เราเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ก่อนหน้านี้ช่วงที่เราอยู่ม.ต้นเรามีแฟนอยู่คนหนึ่ง ตอนแรกเราไม่ได้ตั้งใจจะคบเขาหรอกนะตอนแรกเขามาขอคบแล้วเราก็เพิ่งเลิกกับแฟนเราก็เลยคบกับเขา ยอมรับว่าตอนนั่นเหมือนจะเล่นๆกับเขาเฉยๆ เรากับเขาก็คบกันไปเขาดีกับเรามาก จนในที่สุดเขาก็เอาชนะใจเราได้ แต่เรายังไม่แน่ใจเราเลยขอให้เขาเล่นเกมถ้าเขารอเราถึงร้อยวันได้ตอนนั่นเราจะยอมคบกับเขาแบบจริงๆจังๆ (ช่วงนั่นติดนิยาย อิอิ) ผ่านมาวันที่สามเราก็ตั้งสินใจคบกับเขาเพราะเราผ่ายแพ้ต่อทุกอย่างที่เขาทำให้แต่เหมือนความรักที่กำลังสดใสของเราดับวูบเมื่อเราได้รู้ว่า เขาไม่ได้จริงใจกับเราเขามาคบกับเราเพราะมีคนท้าเขามาถ้าจีบเราติดแล้วบอกเลิกเราได้เขาจะชนะ เราร้องไห้จะเป็นจะตายเสียใจที่ดันตกหลุมรักเขาเข้าไปซะแล้ว เราเลยบอกเลิกเขาในเวลาต่อมา เขาเพียงแค่ยิ้มแล้วบอกกับเราว่าเขาแพ้แล้วเขาเล่าทุกอย่างให้เราฟังว่าเขาไม่ได้จริงใจกับเรา (เหมือนนิยายแต่มันดันเป็นเรื่องจริงและเจ็บเอามากๆ)
เราร้องไห้ไปสามวันติดต่อกันเลยล่ะ แต่สุดท้ายเราก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแต่เราไม่พูดไม่คุยหรือแม้แต่จะมองหน้าเขาจนเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกับเขาและเราพอสมควรบอกว่า พวกแกเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอเรื่องแค่นั่นจะอภัยให้กันไม่ได่หรอ อึดอัดวะ เราก็เลยทำใจและกลับไปเป็นเพื่อนเขาปกติเหมือนเดิม(เราใจแข็งพอดูนะ) แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมเพราะเขาเอาแต่ขอโทษเราก็ต้องเปลี่ยนเรื่องพูดจนเราคบกับคนใหม่แต่เรายังรักเขามาก ไม่ลืมวันที่เขาเสแสร้งทำเป็นรักเราเลยสักนิด
เขาดูเหมือนไม่ชอบใจอย่างไร้เหตุผล แฟนใหม่เราเขาก็น่ารักดีเอาใจเราดีแต่เสียอย่างเดียวคือเราไม่รักเขา เราคบกับแฟนใหม่อยู่สี่เดือนเขาก็มาบอกเราว่าแฟนใหม่เราคบคนอื่นนอกจากเรา พร้อมพูดด้วยว่า เขาหวังดี เราตอนแรกก็ไม่เชื่อเราเลยตามสืบตามดูจนเราแน่ใจและแฟนใหม่เราสารภาพเราเลยเลิกกับแฟนใหม่แต่เรากลับไม่ร้องไห้ไม่เสียใจดูจะดีใจด้วยซ้ำไป
เวลาผ่านไปก่อนสอบเขาก็มาหาเราพร้อมขอโทษในทุกอย่างและขอคบเราบอกเขารักเราจริงๆ เรานิ่งไปเลยยอมรับว่าตื่นเต้นดีใจแต่อีกใจคือเราไม่เชื่อใจเขาเรากลัวที่ต้องเจ็บอีก เราเลยปฏิเสธไปเขาบอกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เรากลับไปคบกับเขา
เราเปลี่ยนชั้นเป็นม.ต้นปีสุดท้าย ในวันเกิดเราเขาก็เอาเค้กกล่องใหญ่มาให้เราโดยให้รุ่นน้องโทรฯมาเหมือนมีเรื่องให้ช่วยเราแทบร้องไห้เพราะร้องเพลงอวยพรเรา เราจึงตัดสินใจคบเขาแต่พอคบกับเขาเป็นเราเองที่เฉยชาเพราะเรายังไม่สามารถลืมวันที่เขาหลอกเราได้มันไม่มีความเชื่อใจให้เขาอีกแล้ว เขาก็ทำดีกับเราซื้อนู่นนี่มาให้เราก็พยายามแสดงออกว่ารักเขา หวังว่าเขาจะเข้าใจทุกอย่างที่เราแสดงออกไปแต่เขาไม่เข้าใจเลย
ในวันครบรอบสองเดือนของเรา เราตั้งใจจะบอกเขาว่าเรารักเขาเป็นครั้งแรกแต่เขามาแปลก เขาพูดเหมือนอยากขอเลิกกับเราแต่ก็ไม่ชัดเจนจนมาคำถามหนึ่ง เขาถามเราว่า เพื่อนของเขาถามเขาว่าถ้ารู้สึกชอบคนอื่นอยากคบคนนั่นแต่ยังรักแฟนอยู่เป็นเราเราจะทำยังไง เรานิ่งเรารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงของเขาเพราะเขาหลบตาเรา เราเลยตอบไปว่า เราจะเลิกกับเขาซะเพราะถ้ารู้สึกแบบนั่นแปลว่าเขาพร้อมจะเลิกรักเราได้ทุกเมื่อ
เขาเงียบไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆแล้วเขาก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มเหมือนเดิมแต่เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นหนักขึ้น จนในที่สุดวันหนึ่งเขาเดินไปส่งเรากลับบ้าน เขาบอกเราว่า เราไม่ค่อยสนใจเขาเลย เราไม่ให้เขาจับเลยแค่กอดยังไม่ได้ เราไม่บอกรักเขาเลย เราไม่ค่อยรับสายห้ามเขาโทรหา
เราผิดหรือไงก็เขาทำให้เราไม่เชื่อใจเขาก่อน เราไม่ให้จับก็เพราะมันดูไม่ดีในสายตาคนอื่น เราไม่บอกรักแต่เราแสดงออกชัดเจนว่าเรารักเขา ที่เราไม่รับสายเพราะเราเรียนเราอ่านหนังสือ เราผิดหรือไง
เราอยากพูดนะแต่น้ำตามันไหลออกมาเฉยๆเราเลยรีบกลับบ้านพอวันรุ่งขึ้นสิ่งที่ได้รับคือคำบอกเลิกแต่เรากลับไม่ตื้อเขาเลยทั้งที่รักเขามากๆเรายอมรับใช่เราไม่ร้องไห้เลยแต่น้ำตาตกในร้องไห้เจ็บมากจนมันไม่แสดงออกมาโดยเราเลือกบอกเขาว่า ต่อไปเราจะไม่รู้จักกันอีกแล้ว
กลับมาในปัจจุบันเราคอยส่องเฟชเขา(บ้าเนอะ) ดูเขามีความสุขกับแฟนใหม่มากเหลือเกินคบกันจนหนึ่งปีโดยที่นับตั้งแต่วันที่เขามาถามคำถามนั่นกับเรา...เราถูกหลอกอีกแล้ว เราเจ็บมากขึ้นเมื่อรู้ว่าเขาคบซ้อนเราได้แต่เฝ้ามองเขาแต่ไม่เคยทักหรือพูดคุยกับเขาอีกจนเปิดเทอมม.ปลาย เราก็ใจกล้าอวยพรวันเกิดเขาไป
เขาบอกไม่โกรธเขาแล้วหรอ เราบอกไม่แล้วมันจริงเราเลิกโกรธเขาทำใจได้มากแต่มันก็ยังรักเขาอยู่จนวันหนึ่งเขาเลิกกับแฟนของเขา เราก็กลับมาคบกันเพราะเราขอคบเขา เราดีใจนะเขาบอกรักเราทุกวันแต่เราไม่แน่ใจเลยเมื่อเห็นเขาคุยกับแฟนเก่าว่า เราไม่น่าเลิกกันเลยนะทั้งที่เธอ(หมายถึงแฟนเก่า)ดีกับเราเข้าใจเรามากขนานนี้ และแฟนเก่าก็มีตอบกลับมาว่า เรารักกันเสมอแม้เราจะไม่ได้เป็นของกันและกัน
เราควรทำยังไง เรากังวลเรากลัวเจ็บอีก เราคิดไม่ออกจริงๆแล้วที่เขาบอกรักเราบอกให้เราเชื่อใจเขาอีกเราควรเชื่อไหม? นี่เราก็จะคบกันได้หนึ่งเดือนแล้ว เรารักเขาแต่ก็อดคิดมากไม่ได้ เรารู้เราโง่แต่ความรักมันทำให้เราโง่มาจนถึงตอนนี้ เราจะทำยังไงดี
คิดผิดไหมที่กลับไปคบกับคนที่เคยทำเราเจ็บมากถึงมากที่สุด?
เราร้องไห้ไปสามวันติดต่อกันเลยล่ะ แต่สุดท้ายเราก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแต่เราไม่พูดไม่คุยหรือแม้แต่จะมองหน้าเขาจนเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกับเขาและเราพอสมควรบอกว่า พวกแกเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอเรื่องแค่นั่นจะอภัยให้กันไม่ได่หรอ อึดอัดวะ เราก็เลยทำใจและกลับไปเป็นเพื่อนเขาปกติเหมือนเดิม(เราใจแข็งพอดูนะ) แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมเพราะเขาเอาแต่ขอโทษเราก็ต้องเปลี่ยนเรื่องพูดจนเราคบกับคนใหม่แต่เรายังรักเขามาก ไม่ลืมวันที่เขาเสแสร้งทำเป็นรักเราเลยสักนิด
เขาดูเหมือนไม่ชอบใจอย่างไร้เหตุผล แฟนใหม่เราเขาก็น่ารักดีเอาใจเราดีแต่เสียอย่างเดียวคือเราไม่รักเขา เราคบกับแฟนใหม่อยู่สี่เดือนเขาก็มาบอกเราว่าแฟนใหม่เราคบคนอื่นนอกจากเรา พร้อมพูดด้วยว่า เขาหวังดี เราตอนแรกก็ไม่เชื่อเราเลยตามสืบตามดูจนเราแน่ใจและแฟนใหม่เราสารภาพเราเลยเลิกกับแฟนใหม่แต่เรากลับไม่ร้องไห้ไม่เสียใจดูจะดีใจด้วยซ้ำไป
เวลาผ่านไปก่อนสอบเขาก็มาหาเราพร้อมขอโทษในทุกอย่างและขอคบเราบอกเขารักเราจริงๆ เรานิ่งไปเลยยอมรับว่าตื่นเต้นดีใจแต่อีกใจคือเราไม่เชื่อใจเขาเรากลัวที่ต้องเจ็บอีก เราเลยปฏิเสธไปเขาบอกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เรากลับไปคบกับเขา
เราเปลี่ยนชั้นเป็นม.ต้นปีสุดท้าย ในวันเกิดเราเขาก็เอาเค้กกล่องใหญ่มาให้เราโดยให้รุ่นน้องโทรฯมาเหมือนมีเรื่องให้ช่วยเราแทบร้องไห้เพราะร้องเพลงอวยพรเรา เราจึงตัดสินใจคบเขาแต่พอคบกับเขาเป็นเราเองที่เฉยชาเพราะเรายังไม่สามารถลืมวันที่เขาหลอกเราได้มันไม่มีความเชื่อใจให้เขาอีกแล้ว เขาก็ทำดีกับเราซื้อนู่นนี่มาให้เราก็พยายามแสดงออกว่ารักเขา หวังว่าเขาจะเข้าใจทุกอย่างที่เราแสดงออกไปแต่เขาไม่เข้าใจเลย
ในวันครบรอบสองเดือนของเรา เราตั้งใจจะบอกเขาว่าเรารักเขาเป็นครั้งแรกแต่เขามาแปลก เขาพูดเหมือนอยากขอเลิกกับเราแต่ก็ไม่ชัดเจนจนมาคำถามหนึ่ง เขาถามเราว่า เพื่อนของเขาถามเขาว่าถ้ารู้สึกชอบคนอื่นอยากคบคนนั่นแต่ยังรักแฟนอยู่เป็นเราเราจะทำยังไง เรานิ่งเรารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงของเขาเพราะเขาหลบตาเรา เราเลยตอบไปว่า เราจะเลิกกับเขาซะเพราะถ้ารู้สึกแบบนั่นแปลว่าเขาพร้อมจะเลิกรักเราได้ทุกเมื่อ
เขาเงียบไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆแล้วเขาก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มเหมือนเดิมแต่เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นหนักขึ้น จนในที่สุดวันหนึ่งเขาเดินไปส่งเรากลับบ้าน เขาบอกเราว่า เราไม่ค่อยสนใจเขาเลย เราไม่ให้เขาจับเลยแค่กอดยังไม่ได้ เราไม่บอกรักเขาเลย เราไม่ค่อยรับสายห้ามเขาโทรหา
เราผิดหรือไงก็เขาทำให้เราไม่เชื่อใจเขาก่อน เราไม่ให้จับก็เพราะมันดูไม่ดีในสายตาคนอื่น เราไม่บอกรักแต่เราแสดงออกชัดเจนว่าเรารักเขา ที่เราไม่รับสายเพราะเราเรียนเราอ่านหนังสือ เราผิดหรือไง
เราอยากพูดนะแต่น้ำตามันไหลออกมาเฉยๆเราเลยรีบกลับบ้านพอวันรุ่งขึ้นสิ่งที่ได้รับคือคำบอกเลิกแต่เรากลับไม่ตื้อเขาเลยทั้งที่รักเขามากๆเรายอมรับใช่เราไม่ร้องไห้เลยแต่น้ำตาตกในร้องไห้เจ็บมากจนมันไม่แสดงออกมาโดยเราเลือกบอกเขาว่า ต่อไปเราจะไม่รู้จักกันอีกแล้ว
กลับมาในปัจจุบันเราคอยส่องเฟชเขา(บ้าเนอะ) ดูเขามีความสุขกับแฟนใหม่มากเหลือเกินคบกันจนหนึ่งปีโดยที่นับตั้งแต่วันที่เขามาถามคำถามนั่นกับเรา...เราถูกหลอกอีกแล้ว เราเจ็บมากขึ้นเมื่อรู้ว่าเขาคบซ้อนเราได้แต่เฝ้ามองเขาแต่ไม่เคยทักหรือพูดคุยกับเขาอีกจนเปิดเทอมม.ปลาย เราก็ใจกล้าอวยพรวันเกิดเขาไป
เขาบอกไม่โกรธเขาแล้วหรอ เราบอกไม่แล้วมันจริงเราเลิกโกรธเขาทำใจได้มากแต่มันก็ยังรักเขาอยู่จนวันหนึ่งเขาเลิกกับแฟนของเขา เราก็กลับมาคบกันเพราะเราขอคบเขา เราดีใจนะเขาบอกรักเราทุกวันแต่เราไม่แน่ใจเลยเมื่อเห็นเขาคุยกับแฟนเก่าว่า เราไม่น่าเลิกกันเลยนะทั้งที่เธอ(หมายถึงแฟนเก่า)ดีกับเราเข้าใจเรามากขนานนี้ และแฟนเก่าก็มีตอบกลับมาว่า เรารักกันเสมอแม้เราจะไม่ได้เป็นของกันและกัน
เราควรทำยังไง เรากังวลเรากลัวเจ็บอีก เราคิดไม่ออกจริงๆแล้วที่เขาบอกรักเราบอกให้เราเชื่อใจเขาอีกเราควรเชื่อไหม? นี่เราก็จะคบกันได้หนึ่งเดือนแล้ว เรารักเขาแต่ก็อดคิดมากไม่ได้ เรารู้เราโง่แต่ความรักมันทำให้เราโง่มาจนถึงตอนนี้ เราจะทำยังไงดี