พอดีนึกถึงหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งที่เคยดูนานแล้ว เป็นเรื่องประมาณว่าพระเอกเป็นโรคทางพันธุกรรม
จำชื่อโรคไม่ได้แต่อาการเป็นแบบอยู่ดีๆ ก็จะส่งเสียงร้องออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจเป็นระยะๆ
แล้วในเรื่องพ่อพระเอกตอนแรกคิดว่าลูกเรียกร้องความสนใจ ก็ออกรำคาญ หน่ายๆ
แต่แม่พระเอกดีมาก พยายามช่วยลูกทุกอย่าง หาคำตอบจนได้ว่าลูกเป็นโรคอะไร
แล้วก็พาพระเอกไปที่ชุมนุมของคนที่เป็นโรคเดียวกัน แต่พอไปแล้วเจอแต่คนมาดราม่าชิวิต โทษนั่นนี่ ด่านี่นู่น
แม่พระเอกเลยพาลูกกลับไม่ไปอีกเลย แม่พูดประมาณว่า ไม่น่าพามาที่นี่เลย มีแต่คนที่ยอมแพ้ชีวิต อะไรประมาณนี่แหละ
พระเอกก็เห็นด้วยก็บอกว่าตัวเองจะไม่ยอมแพ้จะไม่เป็นแบบนี้ เราประทับใจฉากนี้มากๆๆ

แล้วพระเอกก็สู้ๆ มาเรื่อยๆ ไปสอบเป็นครู แล้วก็ได้เป็นครูสอนเด็กประถม มีแฟนด้วยมั้งนะถ้าจำไม่ผิด

ประทับใรเรื่องนี้มาก รู้สึกดี รู้สึกมีกำลังใจบอกไม่ถูกชอบพระเอกที่มองโลกในแง่ดี สู้ ไม่โทษโรคตัวเอง ไม่โทษคนอื่น
เราดูแล้วรู้สึกฮึดเลยตอนนั้น 5555 อารมณ์แบบ เฮ้ย เราก็ปกติทุกอย่างโรคภัยไม่มี เจออุปสรรคนิดๆ หน่อยๆ อย่าท้อๆๆๆ

รบกวนด้วยนะคะ อยากดูอีกครั้งมากๆ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ