ผมเป็นหนุ่มวิศวะ ส่วนเธอเป็นสาวบริหาร เรียนมหาลัยเดียวกัน มารู้จักกันตอนอยุปี2 เพราะวันนึงผมเป็นคนทักเฟสบุคเธอไป การคุยกันครั้งเเรกเราเข้ากันได้เหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันตรงๆ  เฮฮา เเซวไปเเซวกลับ  ซึ่งเป็นอะไรที่ผมไม่เคยเจอกับการได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เราลองทักเฟสบุคไป  (การที่ผมจะทักเฟสสาวสักคนผมจะสังเกตจากการที่เธอมาไลค์รูปเรา ไลค์สถานะเราบ่อยๆ ซึ่งทำให้ผมคิดไว้ว่าเธอต้องสนใจเราไม่มากก็น้อย) จากนั้นผมคุยกับเธอทุกวัน เเชทในเฟสบุค เเล้วไลน์ เท่านั้น ตลอดเวลาเกือบ1เดือนเราคุยกันทุกวัน เธอเป็นคนตรงๆ พูดเเรงๆ  นิสัยห้าวๆ ขี้อายมากๆๆ  เเต่เธอน่ารักมาก เธอยิ้มเเล้วทำให้ผมหลงไหล    ผมพยายามอยากจะเจอเธอบ่อยๆ เธอคุยกับผมเเล้วผมมีความสุขมาก ทั้งที่ผมรู้ว่าเธอมีเเฟนเเล้วที่คบกันมา 5 ปี (รู้ทีหลังตอนคุยกันได้เป็นอาทิตย์ เเต่เธอก็บอกอย่าคิดมาก ) ซึ่งในความคิดผมเป็นความรักที่ใช้เวลามานาน คงตัดไม่ขาดง่ายๆ เป็นความรักที่มั่นคง ผมรู้สึกอึดอัดมากกก  ที่ได้รับรู้ เเต่ก็พยายามทำใจว่าเราอยู่ในถานะอะไร มันทรมานน่ะ เเต่เมื่อได้คุยกัน ผมก็ลืมทุกอย่าง ในใจผมมีเเต่เธอ เราคุยกันหยอกล้อกันเป็นประจำ ทุกวันผมมีความสุขมาก ที่ผ่านมา ถึงเราอาจจะได้เจอกันน้อย เเต่เราก็คุยกันในเเชทตลอด ผมพยายามหาโอกาสจะได้อยู่ใกล้ๆเธอ ผมไม่กล้าจะเเตะเธอเลย เเค่ได้เหน ได้คุยก็มีความสุขเเล้ว  เเต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป บางครั้งผมก็มาคิด เพื่อนผมก็บอกว่าเราเป็นเเค่ชู้  ผมเเค่ไปเเอบคุย เธอจะเอาอะไรมาก เพื่อนผมก็พูดเเบบนี้ ผมรู้สึกไม่ดีเวลาที่ไม่ได้คุยกันเเล้วผมก็รู้ว่าตอนนั้นเธออยู่กับเเฟนของเธอ เห็นจากเช็คอิน ไปนู้นไปนี่กัน ซึ่งผมก็พยายามทำเป็นเฉยๆไม่คิดอะไร เเต่ในใจมันก็อดไม่ได้ที่จะคิดมาก กับการที่รู้ว่าเราเป็นอะไร  เธอเป็นคนเจ้าชู้เธอบอกผมเเบบนี้ ผมก็บอกว่าผมก็เจ้าชู้เหมือนกันน่ะ เเต่ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันรักเดียวใจเดียวไปเเล้วทั้งที่รู้ว่าเธอมีเจ้าของ เธอคุยกับผมเธอบอกว่าอย่าเบื่อกันก่อนเเล้วกันน่ะ ผมบอกผมไม่เบื่อเธอหรอก ผมขอเธอไว้ว่าถ้าจะหายไปก็บอกเหตุผลกันก่อนอย่าพึ่งหายไปเฉยๆ เเต่ผมก็คิดไว้น่ะว่าถ้าเธอจะหายไปจิงๆ คำตอบที่เธอจะบอกผมมันมีไม่มากหรอกที่ผมคิดไว้  ผมไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะเป็นคนที่เจอเหตุการณ์เเบบนี้กับตัวเองกับการเป็นบุคคลที่3 ซึ่งมันทรมานกับการได้รู้ว่าเธออยู่กับเขา  เเต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ผมเคยคิดจะไปน่ะเมื่อรู้ว่าเธออยู่กับเเฟนที่ไหน ผมอยากจะไปเห็นหน้าเธอตอนนั้นว่าจะเป็นยังไง เมื่อเธอเห็นผม ความรู้สึกของเธอจะเป็นยัง ความสัมพันธ์ในเวลาสั้นๆจะจบลงไปรึป่าว ผมคิดตลอด เเต่ผมก็กลัวการจากไปของผู้หญิงคนนึงที่คุยกับเราได้อย่างมีความสุข ซึ่งไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านมา หลายๆคนของผม สิ่งที่ทำให้ผมชอบเธอเเละเริ่มรักเธอคือ การที่เธอเป็นตัวของตัวเอง  พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม มีอะไรก็คุยกันได้ทุกเรื่อง  ได้เจอกันน้อยมากเเต่ก็มีความสุข ณ เวลานั้น ทุกอย่างเริ่มเป็นความทรงจำที่อาจจะทำให้ชีวิตนี้ผมลืมไม่ได้ตลอดชีวิตเเน่ๆ  เเต่สุดท้ายอาการที่เรารู้ว่าเธออยู่กับเขาก็ทำให้ผมเศร้าเเละทรมาน  ผมควรทำอย่างไรดี ควรจบเพียงเท่านี้เหรอกับความรู้สึกที่ผ่านมา  เพื่อนๆพี่ๆ ให้คำเเนะนำผมได้ไหมครับ จะด่าจะว่า หรือให้คำปรึกษาผมก็ได้ผมรับฟังทุกอย่าง  ผมอยากบอกว่าผมรักเทอมาก(ไปร์รักตูนน่ะสุดหัวใจ)