เมื่อก่อนตอนเรียนหนังสือ ผมมีแฟนก็ไม่ได้คิดจริงจัง คบกันแล้วก็แยกย้ายกันไป ไม่เคยเสียน้ำตา ไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร พอเริ่มเข้าวัยทำงานก็ก้มหน้าก้มตาทำงานเก็บเงิน สร้างฐานะ

เมื่อคิดว่าพร้อมแล้ว เริ่มมองหาผู้หญิงที่อยากให้มาเป็นคู่ชีวิต เนื่องจากไม่ได้จีบใครนานแล้วและก็ไม่ค่อยมีศิลปะในการจีบด้วย พอเจอคนถูกใจ ก็ตั้งหน้าตั้งตาจีบ จนกลายเป็นมากไป เร่งรัด ทำให้เธออึดอัด ไม่สบายใจ จนสุดท้ายผมก็ต้องยอมถอยออกมาเพื่อให้เธอสบายใจ

ช่วงที่มีปัญหา น้ำหนักลดฮวบ นอนไม่หลับ ถ้าหลับก็ตื่นตอนเช้ามืด งานการไม่อยากทำ ในหัวมีแต่คำว่าทำไม หน้าตามีแต่ความทุกข์

เพลงอกหักต่างๆที่เคยฟังผ่านๆ พอมาฟังอีกทีน้ำตาจะไหล ทำไมมันตรงแบบนี้ Quote ที่เกี่ยวกับความรักที่ไม่สมหวัง อ่านแล้วโดนแทบทุกอัน

อยู่บนโลกมา 35 ปี ผมพึ่งเข้าใจครับว่าอกหักมันเป็นแบบนี้นี่เองและสิ่งที่จะเยียวยาได้ก็คงมีแค่เวลา นี่ก็ผ่านมาสัก 1 เดือนแล้วแต่ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเธอ ทั้งที่พยายามแล้วแต่ก็ยังดีที่คิดถึงน้อยลงทุกวัน คงจะมีสักวันที่เราจะเลิกคิดถึงคนที่ไม่เคยคิดถึงเราได้สักที

มีใครกว่าจะรู้จักว่าอกหักเป็นอย่างไรตอนอายุเลยเลข 3 แล้วบ้างครับ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ