สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องความรักของผมเป็นรักแรกอะครับ คิดอยู่นานครับว่าจะเล่าดีมั้ยแต่เรื่องนี้ผมก็อยากให้เป็นอุทาหรณ์เหมือนกันว่าอย่าไว้ใจคนใกล้ตัว เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันตั้งแต่ม.5ครับจนถึงปี1เราก็เลิกกันแต่ตอนนี้ผมอยู่ปี2 ผมกับแฟนเราชอบทะเลาะกันในเรื่องเล็กน้อยครับแต่สุดท้ายก็กลับมาคืนดีกันได้ เราสองคนผ่านประสบการณ์มาด้วยกันเยอะมากเช่นตอนม.6เลยครับช่วงนั้นเป็นช่วงที่เครียดมากแต่เราก็ช่วยกันติวหนังสือ ไปเรียนด้วยกันจนทำให้เราสอบติดมหาลัยที่เดียวกัน5555 ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่เรื่องมันเกิดตอนผมอยู่ปีหนึ่งครับ
ผมมีเพื่อนชื่อบอลก็สนิทกับมันในช่วงแรกๆอะครับ ผมเลยให้มันรู้จักแฟนผมไอ้บอลเป็นเจ้าชู้มันก็แซวแฟนผมแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่หลังๆชักจะแซวแล้วเล่นด้วยกันหนักไปหน่อย มีบ้างที่หวงผมก็พูดตรงๆกับแฟนว่าหึงนะ แฟนก็ขำๆครับเค้าก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร โอเคผมก็สบายใจ จนช่วงหลังๆแฟนผมเริ่มเปลี่ยนไปผมโทรชวนไปเที่ยวก็บอกไม่ว่าง จะไปรับไปส่งกลับบ้านก็ไม่ยอม โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยรับ จนผมทนไม่ไหวก็เลยไปรอที่หน้าคณะแฟน ตอนที่เค้าเห็นหน้าผมเค้าก็อึ้งๆนะ ผมเลยถามแฟนว่าเป็นอะไร ช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะแฟนก็เงียบได้สักพักครับ แล้วเค้าก็ตอบมาว่าเลิกยุ่งกับเราเถอะ
ผมตกใจนะตอนนั้นพยายามถามว่าผมทำอะไรผิดโกรธอะไร แต่เค้าก็เดินจากไปเฉย กลับบ้านมาผมก็เห็นเค้าเอาสถานะคบกันลง ผมพยายามง้อทักเฟสทักไลน์โทรไปแต่แฟนไม่ตอบผมเลยครับยอมรับครับว่าผมรักเค้ามาก จนผมเลิกกับแฟนผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ผมเห็นแฟนผมกับไอ้บอลเนี่ยเดินด้วยกันอ ผมก็ตกใจครับแต่ยังไม่ได้ปักใจคิดว่า2คนนั้นคบกัน เพราะช่วงหลังๆผมกับไอ้บอลไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่มันไม่ค่อยมาเรียนอะครับแต่ผมก็มารู้ทีหลังว่าเค้า2คนคบกันจากปากไอ้บอลเอง มันบอกว่าตอนแรกๆก็คุยกับแฟนผมแต่พอหลังๆก็เริ่มชอบแฟนผมจริงๆ
ผมได้ยินแล้วผมโกรธมันมากครับทุกวันนี้ผมยังไม่คุยกับมันเลยไม่รู้ว่าผมไร้สาระมั้ยแต่เรื่องแบบนี้มันทำใจยากจริงๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่แนะนำให้แฟนผมรู้จักกับมันแน่นอน ส่วนตอนนี้ผมก็เริ่มโอเคแล้วครับเรื่องก็ผ่านมานานแล้ว แต่ผมจะหลบหน้าทุกครั้งที่เจอเค้าสองคนเพราะผมไม่รู้จะทำหน้ายังไง ผมเลือกที่จะลบเฟรนแฟนบล๊อคไลน์แฟนครับดูเหมือนผมขี้ขลาดแต่ถ้าใครมาเจอเรื่องแบบนี้ก็คงเลือกทำเหมือนผม สุดท้ายนี้ผมเล่าเรื่องอาจไม่ค่อยเก่งนะครับยังไงก็ขอโทษด้วยครับ แค่ทุกคนเข้ามาอ่านกระทู้ของผม ผมก็ขอบคุณมากแล้วครับ
มาแชร์ประสบการณ์ความรักที่ลืมไม่ลงกันครับ
ผมมีเพื่อนชื่อบอลก็สนิทกับมันในช่วงแรกๆอะครับ ผมเลยให้มันรู้จักแฟนผมไอ้บอลเป็นเจ้าชู้มันก็แซวแฟนผมแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่หลังๆชักจะแซวแล้วเล่นด้วยกันหนักไปหน่อย มีบ้างที่หวงผมก็พูดตรงๆกับแฟนว่าหึงนะ แฟนก็ขำๆครับเค้าก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร โอเคผมก็สบายใจ จนช่วงหลังๆแฟนผมเริ่มเปลี่ยนไปผมโทรชวนไปเที่ยวก็บอกไม่ว่าง จะไปรับไปส่งกลับบ้านก็ไม่ยอม โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยรับ จนผมทนไม่ไหวก็เลยไปรอที่หน้าคณะแฟน ตอนที่เค้าเห็นหน้าผมเค้าก็อึ้งๆนะ ผมเลยถามแฟนว่าเป็นอะไร ช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะแฟนก็เงียบได้สักพักครับ แล้วเค้าก็ตอบมาว่าเลิกยุ่งกับเราเถอะ
ผมตกใจนะตอนนั้นพยายามถามว่าผมทำอะไรผิดโกรธอะไร แต่เค้าก็เดินจากไปเฉย กลับบ้านมาผมก็เห็นเค้าเอาสถานะคบกันลง ผมพยายามง้อทักเฟสทักไลน์โทรไปแต่แฟนไม่ตอบผมเลยครับยอมรับครับว่าผมรักเค้ามาก จนผมเลิกกับแฟนผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ผมเห็นแฟนผมกับไอ้บอลเนี่ยเดินด้วยกันอ ผมก็ตกใจครับแต่ยังไม่ได้ปักใจคิดว่า2คนนั้นคบกัน เพราะช่วงหลังๆผมกับไอ้บอลไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่มันไม่ค่อยมาเรียนอะครับแต่ผมก็มารู้ทีหลังว่าเค้า2คนคบกันจากปากไอ้บอลเอง มันบอกว่าตอนแรกๆก็คุยกับแฟนผมแต่พอหลังๆก็เริ่มชอบแฟนผมจริงๆ
ผมได้ยินแล้วผมโกรธมันมากครับทุกวันนี้ผมยังไม่คุยกับมันเลยไม่รู้ว่าผมไร้สาระมั้ยแต่เรื่องแบบนี้มันทำใจยากจริงๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่แนะนำให้แฟนผมรู้จักกับมันแน่นอน ส่วนตอนนี้ผมก็เริ่มโอเคแล้วครับเรื่องก็ผ่านมานานแล้ว แต่ผมจะหลบหน้าทุกครั้งที่เจอเค้าสองคนเพราะผมไม่รู้จะทำหน้ายังไง ผมเลือกที่จะลบเฟรนแฟนบล๊อคไลน์แฟนครับดูเหมือนผมขี้ขลาดแต่ถ้าใครมาเจอเรื่องแบบนี้ก็คงเลือกทำเหมือนผม สุดท้ายนี้ผมเล่าเรื่องอาจไม่ค่อยเก่งนะครับยังไงก็ขอโทษด้วยครับ แค่ทุกคนเข้ามาอ่านกระทู้ของผม ผมก็ขอบคุณมากแล้วครับ