ชอบพลอยในบทนันทวดี จำได้ว่าตอนนั้นละครพลอยออนติดต่อกันสองเรื่อง คือ "กุหลาบไร้หนาม" แล้วต่อด้วย "ระบำดวงดาว" ที่ส่งให้พลอยดังทะลุฟ้า ใครๆ ส่วนใหญ่อาจจะจดจำเธอในบท "น้ำหวาน" หรือ "หวานหวาน" ซุปตาร์สาวร้ายจากระบำดวงดาวได้ดี
แต่สำหรับเราไม่รู้สิ..เรากลับคิดถึงและจดจำ "นันทวดี" กุหลาบไร้หนามที่ไร้ค่าคนนั้น ที่ดำเนินชีวิตบิดเบี้ยวเพราะสิ่งแวดล้อมที่เลวร้ายสั่งสอนและส่งเสริมเธอ โอกาสดีๆ เข้ามาในชีวิตเธอมากมาย แต่เธอก็โง่เกินกว่าจะรักษามันไว้ โง่และปล่อยให้ความริษยาและโมหะจริตครอบงำจนคิดทำร้ายคนที่หวังดีกับเธอแต่เธอไม่เคยยอมรับและมองเห็น แต่เพราะความโง่เขลานั่นเองผลสะท้อนของการกระทำจึงกลับมาที่ตัวเธอ คนที่เธอคิดว่าเขาหวังดีและรักเธอกลับหักหลังและทอดทิ้งเธอไปหมด จนเมื่อถึงจุดตกต่ำที่สุดในชีวิตเธอถึงเริ่มคิดได้ และประตูที่ปิดตายด้วยความริษยาก็เปิดออกให้เธอเห็นแสงสว่างที่จะนำทางชีวิตเธออย่างถูกต้องเหมาะสม
ชอบบทของนันทวดี และพลอยสามารถถ่ายทอดตัวละครนี้ได้อย่างถึงแก่น เป็นตัวร้ายที่จะเกลียดก็เกลียดได้ไม่เต็มที่ มันปนไปทั้งความเกลียด ความสงสาร และความเวทนา อยากให้คิดได้ กลับใจซะ และเมื่อดูถึงตอนจบก็รู้สึกสะเทือนใจไปกับชะตากรรมของเธอ ท้ายที่สุดก็ดีใจที่เธอพบหนทางที่ถูกที่ควร และค้นพบความสุขที่แท้จริงของชีวิต
ละครเรื่องนี้สอนอะไรคนดูได้หลายอย่าง นักแสดงทุกท่านสามารถถ่ายทอดบทบาทของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างมีมิติ ทุกคนมี รัก โลภ โกรธ หลง เพียงแต่ใครจะมีสติ และใช้คุณธรรมในการดำเนินชีวิตให้ไปในทางที่ถูกที่ควรได้มากกว่ากัน ผู้นั้นก็จะพบความสงบสุข เหมือนอย่างที่นันทวดีได้ค้นพบในท้ายที่สุด ดีใจกับนันทวดีจริงๆ
เสียดายที่คนพูดถึงแต่ระบำดวงดาวและละครเรื่องกุหลาบไร้หนามนี้ก็ถูกลืมเลือนไป แต่อยากจะบอกผู้จัด คนเขียนบท นักแสดง และทีมงานละครเรื่องนี้ทุกคนว่า เราเป็นหนึ่งคนที่ระลึกถึงละครเรื่องนี้เสมอ มีโอกาสก็จะกลับมาดูทุกครั้ง อยากให้ทีวีซีนผลิตละครดีๆ อย่างนี้ออกมาอีก ที่สำคัญให้ "พลอย เฌอมาลย์" เล่นด้วยนะคะ เพราะตอนนี้คิดถึงเธอจะแย่แล้ว ถึงต้องมาพร่ำเพ้ออยู่อย่างนี้ คิดถึงเธอนะพลอย...
คิดถึงพลอย(อีกแล้ว 555) รื้อ "กุหลาบไร้หนาม" มาดูแก้คิดถึง ถึงเธอจะร้ายฉันก็รักและเอาใจช่วยเธอเสมอนะ..นันทวดี...
แต่สำหรับเราไม่รู้สิ..เรากลับคิดถึงและจดจำ "นันทวดี" กุหลาบไร้หนามที่ไร้ค่าคนนั้น ที่ดำเนินชีวิตบิดเบี้ยวเพราะสิ่งแวดล้อมที่เลวร้ายสั่งสอนและส่งเสริมเธอ โอกาสดีๆ เข้ามาในชีวิตเธอมากมาย แต่เธอก็โง่เกินกว่าจะรักษามันไว้ โง่และปล่อยให้ความริษยาและโมหะจริตครอบงำจนคิดทำร้ายคนที่หวังดีกับเธอแต่เธอไม่เคยยอมรับและมองเห็น แต่เพราะความโง่เขลานั่นเองผลสะท้อนของการกระทำจึงกลับมาที่ตัวเธอ คนที่เธอคิดว่าเขาหวังดีและรักเธอกลับหักหลังและทอดทิ้งเธอไปหมด จนเมื่อถึงจุดตกต่ำที่สุดในชีวิตเธอถึงเริ่มคิดได้ และประตูที่ปิดตายด้วยความริษยาก็เปิดออกให้เธอเห็นแสงสว่างที่จะนำทางชีวิตเธออย่างถูกต้องเหมาะสม
ชอบบทของนันทวดี และพลอยสามารถถ่ายทอดตัวละครนี้ได้อย่างถึงแก่น เป็นตัวร้ายที่จะเกลียดก็เกลียดได้ไม่เต็มที่ มันปนไปทั้งความเกลียด ความสงสาร และความเวทนา อยากให้คิดได้ กลับใจซะ และเมื่อดูถึงตอนจบก็รู้สึกสะเทือนใจไปกับชะตากรรมของเธอ ท้ายที่สุดก็ดีใจที่เธอพบหนทางที่ถูกที่ควร และค้นพบความสุขที่แท้จริงของชีวิต
ละครเรื่องนี้สอนอะไรคนดูได้หลายอย่าง นักแสดงทุกท่านสามารถถ่ายทอดบทบาทของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างมีมิติ ทุกคนมี รัก โลภ โกรธ หลง เพียงแต่ใครจะมีสติ และใช้คุณธรรมในการดำเนินชีวิตให้ไปในทางที่ถูกที่ควรได้มากกว่ากัน ผู้นั้นก็จะพบความสงบสุข เหมือนอย่างที่นันทวดีได้ค้นพบในท้ายที่สุด ดีใจกับนันทวดีจริงๆ
เสียดายที่คนพูดถึงแต่ระบำดวงดาวและละครเรื่องกุหลาบไร้หนามนี้ก็ถูกลืมเลือนไป แต่อยากจะบอกผู้จัด คนเขียนบท นักแสดง และทีมงานละครเรื่องนี้ทุกคนว่า เราเป็นหนึ่งคนที่ระลึกถึงละครเรื่องนี้เสมอ มีโอกาสก็จะกลับมาดูทุกครั้ง อยากให้ทีวีซีนผลิตละครดีๆ อย่างนี้ออกมาอีก ที่สำคัญให้ "พลอย เฌอมาลย์" เล่นด้วยนะคะ เพราะตอนนี้คิดถึงเธอจะแย่แล้ว ถึงต้องมาพร่ำเพ้ออยู่อย่างนี้ คิดถึงเธอนะพลอย...