพีชมันยาว เนื้อเรื่องออกทะเลไปไกล..ทำไมไม่จบสักที?
แต่หนูบอกได้แค่ว่า ตอนแรกหนูลองอ่านวันพีชครั้งแรก ด้วยเหตุผลที่ว่า พี่หนูบอกว่า มันออกทะเล มันไม่สนุก..หนูเลยอยากลองพิสูจน์ดู ก็แค่นั้นเอง กลายเป็นว่า สามวันถัดมา หนูอ่านวันพีชตามเน็ตไล่ตั้งแต่ตอนแรกไปจนถึงตอนปัจจุบัน (ตอนนั้นวันพีชออกถึง 701 มั้ง?) แล้วหนูก็เกิดคำถามขึ้นมาว่า
เนื้อเรื่องส่วนไหนของวันพีชที่มันออกทะเล? (คำว่า ออกทะเลในที่นี้หมายถึง เนื้อเรื่องไร้สาระที่ไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องหลัก หรือไม่มีผลต่อการดำเนินเรื่องในภายภาคหน้า ซึ่งแน่นอนว่า คำว่า ออกทะเล ไม่ได้หมายถึง การลงเรือแล้วแล่นไปในทะเลนะครับ >^<)
หนูหาไม่เจอเลยจริงๆ ว่า ส่วนไหนที่ออกทะเล?
ยกตัวอย่างให้ฟังนะ
หนูอ่านวันพีชหลายรอบ หลายเว็บ จนรู้ถึงขั้นว่า บางเว็บลงรูปไม่ครบนี่นา ฉากนั้นฉากนี้หายไปไหน?
อย่างตอนลูฟี่จะไปหาดาบให้โซโลที่ถูกมัดอยู่กลางลานอ่ะ มันจะมีฉากที่ลูฟี่วิ่งไปผิดทาง แล้วโซโลก็พูดแนวๆ ว่า ผิดทางแล้ว หอคอยอยู่อีกฝั่งหนึ่ง (ขอโทษด้วย มันไม่ได้พูดแบบนี้เป๊ะๆ หรอก เพราะหนูจำได้แค่ฉาก จำคำพูดได้ไม่หมด) แล้วฉากนั้นเป็นฉากแรกที่โซโลเห็นว่า แขนลูฟี่ยืดได้ (ซึ่งบางเว็บภาพนี้ได้หายไป -*-  แน่นอนว่ามันไม่ส่งผลกระทบต่อเนื้อเรื่อง )
แต่ถ้าถามว่า ไม่มีฉากนี้เลยได้ไหม?
หนูก็อยากจะบอกว่า ไม่ได้นะ!
อย่างน้อยฉากนี้ก็ทำให้พวกเราที่อ่านรับรู้ได้ว่า
ลูฟี่ มันก็ป่วยเรื่องทิศทาง พอๆ กับโซโล นั่นแหละ
เพียงแต่โซโลดูป่วยกว่า เหมือนป่วยลงมาอีกขั้นหนึ่ง เท่านั้นเอง
หนูจึงคิดว่า มันไม่มีฉากไหนที่ไม่สำคัญ ทุกอย่างมันมีความหมายสามารถสื่อถึงอะไรบางอย่างได้หมด
คุณเคยลองแต่งนิทานย้อนยุดไหม? หนูคนหนึ่งแหละที่เคย ต้องวาดรูปทั้งเล่ม(งานห้อง) ไม่ต้องถึงขั้นตอนวาดหรอก หนูแทบจะตายตั้งแต่คิดเนื้อเรื่องแล้ว! เพราะต้องคิดอะไรมากมาย อย่างเช่น ชุดที่คนในสมัยนั้นใส่เป็นยังไง? เดี๋ยวนะ..ฉากกินข้าวเนี่ย โต๊ะที่เค้าใช้นั่งกินกันเป็นแบบไหน? ลักษณะบ้านภายในเป็นยังไงดี? แล้วคนสมัยนั้นเค้ากินอะไรกันอ่ะ? ภาพวาดประดับฝาผนังเป็นรูปท้องนา..สมัยนั้นมีการทำนา ปลูกผักแล้วหรือยังนะ?
การจะทำการ์ตูนไม่ต้องสักเรื่องหรอก สักฉากหนึ่งดีกว่า มันต้องคำนึงถึงอะไรหลายๆ อย่าง จะดีก็ที่การ์ตูนที่ไม่อิงเรื่องจริง เราสามารถปรับแต่งอะไรหลายอย่างให้มันง่ายขึ้นได้
แต่วันพีชเป็นเรื่องที่หนูชอบลายเส้นมาก ลายละเอียดก็ดูเยอะดี (ถึงเส้นจะไม่เน้นไม่ละเอียดเท่าพวกเซนท์ เซย์ย่า หรือโจโจ้ ก็เหอะ)
สรุปก็คือ ที่กล่าวมาสักพารากราฟที่สามลงมา หนูแค่จะบอกว่า รูปที่วาดขึ้น รายละเอียดที่ถูกอัดแน่นเต็มแผ่น ล้วนมีความหมายลึกซึ้ง (แน่นอนว่า การ์ตูนเรื่องอื่นก็เช่นกัน ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว)

"อีกเหตุผลหนึ่ง ที่หนูรักวันพีช ถึงแม้ว่า..." <<หนูก้อบจากด้านบนมา
เหตุผลที่ว่าก็คือ วันพีชเป็นการ์ตูนที่ใส่ใจในรายละเอียด เนื้อเรื่อง ปม ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร และ
เรื่องนี้เริ่มขึ้นจาก "ศูนย์"
ดังนั้นการดำเนินเรื่องจึงมีความยาวค่อนข้างมาก เพื่อให้คนอ่านค่อยๆ สังเกต เรียนรู้เกี่ยวกับตัวละครไปทีละนิด
นิดหนึ่ง : เริ่มขึ้นจากศูนย์ หมายถึง ลูฟี่เพียงตัวคนเดียว เรือก็แตกไปกับน้ำวน มีเพียงพลังเล็กน้อยประดับตัว (หากเทียบกับความสามารถของคนอื่นในขณะนั้น) เขาค่อยๆ เริ่มเดินทางรวบรวมพรรคพวก สร้างศัตรู ฝ่าฟันอุปสรรค
หนูอ่านรู้สึกเหมือนกำลังตามติดชีวิตใครคนหนึ่ง ที่เป็นเพียงเด็กธรรมดา แต่เพื่อความฝัน เขาค่อยๆ พัฒนาตัวของเขา จนตอนนี้หนูรู้สึกว่า ตัวตนของเขายิ่งใหญ่เหลือเกิน แล้วหนูก็เชื่อว่า เขาจะต้องยิ่งใหญ่มากขึ้นไปกว่านี้อีกแน่ๆ
ปล.หนูบ้าการ์ตูนบอกไปแล้วนะ ถึงคนอื่นจะไม่ชอบ แต่หนูรักของหนู ใครจะมองวันพีชยังไงก็ช่าง
ปล2.ไอฉากช่วยโซโล หนูเองก็ไม่ค่อยแน่ใจมากเหมือนกัน อาจจะจำผิดก็ได้นะ? ท้วงติงตามสบาย
ปล3.รู้สึกว่าวันพีชแบบเมะ ก็ทำขึ้นมา แล้วมีจุดที่แก้ไขข้อผิดพลาดในมังงะด้วย ยังไงลองดูเมะควบคู่ไปก็โอเคอยู่
ปล4. อันนี้ขอโทษจากใจจริง ที่พล่ามอะไรนอกเรื่องเยอะไปหน่อย (ไม่หน่อยละ เยอะโครตตตตตตตต -^-)
ปล5. Ajin หนูก็อ่านอยู่นะ หนูคงเป็นพวกรับได้ทุกแนวมั้ง?
ปล6. สุดท้าย วันพีชมันสนุกจริงๆ นะ!!