เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ผมกับแฟนเราคบกันมานานแล้วครับ ตั้งแต่สมัยเรียนมหา'ลัยจนทำงาน
ผมก็รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนไม่มีหน้าอก ผมก็ไม่ได้แคร์อะไร เวลามีซัมติงกันก็ไม่ได้ทำให้อารมณ์ห่อเหี่ยวเลย
เพราะเธอก็แซ่บอย่างที่เธอเป็นอยู่แล้ว

คือจริงๆทุกวันเธอก็โกยปกติ ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย แต่เมื่อวันก่อนเธอพยายามมากที่จะโกยหน้าอก
เห็นคลิปนั่นนี่สอนโกยนมก็อยากทำตามบ้าง อยากดูมอยากมีเนิน ผมก็เข้าใจครับ ผมไม่ห้ามไม่อะไรเลย
แม้เธอจะพยายามโกยจากข้อเท้า ผมก็แอบขำๆนะครับ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า "ทำไมต้องเหนื่อยขนาดนี้?"

ผมเห็นเธอพยายามอยู่ 5 นาที แล้วก็หันมาบอกผมว่า "ตัวเองดูดิ เค้าไม่มีนมเลยอ่ะ TT^TT" แล้วก็หันกลับไปโกยต่อ
ผมเริ่มมองอย่างจริงจัง ในสมองผมเริ่มคิดไปเรื่อยๆ น้ำตาก็เริ่มเอ่อ ความทุกข์ใจเข้ามาแทนที่
ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ จับบ่า แล้วพูดว่า "ตัวเอง ตัวเองไม่มีนม ยังไงเค้าก็รักนะ"
เธอมองหน้าผมแล้วบอกว่า "ก็มันเหมือนเค้ามีปมด้อยอ่ะ เค้าก็อยากมีนมเหมือนกันนะ" เอาล่ะสิ! ผมก็เถียงไม่ออก
แม้เธอจะมีแพลนทำนมในปีหน้า (ซึ่งทางบ้านก็อนุญาต) ผมก็ไม่ขัดเพราะผมรู้ว่ามันคือ "ความสุขของเธอ"
(ลึกๆก็แอบห่วงเหมือนกันครับและไม่ได้อยากให้ไปทำเลย)

ผมก็เข้าใจดีครับว่าผู้หญิงเนี่ย อยากสวย อยากหุ่นดี ไม่อยากให้แฟนไปมองใครที่ไหน
และผมยอมรับครับว่าผมก็ผู้ชายคนนึงที่ชอบมองหน้าอกผู้หญิง จริงๆก็ไม่ได้มีเจตนาจะมองหรอกครับ
แต่พอดีระยะสายตาไปตกตรงนั้น มันก็เรื่องปกติ แค่ผมไม่เคยคิดจะเอาผู้หญิงนมดูมๆมาเป็นแฟนนะครับ
แม้คนที่อยู่ข้างๆผมจะนมแฟ่บ นมแบน ไม่มีนมไปสู้กับใคร ผมก็รักของผม
ถึงผมจะชอบกวนตีนเธอ ชอบพูดว่า "ถ้าเสื้อในมันใหญ่ไป ลองเสื้อในเด็กมั้ยตัวเอง?"
แต่นั่นก็แค่อยากทำให้เธอหัวเราะครับ เอาจริงๆต่อให้ใช้แค่พลาสเตอร์แปะหัว ... ผมก็รัก





ปล.ถ้าผู้หญิงคนไหนถูกแฟนไล่ให้ไปทำนม ทั้งๆที่คุณก็ไม่ได้อยากทำ อย่าไปคบมันครับ ให้เค้ารักคุณทั้งๆที่คุณนมแบนดีกว่าครับ
ปล2. ผมรู้ว่าทำบุญสวยชาติหน้า ทำนมสวยชาตินี้ แต่เชื่อผมเถอะ เพราะต่อให้คุณนมแบน ยังไงคุณก็ได้ "รักแท้" ในชาตินี้ครับ
ปล3. กาลเวลาพิสูจน์คน แต่นมพิสูจน์ใจครับ

*แก้คำตกครับ


__________