เหตุเกิดเมื่อคืนครับ ระหว่างขับรถกลับบ้าน
เข้าซอยเป็นทางมืด ๆ มีไฟส่องสว่างจากเสาไฟไม่มากนัก พอมองเห็นสลัว ๆ
ขณะนั้นเองหางตาผมแว้ปเห็นวัตถุบางอย่าง
สมองผมประมวลภาพมาทันทีว่าผมเห็น "เต่า"
มันกำลังข้ามถนน
ผมรีบบอกคุณแฟนว่าผมเห็นเต่ากำลังจะข้ามถนน
แต่ไม่แน่ใจนะว่าใช่ป่าว มันแว้ป ๆ
คุณแฟนผม ... ด้วยความที่มีจิตใจเมตตากรุณาต่อสัตว์โลก (ยกเว้นผม) เลยบอก (สั่ง) ให้ลองวกกลับไปดู
กลัวว่าระหว่างเต่าน้อยเยื้องย่างเนิบ ๆ จะมีรถขับมาปีน
กแบนติดถนนซะก่อน
ผมรีบกลับรถทันทีแล้วขับวนมาที่เดิม
นั่นไง ๆ !!! เจ้าเต่าน้อยจ้ำม่ำขนาดประมาณ iPad2
กำลังเยื้องย่างมาถึงตรงกลางถนนสองเลน
ผมหยุดรถห่างเจ้าเต่าน้อยไปไม่ถึง 5 เมตร
คุณแฟนบอกว่าเดี๋ยวรถขับมาทับนะ ทำไงดี ยกมันไปปล่อยดีมั้ย (ถถถถ แม่พระของผม me//น้ำตาคลอเบ้า)
ตกลง ... ผมกับคุณแฟนจึงรีบเปิดประตูออกมา กะว่าจะไปยกเจ้าเต่าน้อยให้พ้นทางอันตราย
แต่ แต่ ... แทบไม่เชื่อสายตา
เจ้าเต่าน้อยต้วมเตี้ยมที่เห็นเมื่อกี้ พอเหลือบเห็นผมสองคนลงจากรถ
กลับแปลงร่างเป็น Skyline R34 ออกตัวล้อฟรี (วัดรอบน่าจะขึ้นประมาณ 5000 r/m ก่อนเชนเกียร์)
โกยอ้าวควันขโมงจากกลางถนนไปข้างทางอย่างรวดเร็ว
จากนั้นหยุดด้วย ABC นั่งงอตัว หดขา โผล่แต่หัวสั้นป้อม เงยหน้าท่าทางเอาเรื่อง
ผมกับคุณแฟนอึ้งไปเลย!!!
ตกลงเราเป็นกระต่ายปลอมตัวมาใช่มั้ยเนี่ย หืมมม!!! หรือไปขโมยของใครมาท่าทางเลิ่กลั่กนะเราน่ะ
ผมยืนมองเจ้าเต่าน้อยขดตัวกลมอยู่ข้างถนน คิดอยู่ว่าเอาไงดี (ผมยังจอดรถบนถนนนะ แต่รถไม่ค่อยมีตอนนั้นดึกแล้ว)
คุณแฟนบอกว่า ... อุ้มไปส่งแถวคลองมั้ย หรือเอาเข้าไปลึก ๆ หน่อย กลัวรถจะเชี่ยว
ผมก็เลย โอเค เดินไปด้านหลัง คุณแฟนไปด้านหน้า คงกะว่าจะมองหน้าแล้วคุยกับมันให้ใจเย็น ๆ (มั้ง) ว่ากำลังช่วยนะอย่างี่เง่า
ผมก้มลง มือเอื้อมไปจับกระดองด้านหลัง แอบกลัวแต่ก็คิดว่าคอสั้นเป็นโดเรมอนแบบนี้ไม่มีทางจะหันมาทักท้วงอะไรได้มั้ง
ผมค่อย ๆ บรรจงยกขึ้นเบา ๆ คุณแฟนก็มองหน้าชวนเต่าน้อยคุยปลอบใจไปพลาง
แต่ ......... เต่าน้อยส่งเสียงร้องลั่น
"ฟ่ออออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!"
(คำแปล; กรูมีขานะคร้าบบบบบ!!!!!!! กรูเดินเองด้ายยยยยยย วางกรูโลงงงงงงงงงงงงง)
ด้วยความตกใจผมปล่อยเต่าน้อยลงดังแอ๊ก!!! คุณแฟนกับผมหมุนตัวกลับมาที่รถ
ปิดประตู ... ปัง ... (ทำนองเพลง Jaws บรรเลง)
เราสองคนมองหน้ากัน ...........
เมื่อกี้เสียงเต่าใช่ไหม เต่ามันร้องใช่มั้ย!!!! คำถามก้องอยู่ในหัวผม วน loop ไปมา
เกิดจากท้องพ่อท้องแม่มาหลายทศวรรษ สาบานให้แมวน้ำมีขาผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับว่าเต่าร้องได้
แถมเสียงยั้งงูเห่า น่าสะพรึงมาก
มันเป็นเสียงไม่ดังมากนะ แต่มันเป็นเสียงที่สมมารถทำให้ขนทุกส่วนในร่างกายคุณลุกชูชันได้เลย
เสียงมันเย็น ๆ แทง ๆ โสตประสาทยังไงบอกไม่ถูก
ผมสองคนเลยขับรถออกจากที่เกิดเหตุ
คุยกันว่าดูจากสปีดเมื่อกี้คงคลานไปถึงคลองได้ไม่ยาก
คุณแฟนแค่กังวลกลัวว่าจะไปถึงหม้อตุ๋นก่อนจะไปถึงคลองน่ะสิ ตัวกำลังจ้ำม่ำเชียว (โถ ... แม่พระของผม)
แต่ก็นะ ... เราทำดีที่สุดแล้ว เจ้าเต่าน้อยคงอยากสู้ด้วยตัวเอง ด้วยลำแข้งสั้น ๆ ป้อม ๆ นั้น
โชคดีนะเจ้าเต่าน้อย...
ปล1. ระหว่างขับรถเข้าหมู่บ้านคุณแฟนบอกว่า เต่ากินผักนี่นา ... หรือเราจะพาเขาไปที่บ้านก่อนมั้ยให้เขากินหญ้าในสวนก่อนเผื่อจะหิว .... (จ้ะ!!!!)
ปล2. ผมยังเก็บไปฝันร้ายอยู่เลยนะ เต่ามันร้องได้จริง ๆ หรอครับเนี่ย
ปล3. ความทรงจำวัยเด็กผมพังทลายเลย ผมคิดเสมอว่าเต่ามันจะเยื้องย่างช้า ๆ แต่ที่เห็นมันเร็วในระดับนึงเลยนะครับ หรือเป็นเพราะมันยังไม่โตมากตัวเลยเบา
ผมเจอเต่าข้ามถนนระหว่างขับรถกลับบ้านครับ
เข้าซอยเป็นทางมืด ๆ มีไฟส่องสว่างจากเสาไฟไม่มากนัก พอมองเห็นสลัว ๆ
ขณะนั้นเองหางตาผมแว้ปเห็นวัตถุบางอย่าง
สมองผมประมวลภาพมาทันทีว่าผมเห็น "เต่า"
มันกำลังข้ามถนน
ผมรีบบอกคุณแฟนว่าผมเห็นเต่ากำลังจะข้ามถนน
แต่ไม่แน่ใจนะว่าใช่ป่าว มันแว้ป ๆ
คุณแฟนผม ... ด้วยความที่มีจิตใจเมตตากรุณาต่อสัตว์โลก (ยกเว้นผม) เลยบอก (สั่ง) ให้ลองวกกลับไปดู
กลัวว่าระหว่างเต่าน้อยเยื้องย่างเนิบ ๆ จะมีรถขับมาปีน
ผมรีบกลับรถทันทีแล้วขับวนมาที่เดิม
นั่นไง ๆ !!! เจ้าเต่าน้อยจ้ำม่ำขนาดประมาณ iPad2
กำลังเยื้องย่างมาถึงตรงกลางถนนสองเลน
ผมหยุดรถห่างเจ้าเต่าน้อยไปไม่ถึง 5 เมตร
คุณแฟนบอกว่าเดี๋ยวรถขับมาทับนะ ทำไงดี ยกมันไปปล่อยดีมั้ย (ถถถถ แม่พระของผม me//น้ำตาคลอเบ้า)
ตกลง ... ผมกับคุณแฟนจึงรีบเปิดประตูออกมา กะว่าจะไปยกเจ้าเต่าน้อยให้พ้นทางอันตราย
แต่ แต่ ... แทบไม่เชื่อสายตา
เจ้าเต่าน้อยต้วมเตี้ยมที่เห็นเมื่อกี้ พอเหลือบเห็นผมสองคนลงจากรถ
กลับแปลงร่างเป็น Skyline R34 ออกตัวล้อฟรี (วัดรอบน่าจะขึ้นประมาณ 5000 r/m ก่อนเชนเกียร์)
โกยอ้าวควันขโมงจากกลางถนนไปข้างทางอย่างรวดเร็ว
จากนั้นหยุดด้วย ABC นั่งงอตัว หดขา โผล่แต่หัวสั้นป้อม เงยหน้าท่าทางเอาเรื่อง
ผมกับคุณแฟนอึ้งไปเลย!!!
ตกลงเราเป็นกระต่ายปลอมตัวมาใช่มั้ยเนี่ย หืมมม!!! หรือไปขโมยของใครมาท่าทางเลิ่กลั่กนะเราน่ะ
ผมยืนมองเจ้าเต่าน้อยขดตัวกลมอยู่ข้างถนน คิดอยู่ว่าเอาไงดี (ผมยังจอดรถบนถนนนะ แต่รถไม่ค่อยมีตอนนั้นดึกแล้ว)
คุณแฟนบอกว่า ... อุ้มไปส่งแถวคลองมั้ย หรือเอาเข้าไปลึก ๆ หน่อย กลัวรถจะเชี่ยว
ผมก็เลย โอเค เดินไปด้านหลัง คุณแฟนไปด้านหน้า คงกะว่าจะมองหน้าแล้วคุยกับมันให้ใจเย็น ๆ (มั้ง) ว่ากำลังช่วยนะอย่างี่เง่า
ผมก้มลง มือเอื้อมไปจับกระดองด้านหลัง แอบกลัวแต่ก็คิดว่าคอสั้นเป็นโดเรมอนแบบนี้ไม่มีทางจะหันมาทักท้วงอะไรได้มั้ง
ผมค่อย ๆ บรรจงยกขึ้นเบา ๆ คุณแฟนก็มองหน้าชวนเต่าน้อยคุยปลอบใจไปพลาง
แต่ ......... เต่าน้อยส่งเสียงร้องลั่น
"ฟ่ออออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!"
(คำแปล; กรูมีขานะคร้าบบบบบ!!!!!!! กรูเดินเองด้ายยยยยยย วางกรูโลงงงงงงงงงงงงง)
ด้วยความตกใจผมปล่อยเต่าน้อยลงดังแอ๊ก!!! คุณแฟนกับผมหมุนตัวกลับมาที่รถ
ปิดประตู ... ปัง ... (ทำนองเพลง Jaws บรรเลง)
เราสองคนมองหน้ากัน ...........
เมื่อกี้เสียงเต่าใช่ไหม เต่ามันร้องใช่มั้ย!!!! คำถามก้องอยู่ในหัวผม วน loop ไปมา
เกิดจากท้องพ่อท้องแม่มาหลายทศวรรษ สาบานให้แมวน้ำมีขาผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับว่าเต่าร้องได้
แถมเสียงยั้งงูเห่า น่าสะพรึงมาก
มันเป็นเสียงไม่ดังมากนะ แต่มันเป็นเสียงที่สมมารถทำให้ขนทุกส่วนในร่างกายคุณลุกชูชันได้เลย
เสียงมันเย็น ๆ แทง ๆ โสตประสาทยังไงบอกไม่ถูก
ผมสองคนเลยขับรถออกจากที่เกิดเหตุ
คุยกันว่าดูจากสปีดเมื่อกี้คงคลานไปถึงคลองได้ไม่ยาก
คุณแฟนแค่กังวลกลัวว่าจะไปถึงหม้อตุ๋นก่อนจะไปถึงคลองน่ะสิ ตัวกำลังจ้ำม่ำเชียว (โถ ... แม่พระของผม)
แต่ก็นะ ... เราทำดีที่สุดแล้ว เจ้าเต่าน้อยคงอยากสู้ด้วยตัวเอง ด้วยลำแข้งสั้น ๆ ป้อม ๆ นั้น
โชคดีนะเจ้าเต่าน้อย...
ปล1. ระหว่างขับรถเข้าหมู่บ้านคุณแฟนบอกว่า เต่ากินผักนี่นา ... หรือเราจะพาเขาไปที่บ้านก่อนมั้ยให้เขากินหญ้าในสวนก่อนเผื่อจะหิว .... (จ้ะ!!!!)
ปล2. ผมยังเก็บไปฝันร้ายอยู่เลยนะ เต่ามันร้องได้จริง ๆ หรอครับเนี่ย
ปล3. ความทรงจำวัยเด็กผมพังทลายเลย ผมคิดเสมอว่าเต่ามันจะเยื้องย่างช้า ๆ แต่ที่เห็นมันเร็วในระดับนึงเลยนะครับ หรือเป็นเพราะมันยังไม่โตมากตัวเลยเบา