ปีที่แล้วเรียกว่า "ยามิชิไบ" แต่ปีนี้เรียกว่า "ยามิชิปไป"

ยามิชิไบ Season 2 นี้ เป็นการเสนอความน่ากลัวในรูปแบบใหม่
ที่พยายามให้ความน่ากลัวนั้นไม่ใช่เพียงแค่ผี แต่จะให้น่ากลัวสิ่งที่เป็น "มโนธรรม"
ที่สอดแทรกข้อคิดให้สอนผู้คนในสังคม ให้หวาดกลัวต่อความผิดที่ไม่สามารถมองเห็นในหน้าต่างบานที่ 4 ได้
ทำให้ยามิชิไบสามารถสร้างความน่ากลัวได้หลากหลายมากขึ้น

แต่การเสนอความน่ากลัวรูปแบบใหม่โดยไม่มีผีโผล่นั้น
ทำให้ความน่ากลัวและความน่าสนใจลดลงไปอย่างมาก จนแทบจะไม่มี
อีกทั้งยังสร้างความผิดหวังให้กับผู้ชมบางส่วน ที่คาดหวังความน่ากลัวจาก Season ที่แล้ว
นอกจากนี้ การสอนคติในบางตอนนั้น ผู้ชมบางส่วนอาจเข้าไม่ถึงและไม่ได้คิดตาม
และยากที่จะเข้าใจความหมายในตอนๆ นั้น

เมื่อต้องการจะให้ข้อคิดคติสอนใจผ่านความน่ากลัว
ใน Season ต่อไปนั้น ให้เอาความน่ากลัวจาก Season 1 มาประยุกต์ใช้
โดยทำให้ผีโผล่บ้าง หรือทำให้หลอน หรือสะเทือนใจอย่างถึงที่สุด
ถ้าเป็นไปได้ ให้ผีโผล่ออกมาทุกตอนน่าจะดีกว่า โดยให้ผีสามารถสื่อข้อคิดได้

แต่การทำให้มีคติสอนใจได้นั้น ควรจะทำให้ผู้ชมแทบทุกคนเข้าใจเรืองราวและที่มาที่ไปได้
บางตอนใน Season นี้ ผีที่โผล่ไม่มีที่มาที่ไป หรือไม่เข้าใจว่ามาได้อย่างไร
ดังนั้น Season หน้าควรจะปรับสิ่งที่อยากให้รับรู้ทำใหเข้าใจได้ง่าย
แต่ก็ไม่ควรง่ายหรือยากเกินไป ไม่ว่าเรื่องราวจะซับซ้อนแค่ไหนก็ตาม

เมื่อมองความเห็นจากคนอื่นๆ นั้น สามารถบอกชัดได้เลยว่า
ผู้ชมคาดหวังความน่ากลัวอย่างสุดขีด จาก Season ที่แล้ว
และผู้ชมเหล่านั้น ยังคงชื่นชอบความน่ากลัวในแบบของ Season ที่แล้วมากกว่า


สำหรับตอน "ทาโร่จัง" เป็นตอนเปิดตัวที่ดีที่สุด และให้สาระและข้อคิดที่ชัดเจน
และเข้าถึงได้ทุกคนมากที่สุด ซึ่งสามารถแสดงความน่ากลัวต่อ "อุบัติเหตุ" ได้

สำหรับตอน "ห้องครัว" เป็นตอนที่เข้าใจได้ยากที่สุด เนื่องจากผีที่โผล่ออกมานั้น
กว่าจะทำความเข้าใจได้ ต้องใช้เวลาคิดนาน ซึ่งดูเผินๆ แล้วก็ยากต่อความเข้าใจในเรื่องที่มาที่ไป

สำหรับตอน "ข้างใน" เป็นตอนที่สามารถเดาง่ายและเดายากได้ในเรื่องเดียวกัน
บางคนอาจจะเข้าใจว่าโดนแล้ว บางคนยังไม่เข้าใจว่าโดนเมื่อไหร่
แต่การไม่บอกลักษณะของผีโดยทิ้งให้คนคิดนั้น คนดูบางส่วนคิดว่า "ไม่มีผี"
ทำตอนนี้ อาจไม่น่ากลัวโดยปริยาย

สำหรับตอน "หญิงไต่กำแพง" นั้น ถือว่าใกล้เคี้ยงกับ Season 1 พอสมควร
แต่เนื่องจากตอนนี้เป็นตอนที่ "4" ดังนั้น Season หน้าควรทำตอนที่ 4 ให้น่ากลัวถึงขีดสุด

สำหรับตอน "ล็อกเกอร์" อาจเป็นตอนที่ดีที่สุดสำหรับ Season นี้
เนื่องจากเป็นการเล่นความกลัวหลายแบบ ทั้งฉากตุ้งแช่ มีฉากหวาดกลัว
สร้างความสะเทือนขวัญ และสื่อข้อคิดได้ดีที่สุด

สำหรับตอน "นาโอะจัง" เป็นตอนที่ซับซ้อนที่สุด แต่ก็ยังสร้างความเข้าใจให้คนดูเข้าถึงได้
และมีความเป็นดราม่าเข้ามาสร้างข้อคิดที่ลึกซึ้งได้ ในตอนนี้ดีตรงทีมีความซับซ้อนที่เข้าใจได้เท่านั้น

สำหรับตอน "กาชา" เป็นตอนที่สามารถสร้างความหลอนได้ดีที่สุด
เพราะมีแนวคิดที่ที่เล่นให้ตัวละครเข้าไปอยู่ในสภาพที่คนทั่วไปไม่อยากเป็น

สำหรับตอน "กล่าวลาสารภาพบาป" มีการเล่นบรรยากาศที่สร้างความกดดันได้ตลอดเวลา
ในตอนนี้จะมีความน่ากลัวแบบ Season 1 ได้มาก ถ้าไม่มีฉากบางอย่างที่คนดูรู้สึกตลก
เพราะในตอนนี้ผู้ชมสนใจเรื่องรองของตอนนี้ ทำให้กลายเป็นเรื่อง "สยองขำ" ความน่ากลัวจึงไม่สุด

สำหรับตอน "โอมินิเอะซัง" เป็นตอนที่ไม่สามารถสร้างความน่ากลัวได้เลย
และการสื้อข้อคิดนั้น ก็ยากพอสมควร เหมือนกับว่าเป็นตอนที่พูดถึงเรื่องทั่วๆไปของคนย้ายไปอยู่ต่างถิ่นเท่านั้น
ไม่มีอะไรที่รู้สึกน่ากลัวเป็นพิเศษ

สำหรับตอน "หนอนแมลง" เป็นตอนที่เหมือนกับ "ไม่มีผี"
และเป็นตอนที่สื่อข้อคิดได้ชัดเจน ความน่ากลัวจึงเหลือแค่สร้างบรรยากาศให้กดดันเท่านั้น
เมื่อมาถึงตอนจบ ถึงแม้จะสำผัสถึงความน่ากลัวได้ แต่น้อยมาก

สำหรับตอน "เก็บของ" เป็นตอนที่สื่อข้อคิดที่ดีมากในสังคม เหมือนเป็นการลงโทษตัวอย่างที่ไม่ดีเอาไว้
ซึ่งเป็นการสร้างความน่ากลัวทางมโนภาพได้ดีที่สุด แต่ความน่ากลัวเหมือนจะหยุดนิ่งเมื่อภาพผีปรากฏ
เพราะผีปรากฏแล้ว ยังหลอกให้รู้สึกหลอนไม่ดีพอ

สำหรับตอน "ที่ห้อยกระเป๋า" เป็นตอนที่มีความผสมผสานทางวัตนธรรมได้สนุก
และเป็นอีกตอนที่มีความใกล้เคียงกับ Season 1 ซึ่งได้ลุ้น ได้ตกใจ และมีความหลอนเข้ามา
อีกทั้งยังพอมีแง่คิดเข้ามาผสมได้

สำหรับตอน "ป๋องแป๋งต้อนรับ" เป็นตอนที่ปิดตัวได้อย่างผิดหวัง
เพราะแทบทั้งเรื่องดูค่อนข้างเรียบ มีเพียงแค่ความตกใจแบบไม่มีผีเท่านั้น
อีกทั้งการสื่อเนื้อเรื่องกับข้อคิดนั้นเข้าถึงได้ยากอีกด้วย
ถึงแม้จะเข้าถึงได้ แต่ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวอยู่ดี


เมื่อดูภาพรวมๆ ทั้งหมด ตอนที่สามารถสร้างความน่ากลัวหลักๆ ที่คล้ายคลึงกับ Season 1 ได้คือตอน
"หญิงไต่กำแพง" "ล็อกเกอร์" "กล่าวลาสารภาพบาป" และ "ที่ห้อยกระเป๋า"
สำหรับตอนที่ดีที่สุดนั้นคือตอน "ทาโร่จัง" ถึงมีความน่ากลัวอาจจะน้อยแต่ก็สามารถเตือนสติได้คนทั้งโลก
ส่วนตอนที่มีเนื้อหาแย่ที่สุดคือ "โอมินิเอะซัง" เมื่อสรุปเรื่องราวแล้ว
ไม่ค่อยเกี่ยวกับผี ไม่มีที่มา เหมือนกับเรื่องราวของการเริ่มใช้ชีวิตในต่างแดนมากกว่า

ใน Season 2 นี้ ตอนที่ดีที่สุดทั้งความน่ากลัวและเนื้อหาคือตอน "ล็อกเกอร์"
ที่มีบรรยากาศความกดดัน ความน่ากลัว ความตกใจ ความหลอน และความสะเทือนใจครบครัน
และสามารถให้ข้อคิดเตือนสติได้



ในปีนี้ถือว่า บรรยากาศของยามิชิไบ Season 2 นั้น
เป็นการสร้างบรรยากาศความกลัวในรูปแบบใหม่โดยเน้นให้สื่อข้อคิดได้
แต่การสื่อข้อคิดนั้น ทำให้เนื้อเรื่องผิดแนวไปอย่างมาก อีกทั้งยังไม่ค่อยมีผีโผล่ออกมา
จึงทำให้คนดูรู้สึกผิดหวังเพราะคาดหวังความน่ากลัวจาก Season ที่แล้ว

เนื่องจากความน่ากลัวที่หายไปของ Season นี้ จึงกลายเป็น "ยามิชิปไป"
จึงเป็นโอกาสที่จะผสมแนวคิดและความน่ากลัว ให้น่ากลัวมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
นอกจากความน่ากลัวนั้น ความหลอน ความสะเทือนใจ ความตกใจ และความกดดัน และ "ผีโผล่"
จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับ Season หน้า