ขอพูดส่งท้าย ให้กับซีรีส์เรื่องนี้ กับสิ่งดีงาม ความประทับใจและสิ่งดีๆที่ได้รับครับ



"คนข้างๆ" ... บทสรุปของ Hormones TheSeries 2



จบลงไปอย่างสวยงาม สำหรับซีซั่นที่ 2 ของฮอร์โมนวัยว้าวุ่น ซึ่งแม้จะขึ้นต้นตอนแรกๆ มาค่อนข้างราบเรียบ และเลือกนำเสนอด้านมืดของวัยรุ่นมากจนขาดความเป็นธรรมชาติ ชวนให้รู้สึกอึดอัด ก่อนที่จะค่อยๆ กลับเข้าสู่แนวทางที่ควรจะเป็นตั้งแต่ EP. ขวัญ


แต่ถ้าจะมองในภาพรวม เราจะพอมองเห็นแก่นของเรื่องที่มีความดีงามซ่อนอยู่ นั่นคือ คำว่า "คนข้างๆ" เพราะจะสังเกตว่า เมื่อยามใดที่ตัวละครเริ่มมีปัญหา และเดินเข้าสู่ด้านมืด ... พวกเขาจะมีมืออีกมือหนึ่ง ฉุดพวกเขากลับมาได้เสมอ มือนั้น อาจจะเป็นมือของเพื่อน มือของคนรัก มือของคนแปลกหน้าที่บังเอิญผ่านมาพบกัน และอีกมือที่แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี นั่นคือ มือของพ่อแม่


ซึ่งเป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ของความสวยงามในความสัมพันธ์ และมิตรภาพ เพราะว่า ... เราจะไม่สามารถเดินผ่านปัญหาได้อย่างมั่นคง หากเราปราศจาก "คนข้างๆ" คนที่พร้อมจะจูงมือเราฝ่าปัญหานั้นไปด้วยกัน และเป็นคนที่จะดึงเราให้รอดพ้นอันตรายจากสิ่งร้ายๆที่กำลังปะทะเราอยู่


การมีเพื่อนเยอะ จึงไม่ใช่คำตอบของการมีชีวิต แต่การมีกัลยาณมิตรแม้เพียงหนึ่ง ก็คือ เรื่องราวดีๆ ที่ทุกๆคนถวิลหา


ใน EP. สุดท้าย หรือ ปัจฉิม จึงเป็นตอนที่สรุปเรื่องราวของทั้งหมดได้อย่างลงตัว ... เพราะในวันที่เรากำลังเตรียมตัวออกไปพบอีกโลกใหม่ หลังจากการจบการศึกษาในระดับมัธยม ถือเป็นช่วงเวลาที่หนักหนาช่วงหนึ่งในชีวิตวัยรุ่น ในช่วงนั้น จึงไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่า ... การสอบเข้ามหาวิทยาลัย .... การคิดถึงชีวิตในอนาคต .... การได้อยู่กับเพื่อนแท้ที่ฝ่าฝันอะไรมากมายมาด้วยกัน ... และการเผชิญหน้ากับการจากลา


สำหรับใครที่เคยผ่านช่วงเวลานั้นมา ก็คงกำลังคิดถึงตัวเองในวันนั้น จากนั้นก็ต้องมาย้อนถามตัวเองอีกครั้งว่า


ในวันนี้ ตัวตนของเรา ยังคงเดินตามทางและเป้าหมายของความฝันที่เราเคยมี ในวันนั้นอยู่หรือไม่


บางครั้งการนึกถึง อดีต อาจไม่ใช่แค่บทเรียน หรือไม่ใช่แค่ความทรงจำ แต่บางครั้งมันคือ แรงผลักดัน ...


สู้ต่อไปเนอะ มนุษย์วัยผู้ใหญ่ทั้งหลาย ^^


ปล. หวังว่า ทีมงานจะยังคงสานต่อความดีงามนี้ต่อไปในซีซั่นที่สามนะครับ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/CinemaParadiso.by.Golffy