ไม่ได้คิดจริงจัง จะดูละครเรื่องนี้ นึกว่าละครลั้ลลาดูเอาสนุกๆ หลังจากดูตอนแรก ก็รู้สึกว่า ละครสนุกแค่ครึ่งหลังที่มีดราม่าหนูมาลีกับพ่อ ทำเราน้ำตาไหล
ดูตอนสองรู้สึกว่าสนุกก็ตอนครึ่งแรก ทำเราน้ำตาไหลครั้งที่สองกับดราม่าของแม่หนูมาลีที่ต้องทิ้งลูกไป พอครึ่งหลังก็เฉยๆเกือบจะไม่อยากดูต่อแล้ว เพราะมันเหมือนเรื่องของเด็กๆฝันเฟื่องที่อยากเป็นซุปตาอะไรเทือกนี้ สำหรับคนเลยวัยทีนอย่างเรา มันไม่มีแรงจูงใจมากพอ

แต่วันนี้ ร้องไห้เป็นวันที่สามอีกแล้ว แต่ไม่ใช่เศร้า แต่ปลื้มปริ่มกับเด็กที่ชื่อ หนูมาลี ถึงแม้จะดูเด็ก ดื้อดึง อ่อนโลก มองมิติเดียวไปบ้าง แต่ความงดงามของหนูมาลีคือ การมองโลก"ให้" สวยงาม หนูมาลีมีฝัน หนูมาลีพร้อมจะเป็นดั่งฟองน้ำซึมซับทุกคำสั่งสอนเพื่อจะพัฒนาตัวเอง หนูมาลีมองเหตุการณ์เดียวกันกับทุกคนแต่สิ่งที่หนูมาลีรับและส่งต่อคือความดีงาม อย่างที่หนูมาลี มองเด็กที่ให้เงินขอทาน ในขณะที่ทองทามองเห็นความเป็นไปไม่ได้ แต่หนูมาลีมองเห็นความสวยงามในการสานฝัน อย่างน้อยก็คือการได้พบกัลยาณมิตรที่ดีอย่างพี่ทองทา มันไม่เสียเวลาสำหรับหนูมาลีเลย

อย่างที่หนูมาลีบอกพี่ทองทา "พี่อยู่กับหนูพี่จะมีความสุข" "เราอยู่ด้วยกัน ตลอดไปนะ"
พี่ทองทาอึ้งๆ แต่ จขกท ขอตอบหนูมาลีว่า "หนูมาลีทำให้พี่มีความสุข และจะดูหนูมาลีจนจบ"  
ปล อย่าทำให้พี่ร้องไห้ทุกตอนได้ปะ