สวัสดีครับทุกคน เริ่มเลยหล่ะกัน ผมกับแฟนตอนเราคบกัน เออผมของบอกก่อนว่า ตอนนี่ผมอยู่ม.6ส่วนแฟนผมจะห่างกับผมปีหนึ่งแน่นอนว่าตอนนี่เขาอยู่มหาลัยแล้ว เริ่มมม ตอนผมอยู่ ม 4 ผมได้เจอเขาครั้งแรกที่หอประชุมของโรงเรียนผมตอนนั้นมีกิจกรรมมาจัดที่ โรงเรียนของผม ในหอประชุมมีแค่มปลายทั้งหมดแล้วก็จะมีพิธีกร เขาก็จะเล่นกิจกรรมต่างๆ จนแฟนของผมถูกเรียก ให้ลุกขึ้นตอบคำถาม ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ เป็นคนตัวเล็กๆ ผอม ตัดผมสั้นๆ
ตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผมหลงรักเขาตอนนั้นแต่ก็ยังไม่มาก พอหลังจากงานเลิก คนแยกกันออกจากหอประชุม ผมขอบอกว่ามันมีแค่ประตูสอง ด้าน คนเลยเยอะจนงงตอนนั้นผมพยามมองหาเธอ แต่ก็หาไม่เจอ ผมก็เลยบอกตัวเองไม่เป็นไร เดียวก็คงได้เจอกันอีก แต่ก็เหมือนว่ามีอะไรมาแกล้งให้ผมไม่ได้เจอเธอหลังจากนั้นเธอก็ แอตเฟสผมมา ผมแอบดีใจนิดๆ แต่ก็ไม่ค่อยกล้าเท่าไรเลยแค่กดรับไปก่อนก็ยังไม่ได้คุ่ย พอหลังจากนั้น ที่โรงเรียนก็มีงานกีฬาสี อันนี่ผมต้องขอขอบคุณโชคชะตา เพราะผมได้อยู่สีเดียวกับแฟนของผม
หลังจากนั้นอะไรก็เริ่มสนิทขึ้น แฟนผมเป็นรุ่นพี่ก็ต้องจัดหาคนมาเดินพาเหรด ซึ่งเธอก็มาตามหาน้องๆมาเดินพาเหรด แล้วหนึงในนั้นก็คือผม ที่ต้องไปเดิน ผมก็ได้คุ่ยกับเธอแต่ไม่มากน่ะ เพราะไม่กล้า แล้วมีวันหนึ่งผมหิวน้ำเลยเดินไปตู้น้ำ แต่ว่าตอนนั้นตู้น้ำหน้าอาคารของผมมันเสีย เลยต้องเดินไปอีกตึกซึ่งเป็นตึกที่แฟนผมเรียนอยู่ ผมก็ไม่คิดอะไร พอไปกินน้ำ ผมก็ได้เจอเธอตอนแรกผมก็ยังนิ่งๆไว้ก่อนเขามากับเพื่อนอีกคน ผมก็ทักเพื่อนเขาแบบธรรมดาพอผมกินน้ำเสร็จแฟนผมก็เดินย้อนมาพอดี
แล้วเพื่อนเขาก็เลยบอกแบบเบาว่านี่ไงๆ น้องคนนี่อ่ะ ผมก็ดันไปได้ยินอีก เลยหันหน้าไปมองเขาก็ทำหน้าแบบหลบๆเขิล ผมก็เลยรู้ว่าตอนนั้นเขาก็แอบชอบผมเหมือนกัน หลงตัวเองแปป 555 ไม่มั่วเสียเวลาป่าว ผมกลับบ้านไปหาเฟสเธอแล้วก็ทักไป ตอนแรกเธอก็ตอบผมแบบสั้นๆ ผมเลยลองตอบเธอ เธอก็เริ่มคุ่ยกับผมยาวขึ้นในโพส ทำให้ผม รู้สึกว่า ผมเริ่มชอบเธอขึ้นเรื่อยๆแล้ว
หลังจากนั้นเราก็สนิทกันมากเจอหน้ากันก็คุ่ย เป็นเวลา 1เดือนที่ผมคุ่ยกับ ด้วยความเป็นเด็กของผม ชอบเขามากๆเลย ส่งข้อความทางมือถือไปหาเขา ผมบอกว่า ตลอด 1เดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกดีกับเขามากๆ เล่าเรื่องราวต่างๆให้เขา แล้วเธอก็ตอบกลับมาว่า เขาก็ชอบเหมือนกันแต่ขอเวลาอีกนิด เขาอยากคบวันพิเศษนิดหน่อย ตอนนั้นผม แทบจะกระโดดทะลุหลังคาบ้านให้ตายไปเลยมันเขิลแบบสุดๆ แล้วพอถึงวันนั้นเราก็ได้คบกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันซื้อของกินให้เกือบๆทุกเช้า ไป รร พร้อมกันมั้ง กินข้าวเที่ยวหลังเลิกเรียน ยาวนานถึงเกือบจะปี ผมก็ได้ไปเที่ยวกับเธอหลายที่จนมันผูกพันกันแทบจะขาดกันไม่ได้ เรารักกันมาก อาจจะทะเลาะกันบางแต่สุดท้ายก็ดีกัน ไม่เกินวัน เพราะผมรู้สึกว่าขาดเขาไปคงทำใจยากแน่ๆ อยู่ด้วยกับแบบนี่ ตั้งแต่ผม ม 4 ก่อนจะปิดเทอม แล้วก็ ม5 จนมาหานี่และที่เขาต้องจบจากโรงเรียน ผมใจหายบอกไม่ถูก ผมอยากจะให้เขาเรียนต่อแต่มันก็ทำไม่ได้
นี่และครับ พอถึงตอนนี่มันทำให้ผมกับแฟนเริ่มห่างกัน แต่เราก็สันยากันว่าจะพยายามหากันบ่อยๆช่วงปิดเทอม ช่วงแรกๆเราก็ทำได้ครับ แต่ พอเขาเริ่มเปิดเรียนที่มหาลัย เราก็เริ่มห่างกัน แล้วก็บวกกับผมอยู่ ม 6 ตอนนั้นเวลาผมเริ่มน้อยลงมากจนแทบ ให้เวลากับเธอ ไม่ได้ ผมต้องทำงานการบ้าน แล้วผมก็เป็นคนเล่นดนตรี ผมก็ต้องซ้อมดนตรีไปแข่งหลายๆที ผมเลยไม่มีเวลาไปหาเธอแต่ ผมกลับบ้านเราก็จะคุ่ยกันก่อนนอนทุกวันแต่ก็ไม่ดึกเหมือนก่อนๆเพราะผมเพลียมาก จน แฟนผมเริ่ม มีอาการออกมาว่า พูดบอกว่า ทำไมผมไม่ค่อยสนใจเขาเลย เขาก็จะโมโหงอลตามประสาแฟน ผมก็จะขอโอกาสเธอ เธอก็ให้อภัยผม แต่พอหลังจากนั้น งานมันก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเราทะเลาะกันผมไม่มีเวลาให้เขาเลย เรางอลกันและไม่คุ่ยกัน แต่ตอนนั้น ผมก็ใกล้จะปิดเทอมแล้ว งานมันก็เริ่มน้อยลงจน ผมปิดเทอม
เราก็ทะเลาะกัน จนเขาทนไม่ไหวกับการกระทำของผม ที่ไม่มีเวลาให้เขา เขาเลยขอเลิกผม ผมก็น้อยใจตัวเองตอนนั้นไม่ได้ไปง้อเขา พอต่อมางานผมก็น้อยลงผมก็เริ่มมีเวลาให้เขา ผมกะว่าจะทำเซอร์ไพรส์ รอวันครบรอบของเรา พอใกล้ถึงวันนั้นแฟนผมก็ขึ้นสถานะคบกับคนอื่นในเฟสบุ๊คตอนนั้นผมบอกคำเดียวครับช็อคครับ อะไรที่ผมเตรียมการคิดจะง้อ ที่ผมคิดว่าจะมีเธอในอนาคตด้วยกัน
ผมวูบเลบ ผมก็เลยต้องยกเลิกเซอร์ไพรส์ แล้วไปง้อเธอแต่เธอก็ไม่สนใจผมสะแล้วเพราะผมมาสายเกินไป ผมรู้ตัวว่าผมผิดที่ไม่มีเวลาให้เขา แฟนใหม่เขา อยู่มหาลัยเดียวกันปีเดียวกัน แฟนผมบอกว่า เขาเข้ามาแฟนผมในช่วงที่เขาเสียใจมากๆ เขาบอกเหมือน เขาหลุดพ้นขึ้นมาทันทีจากความทุก ผมรู้แย่มากตอนนั้น หลังจากนั้นไม่กี่วันไปเลยไปง้อเธอแถวบ้าน แล้วเธอก็ออกมาหาผม ผมดีใจมาก ผมเลยขอคืนดีเขา ซื่อของกินที่เขาชอบไปให้กินจะได้อารมดี แต่เธอก็บอกว่าทำไมตอนแรกไม่ง้อผมก็ไม่รู้จะบอกเธอไงดีเพราะตอนนั้น น้ำตาผมเริ่มจะเอาไม่อยู่ผมคิดอะไรไม่ออก ผมแค่ได้แต่บอกว่าขอโทษ ๆ แต่เธอก็บอกว่า เขากลับมาหาผมไมไ่ด้จริงๆ เพราะ เขามีคนใหม่แล้ว ผมเลยตัดสินใจ ที่จะยอมจำนน
ผมขอกอดเธอครั้งสุดท้าย เธอก็ให้ผมกอดตอนนั้นน้ำตาผมเอาไม่อยู่ไหลออกมาเลย ผมได้แต่บอกว่าขอโทษเขา เสียงสั่นพูดแถบไม่ออก มันหมดแรง สุดท้ายผมก็ต้องยอมผมแค่บอกว่า ไปอยู่ที่นู้น คือ เขาต้องไปอยู่หอแล้ว ผมเลยบอกดูแลตัวเองดีๆด้วย ผมอยากจะกอดเธอไว้ให้นานที่สุดแต่ก็คงต้องปล่อย สุดท้ายเราก็แยกจากกันตรงนั้น แฟนผมก่อนจากเขาก็ว่าเขาเหมือนเดิมน่ะมีอะไร ก็คุ่ยกันได้ ตอนนั้นผมรู้สึกที่เธอยังมีใจให้ผมอยู่
แต่พอหลังจากนั้น ผมก็โทรไปหาเขา ทุกวัน ทักเฟสไปคุ่ย แต่เขาก็คุ่ยกับผมเหมือนเดิมเสียงหวานๆ ไม่แข็งๆ จนทำให้ผมใจอ่อนเหมือนยังมีเธออยู่เป็นแฟนเหมือนเดิม แต่สุดท้าย เธอก็ให้คำตอบผม ว่า ให้เลิกคุ่ยเลิกทักไป เพราะเขากลัวแฟนใหม่เขาจะเสียใจ ผมหมดแรงเลยครับแล้ววันนั้นผมต้องไปเรียน
รด ต่อด้วย ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างเต็มที่ แรงเดินขาผมยังสั่น ผมเสียใจมากๆ ผมเลยตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมกับแฟนพึ่งจะเลิกกัน ทำไมแฟนใหม่เขาที่คุ่ยไม่กี่อาทิตแล้วคบกันผมไม่สามารถเอาเวลาที่ผ่านมาไปสู้เขาได้เลยอ่อ ผมง้อเต็มที่แล้ว แต่ก็คงต้องยอมเพราะความใกล้ชิดกัน ของเขาสองคน มันทำผมสู้อะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว หลังจากนั้นผมก็ได้แต่รู้สึกผิดที่ ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ไม่มีเวลาให้เธอ
ผมเลยอยากจะบอกทุกคนว่า ถ้ามีคนรักอยู่ข้างกายอย่าลืมใส่ใจให้เขามากๆ แล้วเราจะเสียใจทีหลัง
ผมก็คงทำได้แค่รอเธอกลับมา ผมสัญญากับเธอตอนคบกันครั้งแรกว่า ผมจะไม่มีใครแล้วผมก็ทำจนกระทั่งเราเลิกกัน
ผมก็คงแต่อยู่กับความรู้สึกผิดของผมไปเรื่อยๆ
อย่าลืมน่ะครับ ว่ามีคนรักอย่าปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวใส่ใจมากๆรักมากๆ จะได้ไม่รู้สึกเสียใจ
แล้วผมขอบอกคำเดียวว่ามันเป็นความรู้สึกที่ แย่มากๆ บางคนคงเข้าใจความรู้สึกนี่ดี
ขอบคุณที่อ่านกระทู้ของผมจนจบน่ะครับ ขอให้กระทู้นี่ช่วยให้คนที่กำลังทะเลาะกันหันมาดูแลกันดีๆน่ะครับก่อนที่จะเสียใจ
สุดท้ายผมอยากบอกว่า เธอคือคนที่แสนดีของผมในความทรงจำของผมตลอดไปถ้าเธอกลับมาผมสัญญาว่าจะรักเธอให้มากที่สุดค
คำสัญญาสำหรับผม มันเป็นอะไรที่สำคัญมาก รักเธอเสมอน่ะตัวเล็ก
คบกันมาเกือบจะสองปีแต่ก็ต้องจากกันก่อนเพราะ...ผมเอง
ตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผมหลงรักเขาตอนนั้นแต่ก็ยังไม่มาก พอหลังจากงานเลิก คนแยกกันออกจากหอประชุม ผมขอบอกว่ามันมีแค่ประตูสอง ด้าน คนเลยเยอะจนงงตอนนั้นผมพยามมองหาเธอ แต่ก็หาไม่เจอ ผมก็เลยบอกตัวเองไม่เป็นไร เดียวก็คงได้เจอกันอีก แต่ก็เหมือนว่ามีอะไรมาแกล้งให้ผมไม่ได้เจอเธอหลังจากนั้นเธอก็ แอตเฟสผมมา ผมแอบดีใจนิดๆ แต่ก็ไม่ค่อยกล้าเท่าไรเลยแค่กดรับไปก่อนก็ยังไม่ได้คุ่ย พอหลังจากนั้น ที่โรงเรียนก็มีงานกีฬาสี อันนี่ผมต้องขอขอบคุณโชคชะตา เพราะผมได้อยู่สีเดียวกับแฟนของผม
หลังจากนั้นอะไรก็เริ่มสนิทขึ้น แฟนผมเป็นรุ่นพี่ก็ต้องจัดหาคนมาเดินพาเหรด ซึ่งเธอก็มาตามหาน้องๆมาเดินพาเหรด แล้วหนึงในนั้นก็คือผม ที่ต้องไปเดิน ผมก็ได้คุ่ยกับเธอแต่ไม่มากน่ะ เพราะไม่กล้า แล้วมีวันหนึ่งผมหิวน้ำเลยเดินไปตู้น้ำ แต่ว่าตอนนั้นตู้น้ำหน้าอาคารของผมมันเสีย เลยต้องเดินไปอีกตึกซึ่งเป็นตึกที่แฟนผมเรียนอยู่ ผมก็ไม่คิดอะไร พอไปกินน้ำ ผมก็ได้เจอเธอตอนแรกผมก็ยังนิ่งๆไว้ก่อนเขามากับเพื่อนอีกคน ผมก็ทักเพื่อนเขาแบบธรรมดาพอผมกินน้ำเสร็จแฟนผมก็เดินย้อนมาพอดี
แล้วเพื่อนเขาก็เลยบอกแบบเบาว่านี่ไงๆ น้องคนนี่อ่ะ ผมก็ดันไปได้ยินอีก เลยหันหน้าไปมองเขาก็ทำหน้าแบบหลบๆเขิล ผมก็เลยรู้ว่าตอนนั้นเขาก็แอบชอบผมเหมือนกัน หลงตัวเองแปป 555 ไม่มั่วเสียเวลาป่าว ผมกลับบ้านไปหาเฟสเธอแล้วก็ทักไป ตอนแรกเธอก็ตอบผมแบบสั้นๆ ผมเลยลองตอบเธอ เธอก็เริ่มคุ่ยกับผมยาวขึ้นในโพส ทำให้ผม รู้สึกว่า ผมเริ่มชอบเธอขึ้นเรื่อยๆแล้ว
หลังจากนั้นเราก็สนิทกันมากเจอหน้ากันก็คุ่ย เป็นเวลา 1เดือนที่ผมคุ่ยกับ ด้วยความเป็นเด็กของผม ชอบเขามากๆเลย ส่งข้อความทางมือถือไปหาเขา ผมบอกว่า ตลอด 1เดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกดีกับเขามากๆ เล่าเรื่องราวต่างๆให้เขา แล้วเธอก็ตอบกลับมาว่า เขาก็ชอบเหมือนกันแต่ขอเวลาอีกนิด เขาอยากคบวันพิเศษนิดหน่อย ตอนนั้นผม แทบจะกระโดดทะลุหลังคาบ้านให้ตายไปเลยมันเขิลแบบสุดๆ แล้วพอถึงวันนั้นเราก็ได้คบกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันซื้อของกินให้เกือบๆทุกเช้า ไป รร พร้อมกันมั้ง กินข้าวเที่ยวหลังเลิกเรียน ยาวนานถึงเกือบจะปี ผมก็ได้ไปเที่ยวกับเธอหลายที่จนมันผูกพันกันแทบจะขาดกันไม่ได้ เรารักกันมาก อาจจะทะเลาะกันบางแต่สุดท้ายก็ดีกัน ไม่เกินวัน เพราะผมรู้สึกว่าขาดเขาไปคงทำใจยากแน่ๆ อยู่ด้วยกับแบบนี่ ตั้งแต่ผม ม 4 ก่อนจะปิดเทอม แล้วก็ ม5 จนมาหานี่และที่เขาต้องจบจากโรงเรียน ผมใจหายบอกไม่ถูก ผมอยากจะให้เขาเรียนต่อแต่มันก็ทำไม่ได้
นี่และครับ พอถึงตอนนี่มันทำให้ผมกับแฟนเริ่มห่างกัน แต่เราก็สันยากันว่าจะพยายามหากันบ่อยๆช่วงปิดเทอม ช่วงแรกๆเราก็ทำได้ครับ แต่ พอเขาเริ่มเปิดเรียนที่มหาลัย เราก็เริ่มห่างกัน แล้วก็บวกกับผมอยู่ ม 6 ตอนนั้นเวลาผมเริ่มน้อยลงมากจนแทบ ให้เวลากับเธอ ไม่ได้ ผมต้องทำงานการบ้าน แล้วผมก็เป็นคนเล่นดนตรี ผมก็ต้องซ้อมดนตรีไปแข่งหลายๆที ผมเลยไม่มีเวลาไปหาเธอแต่ ผมกลับบ้านเราก็จะคุ่ยกันก่อนนอนทุกวันแต่ก็ไม่ดึกเหมือนก่อนๆเพราะผมเพลียมาก จน แฟนผมเริ่ม มีอาการออกมาว่า พูดบอกว่า ทำไมผมไม่ค่อยสนใจเขาเลย เขาก็จะโมโหงอลตามประสาแฟน ผมก็จะขอโอกาสเธอ เธอก็ให้อภัยผม แต่พอหลังจากนั้น งานมันก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเราทะเลาะกันผมไม่มีเวลาให้เขาเลย เรางอลกันและไม่คุ่ยกัน แต่ตอนนั้น ผมก็ใกล้จะปิดเทอมแล้ว งานมันก็เริ่มน้อยลงจน ผมปิดเทอม
เราก็ทะเลาะกัน จนเขาทนไม่ไหวกับการกระทำของผม ที่ไม่มีเวลาให้เขา เขาเลยขอเลิกผม ผมก็น้อยใจตัวเองตอนนั้นไม่ได้ไปง้อเขา พอต่อมางานผมก็น้อยลงผมก็เริ่มมีเวลาให้เขา ผมกะว่าจะทำเซอร์ไพรส์ รอวันครบรอบของเรา พอใกล้ถึงวันนั้นแฟนผมก็ขึ้นสถานะคบกับคนอื่นในเฟสบุ๊คตอนนั้นผมบอกคำเดียวครับช็อคครับ อะไรที่ผมเตรียมการคิดจะง้อ ที่ผมคิดว่าจะมีเธอในอนาคตด้วยกัน
ผมวูบเลบ ผมก็เลยต้องยกเลิกเซอร์ไพรส์ แล้วไปง้อเธอแต่เธอก็ไม่สนใจผมสะแล้วเพราะผมมาสายเกินไป ผมรู้ตัวว่าผมผิดที่ไม่มีเวลาให้เขา แฟนใหม่เขา อยู่มหาลัยเดียวกันปีเดียวกัน แฟนผมบอกว่า เขาเข้ามาแฟนผมในช่วงที่เขาเสียใจมากๆ เขาบอกเหมือน เขาหลุดพ้นขึ้นมาทันทีจากความทุก ผมรู้แย่มากตอนนั้น หลังจากนั้นไม่กี่วันไปเลยไปง้อเธอแถวบ้าน แล้วเธอก็ออกมาหาผม ผมดีใจมาก ผมเลยขอคืนดีเขา ซื่อของกินที่เขาชอบไปให้กินจะได้อารมดี แต่เธอก็บอกว่าทำไมตอนแรกไม่ง้อผมก็ไม่รู้จะบอกเธอไงดีเพราะตอนนั้น น้ำตาผมเริ่มจะเอาไม่อยู่ผมคิดอะไรไม่ออก ผมแค่ได้แต่บอกว่าขอโทษ ๆ แต่เธอก็บอกว่า เขากลับมาหาผมไมไ่ด้จริงๆ เพราะ เขามีคนใหม่แล้ว ผมเลยตัดสินใจ ที่จะยอมจำนน
ผมขอกอดเธอครั้งสุดท้าย เธอก็ให้ผมกอดตอนนั้นน้ำตาผมเอาไม่อยู่ไหลออกมาเลย ผมได้แต่บอกว่าขอโทษเขา เสียงสั่นพูดแถบไม่ออก มันหมดแรง สุดท้ายผมก็ต้องยอมผมแค่บอกว่า ไปอยู่ที่นู้น คือ เขาต้องไปอยู่หอแล้ว ผมเลยบอกดูแลตัวเองดีๆด้วย ผมอยากจะกอดเธอไว้ให้นานที่สุดแต่ก็คงต้องปล่อย สุดท้ายเราก็แยกจากกันตรงนั้น แฟนผมก่อนจากเขาก็ว่าเขาเหมือนเดิมน่ะมีอะไร ก็คุ่ยกันได้ ตอนนั้นผมรู้สึกที่เธอยังมีใจให้ผมอยู่
แต่พอหลังจากนั้น ผมก็โทรไปหาเขา ทุกวัน ทักเฟสไปคุ่ย แต่เขาก็คุ่ยกับผมเหมือนเดิมเสียงหวานๆ ไม่แข็งๆ จนทำให้ผมใจอ่อนเหมือนยังมีเธออยู่เป็นแฟนเหมือนเดิม แต่สุดท้าย เธอก็ให้คำตอบผม ว่า ให้เลิกคุ่ยเลิกทักไป เพราะเขากลัวแฟนใหม่เขาจะเสียใจ ผมหมดแรงเลยครับแล้ววันนั้นผมต้องไปเรียน
รด ต่อด้วย ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างเต็มที่ แรงเดินขาผมยังสั่น ผมเสียใจมากๆ ผมเลยตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมกับแฟนพึ่งจะเลิกกัน ทำไมแฟนใหม่เขาที่คุ่ยไม่กี่อาทิตแล้วคบกันผมไม่สามารถเอาเวลาที่ผ่านมาไปสู้เขาได้เลยอ่อ ผมง้อเต็มที่แล้ว แต่ก็คงต้องยอมเพราะความใกล้ชิดกัน ของเขาสองคน มันทำผมสู้อะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว หลังจากนั้นผมก็ได้แต่รู้สึกผิดที่ ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ไม่มีเวลาให้เธอ
ผมเลยอยากจะบอกทุกคนว่า ถ้ามีคนรักอยู่ข้างกายอย่าลืมใส่ใจให้เขามากๆ แล้วเราจะเสียใจทีหลัง
ผมก็คงทำได้แค่รอเธอกลับมา ผมสัญญากับเธอตอนคบกันครั้งแรกว่า ผมจะไม่มีใครแล้วผมก็ทำจนกระทั่งเราเลิกกัน
ผมก็คงแต่อยู่กับความรู้สึกผิดของผมไปเรื่อยๆ
อย่าลืมน่ะครับ ว่ามีคนรักอย่าปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวใส่ใจมากๆรักมากๆ จะได้ไม่รู้สึกเสียใจ
แล้วผมขอบอกคำเดียวว่ามันเป็นความรู้สึกที่ แย่มากๆ บางคนคงเข้าใจความรู้สึกนี่ดี
ขอบคุณที่อ่านกระทู้ของผมจนจบน่ะครับ ขอให้กระทู้นี่ช่วยให้คนที่กำลังทะเลาะกันหันมาดูแลกันดีๆน่ะครับก่อนที่จะเสียใจ
สุดท้ายผมอยากบอกว่า เธอคือคนที่แสนดีของผมในความทรงจำของผมตลอดไปถ้าเธอกลับมาผมสัญญาว่าจะรักเธอให้มากที่สุดค
คำสัญญาสำหรับผม มันเป็นอะไรที่สำคัญมาก รักเธอเสมอน่ะตัวเล็ก