สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่รักผู้หญิงด้วยกัน
คิดมาหลายวันว่าจะเขียนกระทู้นี้ยังไงดี แต่คิดว่าอยากเล่าในมุมของตัวเองจริงๆ
เล่าในที่นี้ไม่ใช่เล่าเรื่องความรักนะคะ เราจะมาเล่ากันถึง"คามรู้สึก"ล้วนๆ
บางคนอาจจะมองว่าคนที่รักเพศเดียวกันไม่ปกติ จะบอกว่าเราก็เป็นคนปกตินะคะ ถ้าใครถือปืนมายิงก็ตายเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะสังคมเรา ถูกปลูกฝังมาแต่ว่าผู้ชายต้องเกิดมาคู่กับผู้หญิง
แต่สำหรับเราเอง ความรัก " เกิดขึ้นที่ไหน เมื่อไหร่ และในหัวใจของใครก็สวยงามค่ะ
ความรักสวยงามด้วยความรู้สึก และหัวใจของคนที่ได้สัมผัสมันเสมอ และจะสวยตราบเท่าที่คุณไม่เอาความรักไปทำร้ายใคร "
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ เกริ่นมาซะหลายบรรทัด เริ่มจากตอนเกิดเราก็เกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆค่ะ
มีความสุขดีกับที่บ้านและครอบครัว เริ่มเข้าโรงเรียนก็เรียนตาทปกติค่ะ
โรงเรียนอนุบาลที่เราเรียนเป็นโรงเรียนสหศึกษาธรรมดาค่ะ ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเด็กผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้างตามปกติ ลืมบอกที่บ้านเราทำสวนนะคะ
เลยมีเด็กผู้ชายมาเป็นเพื่อนเล่นด้วยตั้งแต่ยังเด็ก แต่ที่บ้านก็ยังปลูกฝังอะไรที่เด็กผู้หญิงไทยๆควรรู้ให้อยู่ตลอดค่ะ
เช่น การร้อยมาลัย เย็บผ้า หัดทำขนมไทย ทำงานบ้าน ฯ (ฝึกสอนโดยคุณยายค่ะ)
ชีวิตเด็กผู้หญิงของเราดำเนินมาเป็นปกติค่ะ
อนุบาลเรียนโรงเรียนสห
ประถม เริ่มเข้าคอนแวนต์
มัธยมต้น เรียนหญิงล้วน
มัธยมปลาย เรียนหญิงล้วน
เราเริ่มรู้สึกตัวเองว่าเราสนใจผู้หญิงเป็นพิเศษตอนอยู่ ม.ต้นค่ะ
แต่ไม่ใช่ความรักนะคะ พอจะถามถึงรักครั้งแรกก็นึกขึ้นได้ว่าที่เรารู้สึกเหมือนจะชอบใครครั้วแรก คนนั้นก็คือครูตอนอนุบาลค่ะ
และครูคนนั้นก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เราจำได้ว่าตอนเด็กๆเคยเอาแหวนพลาสติกไปขอคุณครูแต่งงานตามแบบในหนังค่ะ
พอรู้ว่าคุณครูแต่งงานแล้ว ร้องไห้ซะใหญ่โต
เรื่องนี้คุณครูเป็นคนบอกแม่ค่ะ ส่วนแม่ยังเก็บมาแซวจนถึงทุกวันนี้
/ หรือเราจะเริ่มชอบผู้หญิงตั้งแต่ตอนนั้นกันนะ อันนี้เริ่มคิดแล้วค่ะ
55555555555555555
วกกลับมาที่เรารู้สึกตัวว่าเราสนใจผู้หญิงครั้งแรกตอนม.ต้นกันค่ะ
แต่มันไม่ใช่ความรัก มันเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ แบบชอบมอง ชอบมองหา ตอนนั้นเราปลื้มรุ่นพี่ที่โรงเรียนค่ะ
เรารู้สึกว่าเราสนใจเรื่องของพี่คนนี้เป็นพิเศษ อยากรู้ อยากเห็น แต่ไม่ได้อยากเป็นแฟน
หรือตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่เข้าใจความรู้สึกของแฟนก็ได้
ถ้าจะบอกว่าเพราะเราเรียนหญิงล้วนเลยทำให้เราชอบผู้หญิง เหมือนที่ใครหลายๆคนเข้าใจ
เราอยากบอกว่าสำหรับเราแล้ว ไม่ใช่เลยค่ะ เพราะเราไม่ได่แอนตี้ผู้ชาย แถมโรงเรียนที่เราเรียนทั้งประถม และมัธยมก็จะมีโรงเรียนชายล้วนอยู่ใกล้ๆตลอด
แล้วถ้าจะบอกว่าไม่มีโอกาสใกล้ชิดกับผู้ชาย ก็ไม่ใช่อีกค่ะ เพราะเพื่อนๆเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายปกติ
แล้วเพื่อนก็ยังพยายามจะลากเราไปรวมกลุ่มเที่ยวกับกลุ่มแฟนของเพื่อนหลายครั้งค่ะ หรือเรียกง่ายๆว่า พยายามจะนัดจับคู่ให้นั่นเอง
เราก็เคยไปค่ะ ครั้งแรกและครั้งเดียวที่ไป เด็กรร.ชายล้วนที่มาก็โอเคนะคะ คนนั้นก็ตี๋ คนนี้ดูดีแบบลูกครึ่ง ก็ตามๆกันไป เรารู้สึกเฉยๆมากเลยค่ะ
รู้สึกเบื่อ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย จนกระทั่งมีพี่ผู้หญิงคนนึงมาชวนคุยค่ะ เรารู้สึกว่าชีวิตวันนั้นมันดี เราคุยกันได้ยาวๆหลายๆเรื่องคุย เราก็จะนึกเรื่องใหม่ต่
เหมือนสร้างบาเรียขึ้นมาให้อยู่กันแค่สองคนเลยค่ะ พอเค้าหมดเรื่องคุย เราก็จะนึกเรื่องใหม่ขึ้นมาคุยได้เรื่อยๆ
ทั้งที่คนอื่นก็พยายามชวนเราคุยนะคะ เด็กผู้ชายโรงเรียนอื่นที่ไปด้วยก็พยายามเอาใจ แต่สักพักเราก็จะหันมาคุยกับพี่คนนี้อีก
หลังจากจบวันนั้น เราก็ยังติดต่อคุยกันอยู่ค่ะ จนกระทั่งห่างๆกันไปเอง และไม่ได้อยู่ในฐานะแฟนกัน ไม่มีสถานะที่ระบุค่ะ
จนมากระทั่งม.ปลายค่ะ เรามีแฟนคนแรก เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน
ตอนนี้เราเริ่มมั่นใจแล้วค่ะว่าเราต้องชอบผู้หญิงแน่ๆ คบกันได้ปีกว่าๆก็เลิกกันค่ะ
ด้วยเหตุผลเรื่องไลฟ์สไตล์ของชีวิตที่มันขนานกันเกินไป แต่เป็นการจากลาที่ดีนะคะ ทุกวันนี้ถ้าเจอก็ยังทักทายกันได้อยู่
ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ เราไม่เคยมีแฟนเป็นผูยเลยค่ะ ถ้านอกจากศิลปินแล้ว เราก็ไม่เคยรู้สึกชอบผู้ชายคนไหนเลย
ถึงแม้ว่าเราจะชอบศิลปินที่เป็นผู้ชาย เราก็ไม่ได้ชอบด้วยคว่มรู้สึกชู้สาวเลยค่ะ เราชอบที่จะดู ติดตาม ชื่นชม สนับสนุน มันเป็นความรู้สึกของน้องสาวค่ะ
มีบางคนบอกว่า ที่ชอบผู้หญิง เพราะเราเรียนหญิงล้วน
ตอบ: ไม่ใช่ค่ะ เพราะเราก็ยังมีเพื่อนผู้ชายเป็นปกติ
บางคนชอบเหมาไปเองว่า ผู้หญิงที่หันมาคบผู้หญิงด้วยกัน คือคนที่อกหักจากผู้ชายมาก่อน
ตอบ: เราไม่ใช่หนึ่งในนั้นค่ะ เพราะเราไม่เคยมีความรู้สึกรักให้ผู้ชายคนไหน ในแบบคนรักมาก่อน
แล้วความรักแบบผู้หญิงกับผู้หญิงก็ไม่ได้สมหวังไปซะหมด ขนาดเราเคยอกหักจากผู้หญิงหลายครั้ง
เรายังไม่คิดจะไปคบกับผู้ชายเลยค่ะ เราเลยคิดว่าเรื่องแบบนี้น่าจะเป็นที่อินเนอร์ของแต่ละคน ผู้หญิงที่ชอบผู้ชายถ้าเค้าอกหักแล้วมาคบผู้หญิง
วันนึงถ้าเค้าเจอผู้ชายที่ชอบ เค้าก็คงกลับไปชอบผู้ชายนะคะเราคิดแบบนั้น
หลายๆคนมองว่าความรักเพศเดียวกันมันฉาบฉวย ไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน
เราไม่เคยรู้สึกแบบนั่นเลยค่ะ จะเพศไหน ถ้าไม่จริงจังก็ไม่มีทางยัางยืน
เรามีความรู้สึกลึกซึ้งกับผู้หญิงด้วยกัน เป็นความรู้สึกที่พ้นเรื่องขีดจำกัดของเพศมาแล้ว
มันยิ่งใหญ่กว่าเรื่องเซ็กซ์ สำคัญกว่าทุกๆคำนินทาในโลก
เคยมั้ยคะ ? ที่คุณรู้สึกรักคนๆนึงมากๆ
เวลาเค้ายิ้ม คุณก็ดีใจ เวลาคิดเรื่องเค้ากับคนอื่นคุณก็รู้สึกร้อนรนทนไม่ได้
ถ้าเวลาที่เค้าทุกข์ คุณก็รู้สึกเศร้าไปด้วย
ถ้าเค้าป่วย คุณก็อยากดูแลไม่ห่างไปไหน
ในสมองคุณคิดแต่จะสร้างควารงจำดีๆร่วมกัน และไม่สามารถจินตนาการได้ว่าวันนึงที่ไม่มีเค้าคุณจะแย่ขนาดไหน
มีมั้ยคะคนที่คุณยินดรทำอะไรเพื่อเค้ามากมาย โดยที่ไม่มีคำว่าลำบากในหัวคุณเลยสักนิด
มีรึเปล่าคะ คนที่แค่คุณนั่งข้างเค้าเฉยๆก็มีความสุข
คนที่ถ้าคุณเผลอมองตากันเมื่อไหร่ คุณก็เขินจนบอกไม่ถูก และจะกี่เดือนกี่ปีก็ยังเขินอยู่
คนที่คุณจำรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเค้าได้ทั้งหมด โดยที่ไม่ต้องพยายาม
คนที่คุณฝันจะมีอนาคตด้วยกันไปอีกนานๆ อยากแต่งงาน อยากมีครอบครัวด้วยกัน
มีรึเปล่าคะ คนที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคุณกล้าหันหลังให้คนทั้งโลก เพื่อมารักเค้าคนเดียว
มีรึเปล่าคะ คนที่คุณรู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข จนเวลาเท่าไหร่ก็ไม่พอ
เรามีค่ะและเผอิญว่าคนคนนั้นของเราเป็นผู้หญิงเหมือนกันเท่านั้นเอง
เราไม่เคยเกิดความรู้สึกพวกนี้กับผู้ชายคนไหนค่ะ และเลิกค้นหาคำตอบไปแล้วว่าทำไม
เพราะมันไม่จำเป็น
และผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงก็ไม่จำเป็นต้องเป็นดี้ เป็นทอม หรืออะไรทั้งนั้น เค้าอาจจะเป็นแค่ผู้หญิงสองคน
ที่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมากๆ เวลาที่กอดกันก็รู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองที่สุด
แล้วก็รักกันมากจนข้ามเรื่องเพศมาอยู่ข้างกันได้
ปัจจุบันเราก็มีแฟนค่ะ เป็นผู้หญิงเหมือนเดิม ชีวิตมีความสุขดีค่ะ
คบกันแบบที่ผู้ใหญ่รับรู้ เรายังไปกินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว แบบที่คู่รักชายหญิงก็ทำกันค่ะ
และถ้าจะมีอะไรสักอย่างที่ไม่เหมือนกัน ก็น่าจะเป็นความสุขในใจเราค่ะ
ทิ้งท้ายกระทู้ไว้ว่า " ความรัก ไม่เคยทำให้ใครด้อยค่าค่ะ แต่คนที่ดูถูกความรู้สึกที่ดีเช่นนั้น มักจะถูกตีค่าให้ต่ำเสมอ "
ฝันดีนะคะ กระทู้นี้เขียนแบบมึนๆงงๆ แต่พยายามเขียนให้ดีแล้ว
------------------------------------------------------------
ขอบคณที่เสียเวลามาอ่านค่า (≧▽≦)
*เรื่องเล่าของ "ผู้หญิงที่รักผู้หญิง"อยากให้ลองอ่านค่ะ บางทีคุณอาจจะเข้าใจมุมมองใหม่ๆ*
คิดมาหลายวันว่าจะเขียนกระทู้นี้ยังไงดี แต่คิดว่าอยากเล่าในมุมของตัวเองจริงๆ
เล่าในที่นี้ไม่ใช่เล่าเรื่องความรักนะคะ เราจะมาเล่ากันถึง"คามรู้สึก"ล้วนๆ
บางคนอาจจะมองว่าคนที่รักเพศเดียวกันไม่ปกติ จะบอกว่าเราก็เป็นคนปกตินะคะ ถ้าใครถือปืนมายิงก็ตายเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะสังคมเรา ถูกปลูกฝังมาแต่ว่าผู้ชายต้องเกิดมาคู่กับผู้หญิง
แต่สำหรับเราเอง ความรัก " เกิดขึ้นที่ไหน เมื่อไหร่ และในหัวใจของใครก็สวยงามค่ะ
ความรักสวยงามด้วยความรู้สึก และหัวใจของคนที่ได้สัมผัสมันเสมอ และจะสวยตราบเท่าที่คุณไม่เอาความรักไปทำร้ายใคร "
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ เกริ่นมาซะหลายบรรทัด เริ่มจากตอนเกิดเราก็เกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆค่ะ
มีความสุขดีกับที่บ้านและครอบครัว เริ่มเข้าโรงเรียนก็เรียนตาทปกติค่ะ
โรงเรียนอนุบาลที่เราเรียนเป็นโรงเรียนสหศึกษาธรรมดาค่ะ ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเด็กผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้างตามปกติ ลืมบอกที่บ้านเราทำสวนนะคะ
เลยมีเด็กผู้ชายมาเป็นเพื่อนเล่นด้วยตั้งแต่ยังเด็ก แต่ที่บ้านก็ยังปลูกฝังอะไรที่เด็กผู้หญิงไทยๆควรรู้ให้อยู่ตลอดค่ะ
เช่น การร้อยมาลัย เย็บผ้า หัดทำขนมไทย ทำงานบ้าน ฯ (ฝึกสอนโดยคุณยายค่ะ)
ชีวิตเด็กผู้หญิงของเราดำเนินมาเป็นปกติค่ะ
อนุบาลเรียนโรงเรียนสห
ประถม เริ่มเข้าคอนแวนต์
มัธยมต้น เรียนหญิงล้วน
มัธยมปลาย เรียนหญิงล้วน
เราเริ่มรู้สึกตัวเองว่าเราสนใจผู้หญิงเป็นพิเศษตอนอยู่ ม.ต้นค่ะ
แต่ไม่ใช่ความรักนะคะ พอจะถามถึงรักครั้งแรกก็นึกขึ้นได้ว่าที่เรารู้สึกเหมือนจะชอบใครครั้วแรก คนนั้นก็คือครูตอนอนุบาลค่ะ
และครูคนนั้นก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เราจำได้ว่าตอนเด็กๆเคยเอาแหวนพลาสติกไปขอคุณครูแต่งงานตามแบบในหนังค่ะ
พอรู้ว่าคุณครูแต่งงานแล้ว ร้องไห้ซะใหญ่โต
เรื่องนี้คุณครูเป็นคนบอกแม่ค่ะ ส่วนแม่ยังเก็บมาแซวจนถึงทุกวันนี้
/ หรือเราจะเริ่มชอบผู้หญิงตั้งแต่ตอนนั้นกันนะ อันนี้เริ่มคิดแล้วค่ะ
55555555555555555
วกกลับมาที่เรารู้สึกตัวว่าเราสนใจผู้หญิงครั้งแรกตอนม.ต้นกันค่ะ
แต่มันไม่ใช่ความรัก มันเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ แบบชอบมอง ชอบมองหา ตอนนั้นเราปลื้มรุ่นพี่ที่โรงเรียนค่ะ
เรารู้สึกว่าเราสนใจเรื่องของพี่คนนี้เป็นพิเศษ อยากรู้ อยากเห็น แต่ไม่ได้อยากเป็นแฟน
หรือตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่เข้าใจความรู้สึกของแฟนก็ได้
ถ้าจะบอกว่าเพราะเราเรียนหญิงล้วนเลยทำให้เราชอบผู้หญิง เหมือนที่ใครหลายๆคนเข้าใจ
เราอยากบอกว่าสำหรับเราแล้ว ไม่ใช่เลยค่ะ เพราะเราไม่ได่แอนตี้ผู้ชาย แถมโรงเรียนที่เราเรียนทั้งประถม และมัธยมก็จะมีโรงเรียนชายล้วนอยู่ใกล้ๆตลอด
แล้วถ้าจะบอกว่าไม่มีโอกาสใกล้ชิดกับผู้ชาย ก็ไม่ใช่อีกค่ะ เพราะเพื่อนๆเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายปกติ
แล้วเพื่อนก็ยังพยายามจะลากเราไปรวมกลุ่มเที่ยวกับกลุ่มแฟนของเพื่อนหลายครั้งค่ะ หรือเรียกง่ายๆว่า พยายามจะนัดจับคู่ให้นั่นเอง
เราก็เคยไปค่ะ ครั้งแรกและครั้งเดียวที่ไป เด็กรร.ชายล้วนที่มาก็โอเคนะคะ คนนั้นก็ตี๋ คนนี้ดูดีแบบลูกครึ่ง ก็ตามๆกันไป เรารู้สึกเฉยๆมากเลยค่ะ
รู้สึกเบื่อ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย จนกระทั่งมีพี่ผู้หญิงคนนึงมาชวนคุยค่ะ เรารู้สึกว่าชีวิตวันนั้นมันดี เราคุยกันได้ยาวๆหลายๆเรื่องคุย เราก็จะนึกเรื่องใหม่ต่
เหมือนสร้างบาเรียขึ้นมาให้อยู่กันแค่สองคนเลยค่ะ พอเค้าหมดเรื่องคุย เราก็จะนึกเรื่องใหม่ขึ้นมาคุยได้เรื่อยๆ
ทั้งที่คนอื่นก็พยายามชวนเราคุยนะคะ เด็กผู้ชายโรงเรียนอื่นที่ไปด้วยก็พยายามเอาใจ แต่สักพักเราก็จะหันมาคุยกับพี่คนนี้อีก
หลังจากจบวันนั้น เราก็ยังติดต่อคุยกันอยู่ค่ะ จนกระทั่งห่างๆกันไปเอง และไม่ได้อยู่ในฐานะแฟนกัน ไม่มีสถานะที่ระบุค่ะ
จนมากระทั่งม.ปลายค่ะ เรามีแฟนคนแรก เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน
ตอนนี้เราเริ่มมั่นใจแล้วค่ะว่าเราต้องชอบผู้หญิงแน่ๆ คบกันได้ปีกว่าๆก็เลิกกันค่ะ
ด้วยเหตุผลเรื่องไลฟ์สไตล์ของชีวิตที่มันขนานกันเกินไป แต่เป็นการจากลาที่ดีนะคะ ทุกวันนี้ถ้าเจอก็ยังทักทายกันได้อยู่
ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ เราไม่เคยมีแฟนเป็นผูยเลยค่ะ ถ้านอกจากศิลปินแล้ว เราก็ไม่เคยรู้สึกชอบผู้ชายคนไหนเลย
ถึงแม้ว่าเราจะชอบศิลปินที่เป็นผู้ชาย เราก็ไม่ได้ชอบด้วยคว่มรู้สึกชู้สาวเลยค่ะ เราชอบที่จะดู ติดตาม ชื่นชม สนับสนุน มันเป็นความรู้สึกของน้องสาวค่ะ
มีบางคนบอกว่า ที่ชอบผู้หญิง เพราะเราเรียนหญิงล้วน
ตอบ: ไม่ใช่ค่ะ เพราะเราก็ยังมีเพื่อนผู้ชายเป็นปกติ
บางคนชอบเหมาไปเองว่า ผู้หญิงที่หันมาคบผู้หญิงด้วยกัน คือคนที่อกหักจากผู้ชายมาก่อน
ตอบ: เราไม่ใช่หนึ่งในนั้นค่ะ เพราะเราไม่เคยมีความรู้สึกรักให้ผู้ชายคนไหน ในแบบคนรักมาก่อน
แล้วความรักแบบผู้หญิงกับผู้หญิงก็ไม่ได้สมหวังไปซะหมด ขนาดเราเคยอกหักจากผู้หญิงหลายครั้ง
เรายังไม่คิดจะไปคบกับผู้ชายเลยค่ะ เราเลยคิดว่าเรื่องแบบนี้น่าจะเป็นที่อินเนอร์ของแต่ละคน ผู้หญิงที่ชอบผู้ชายถ้าเค้าอกหักแล้วมาคบผู้หญิง
วันนึงถ้าเค้าเจอผู้ชายที่ชอบ เค้าก็คงกลับไปชอบผู้ชายนะคะเราคิดแบบนั้น
หลายๆคนมองว่าความรักเพศเดียวกันมันฉาบฉวย ไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน
เราไม่เคยรู้สึกแบบนั่นเลยค่ะ จะเพศไหน ถ้าไม่จริงจังก็ไม่มีทางยัางยืน
เรามีความรู้สึกลึกซึ้งกับผู้หญิงด้วยกัน เป็นความรู้สึกที่พ้นเรื่องขีดจำกัดของเพศมาแล้ว
มันยิ่งใหญ่กว่าเรื่องเซ็กซ์ สำคัญกว่าทุกๆคำนินทาในโลก
เคยมั้ยคะ ? ที่คุณรู้สึกรักคนๆนึงมากๆ
เวลาเค้ายิ้ม คุณก็ดีใจ เวลาคิดเรื่องเค้ากับคนอื่นคุณก็รู้สึกร้อนรนทนไม่ได้
ถ้าเวลาที่เค้าทุกข์ คุณก็รู้สึกเศร้าไปด้วย
ถ้าเค้าป่วย คุณก็อยากดูแลไม่ห่างไปไหน
ในสมองคุณคิดแต่จะสร้างควารงจำดีๆร่วมกัน และไม่สามารถจินตนาการได้ว่าวันนึงที่ไม่มีเค้าคุณจะแย่ขนาดไหน
มีมั้ยคะคนที่คุณยินดรทำอะไรเพื่อเค้ามากมาย โดยที่ไม่มีคำว่าลำบากในหัวคุณเลยสักนิด
มีรึเปล่าคะ คนที่แค่คุณนั่งข้างเค้าเฉยๆก็มีความสุข
คนที่ถ้าคุณเผลอมองตากันเมื่อไหร่ คุณก็เขินจนบอกไม่ถูก และจะกี่เดือนกี่ปีก็ยังเขินอยู่
คนที่คุณจำรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเค้าได้ทั้งหมด โดยที่ไม่ต้องพยายาม
คนที่คุณฝันจะมีอนาคตด้วยกันไปอีกนานๆ อยากแต่งงาน อยากมีครอบครัวด้วยกัน
มีรึเปล่าคะ คนที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคุณกล้าหันหลังให้คนทั้งโลก เพื่อมารักเค้าคนเดียว
มีรึเปล่าคะ คนที่คุณรู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข จนเวลาเท่าไหร่ก็ไม่พอ
เรามีค่ะและเผอิญว่าคนคนนั้นของเราเป็นผู้หญิงเหมือนกันเท่านั้นเอง
เราไม่เคยเกิดความรู้สึกพวกนี้กับผู้ชายคนไหนค่ะ และเลิกค้นหาคำตอบไปแล้วว่าทำไม
เพราะมันไม่จำเป็น
และผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงก็ไม่จำเป็นต้องเป็นดี้ เป็นทอม หรืออะไรทั้งนั้น เค้าอาจจะเป็นแค่ผู้หญิงสองคน
ที่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมากๆ เวลาที่กอดกันก็รู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองที่สุด
แล้วก็รักกันมากจนข้ามเรื่องเพศมาอยู่ข้างกันได้
ปัจจุบันเราก็มีแฟนค่ะ เป็นผู้หญิงเหมือนเดิม ชีวิตมีความสุขดีค่ะ
คบกันแบบที่ผู้ใหญ่รับรู้ เรายังไปกินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว แบบที่คู่รักชายหญิงก็ทำกันค่ะ
และถ้าจะมีอะไรสักอย่างที่ไม่เหมือนกัน ก็น่าจะเป็นความสุขในใจเราค่ะ
ทิ้งท้ายกระทู้ไว้ว่า " ความรัก ไม่เคยทำให้ใครด้อยค่าค่ะ แต่คนที่ดูถูกความรู้สึกที่ดีเช่นนั้น มักจะถูกตีค่าให้ต่ำเสมอ "
ฝันดีนะคะ กระทู้นี้เขียนแบบมึนๆงงๆ แต่พยายามเขียนให้ดีแล้ว
------------------------------------------------------------
ขอบคณที่เสียเวลามาอ่านค่า (≧▽≦)