เรื่องเป็นแบบนี้ครับ
     ผมอยู่ ม.2 ในโรงเรียนมัธยมโรงเรียนหนึ่งฮะ มันก็เป็นอะไรเรียนที่ไม่มีความพิเศษอะไร แต่มันจะมาพิเศษก็ตรงที่เพื่อนสนิทผมครับ มาวันนึง มันก็เรียกผมให้ไปดูอะไรบางอย่างครับ (ใจเย็นครับ ใจเย็น 555) มันก็ชี้ไปครับ ผมก็มองไปเจอพี่ม.ปลาย กลุ่มนึง มันบอกผมว่า "หน่ะ ดูพี่คนนั้น" พลางเอานิ้วชี้เจาะจงไปที่พี่คนนึง เป็นพี่คนนึง ที่น่ารักพอสมควรเลยฮะ ใส่แว่น น่ารักๆ ผมขอเรียกว่า "พี่แว่น" นะฮะ แต่สายตาผมกลับไปมองพี่คนข้างๆสิฮะ โอ้โห ผมนี่อึ้งไปเลย! 5555 ก็พี่คนนั้นสิฮะ เค้าดูเป็นคนที่แบบ รักแรกพบอ่ะครับ 55555 พี่เค้าดูเป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ดีอ่ะครับ ดูน่ารักดี ใส่โบว์สีขาว ดูเด่นดี เสปคผมเลยอ่ะ 5555 ผมเลยขอเรียกว่า "พี่โบว์ขาว"นะฮะ จะได้ง่ายในการสื่อสาร  ผมก็เลยเริ่มที่จะสนใจพี่คนนี้ เลยลองถามเพื่อนดูครับ มันบอกว่ามันเนี่ย ชอบพี่แว่นมานานแล้ว ตั้งแต่ม.1 แล้ว แต่มันก็ยังเฉยๆ (ม.1 อยู่ห้องเดียวกับมันแท้ๆ ไม่รู้จักกันเฉยเลยฮะ พึ่งมารู้จัก ม.2) ผมก็เริ่มสนใจใหญ่เลยฮะ พวกผมก็เลยเริ่มติดตามพวกพี่ๆเค้าครับ (ไม่ใช่โรคจิตนะครับ 55) โดยเริ่มจากแบบ ตารางเรียนอ่ะครับ มันจะมีหลายคาบฮะ ที่ห้องผมมันจะเรียนติดๆกับห้องพี่เค้าหรือว่าแบบ เดินสวนกันอะไรอย่างนี้อ่ะฮะ ก็เริ่มจดกันครับ จดตารางเรียนของพี่เค้าเลยฮะ อันไหนไม่รู้คาบเรียน ก็ไปหากันเองสองหน่อ ตอนเลิกเรียนลยฮะ วิ่งแม่มทั่วตึก ไปดูตามหน้าห้อง มันจะมีตารางสอนของคุณครู ว่าเค้าสอนห้องนี้คาบไหนอะไรอย่างนี้ ก็จดๆกันมา (ปัจจุบันยังไม่ครับเลยฮะ 555) ที่จดๆไปเพื่ออะไรครับ! ไปแอบมองไงครับ! เลิกคาบเร็ว หรือยังไม่เริ่มเรียน พวกผมก็จะดูตารางแล้วก็ไปแอบมองพวกพี่เค้าแทบทุกวัน วันไหนไม่ได้ไปดูนี่แทบนอนไม่หลับ 555 มันเป็นความสุขเล็กๆภายในในเรานะครับ บางคนอาจจะไม่เข้าใจเพราะไม่เคยเจอเอง หลังจากนั้นพวกเราก็เหิมเกริมกันครับ 5555 พยายามที่จะหาเฟสบุ๊ค กัน โดยใช้หลักการจากชื่อจริง นามสกุล (หลักการบ้านๆ) โดยการที่เดินสวนกับพี่เค้าแล้วพยายามมองชื่อพี่เค้า! (ระแวงคนด่าว่าแอบไปมองนม 55555) <---- พูดเล่นนะ แต่ะให้ทำยังไงหล่ะครับ พอผมเดินสวนพี่แว่นตาผมมันก็มองไปที่พี่โบว์ขาวทุกที มันทำให้ผมไม่มีสมาธิเลยฮะ เลยไม่ได้ชื่อมาสักที บางคนถาม เพื่อนผมคนนั้นหล่ะ (ตุ๊ดไม่กล้ามาเดินสวนครับ อ่านกระทู้นี้ก็รู้ไว้ด้วยนะ 5555) จนหลังจากวันนั้นไม่นานครับ เลิกเรียนคาบสุดท้าย ผมกำลังจะกลับบ้าน อยู่ดีๆ ไอ้เพื่อนผมคนนั้นมันก็วิ่งมาตามผมแบบว่า วิ่งสุดชีวิตจริงๆ มันวิ่งข้ามตึกมาบอกผมว่า หน้าห้องพักครูอังกฤษ มันมีรายชื่อนร.ติดอยู่ (รายชื่อนร.ที่สอบติดนั่นนี่) มันพิเศษตรงที่ว่า มีชื่อของ นร. ม.5 อยู่สองคนสิครับ! แล้วดันเป็นห้องเดียวกับพี่เค้าด้วย มันเลยคิดว่าอาจมีสิทธิ์เป็นพี่แว่นของมัน มันเลยตามผมไปดู ผมก็ไปดู มันมีสองชื่อจริงๆ ขอไม่เอ่ยนามนะครับ ผมก็จำสองชื่อนั้นไว้ ไม่ทันไรเลยครับ หัวหน้าห้องของห้องผมมันเดินมา ถามว่าดูอะไรกัน พวกผมก็ถามมมันเล่นๆ ว่ารู้จักพี่คนนี้มั้ย มันดันตอบกลับมาว่า "อ๋อ! รู้จัก ทำไมวะ?" พวกผมเงิบเลยฮะ พวกผมเลยรับหน้าที่เป็นตำรวจซักถามรูปลักษณ์คนร้าย จากหัวหน้าห้องเลยครับ 55555 ปรากฎว่า มันตรงกับลักษณะของพี่แว่นเป๊ะ! ไอเพื่อนผมก็ดีใจมากๆเลยฮะ ส่วนผมก็แอบดีใจเพราะ อาจจะได้เจอเฟสของพี่โบว์ขาว 5555 ถัดจากนั้นมาสามวัน ก็ยังไม่มีวี่แววอะไร จนมาถึงคาบเรียนคอมพิวเตอร์ พวกผมก็ลุยเลยครับ หาเฟสพี่เค้า เขียนเป็นภาษาไทยบ้าง อังกฤษบ้าง สลับชื่อขึ้นก่อนบ้าง สกุลขึ้นก่อนบ้าง มีนั้นบ้างนี่บ้าง จนเพื่อนผมมันลองวิธิบ้านๆ (อีกแล้ว) ใน ป๋ากูเกิ้ล ของเราเลยฮะ พิมพ์ชื่อจริงนาสกุลเดิมเป๊ะ ภาษาไทยแท้เลย ปรากฏว่า ไปเจอจริงๆฮะ เป็นเฟสของพี่เค้าจริงๆ มันเกิดจากการที่พี่เค้าไปรายงานตัวอะไรซักอย่างในเฟส โดยที่มันต้องใส่ชื่อนามสกุจริงของตัวเองลงไป มันทำให้เพื่อนผมเจอ เฟสของพี่แว่นฮะ ร้องกันจะตายัก ส่วนผมนะเหรอ ก็ยังคงไปไล่ดูคอมเม้นท์ ดูรูปจองพี่แว่น เพื่อว่าจะเจอพี่โบว์ขาวของผม สุดทายก็เจอสิฮะ! สูบสิครับสูบรูปมาให้หมด 55555 พูดเล่นๆ หลังจากนั้นมา มันก็เป็นช่วงของกันแอบรักแบบห่างๆมากกว่า แต่ไอระหว่างทางนี่สิครับ มันเจอปัญหาเหลือเกิน เรื่องมันเกิดจาก ไอ้หัสหน้าห้องคนนั้นครับ ไม่สงสัยกันเหรอครับ ว่าทำไมมันถึงรู้จักพี่แว่น! ตำแหน่งมันก็บอกละครับว่าหัวหน้าห้อง หัวหน้าห้องของผมมันเป็นเด็กกิจกรรมครับ ไปแม่มทุกวิชา มันเก่งเกินคนจริงๆฮะ มีกิจกรรมอันไหน มันลงแข่งหมด แต่ที่โฟกัสเลยคือภาษาไทย มันไปรู้จักพี่แว่น เพราะพี่แว่นเค้าก็ลงแข่งกิจกรรมภาษาไทยเหมือนกันฮะ (ลืมบอกว่าพี่ทั้งสองเค้าอยู่ห้องเด็กเรียนดีที่สุดนะฮะ) มันกับพี่แว่นเลยรู้จักกัน ไอ้ผมนี่ก็ไม่คิดอะไรหรอกฮะ คงคิดว่ารู้จักกันเฉยๆ แต่ไอ้เพื่อนของผมหน่ะสิ มันคิดมากครับ มันคิดว่าหัวหน้าห้องมันจะไปแอบชอบพี่เค้าเหมือนกัน เพื่อนผมมันก็โชคดีนะครับ มันไปเห็นช็อตที่หัวหน้าห้องผมมันไปคุบกับพี่แว่นพอดี มันนั่งเครียดไปเลยฮะ ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบๆมัน ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยลองแกล้งๆมันดูฮะว่าแบบ จะบอกหัวหน้าห้องนะ ว่าชอบพี่เค้า เพื่อมันจะช่วยได้ มันก็ขำๆกับผมอ่ะนะ ผมก็ไปแกล้งมันโดยการที่ไปบอกหัวหน้าห้องว่าแบบ บอกอย่างอื่นที่ไม่ใช่ว่ามันชอบพี่แว่น และทิ้งท้ายโดยการบอกให้หัวหน้าห้องผมหันหน้าไปมองเพื่อนผมแล้วหัวเราะ เพื่อนผมมันอึ้งไปเลย 55555 สุดท้ายก็มาเฉลยว่ายังไม่บอกหรอก หลังจากนั้นไอ้หัวหน้าห้องผมมันก็เหมือนจะรู้นะฮะ ว่าเพื่อนผมมันชอบพี่แว่น แต่เพื่อนผมมันจะปฎิเสธตลอด (ในใจนี่ตกลงไปนานละ) แต่หัวหน้าห้องผมกลับไม่มีกริยาโกรธ อิจฉา หรืออะไรเลยฮะ ผมก็เลยมั่นใจว่า มันไม่น่าจะคิดอะไรกับพี่แว่นผมแน่ๆ แต่เพื่อนผมสิครับ มันยังตคิดว่าอะไรก็เป็นไปได้อยู่เลย มันเลยเป็นปมให้มันเครียดเล็กๆอยู่เลยฮะ หลังจากนั้นมา พวกผมก็ยังติดตามพวกพี่เค้าอยู่ครับ ในเฟสบุ๊คก็ดี ชีวิตจริงก็ดี แต่ที่ทำไปนี่ พวกพี่เค้ากลับไม่รู้อะไรเลยยยยย ว่ากำลังมีคนแอบชื่อพวกพี่เค้าอยู่ เรื่อยมาจนถึงวันประชุมสีสิครับ  (พวกผมไม่ได้อยู่สีเดียวกับพี่เค้า T^T) ผมเล่นกีฬาไม่ค่อยเก่ง เลยไม่ได้ล่งแข่งอะไร ผมเลยตัดสินใจไปลงเดินขบวน นี่กว่าไปนั่งเชียร์บนแสตน ผมว่าผมคิดถูกฮะ เพราะขณะที่คนอื่นเค้าไปขึ้นแสตนกน พวกผมก็เลยว่างเลยครับ จะไปไหนก็ได้ แค่ต้องกลับมาในเวลาที่กำหนด พวกผมจะไปไหนได้ละฮะ ก็ต้องไปหาพวกพี่เค้าเส่! ผมก็พึ่งรู้นะว่าพี่สองคนนั้นเค้าไปลงแข่งบาสหญิงกัน โครตน่ารักเลยครับ ประเด็นมันอยู่ต้องนี้ครับ ผมมีเพื่อต่างห้องอยู่คนนึง มันลงแข่งบาสครับ มันก็เล่นบาวเก่งนะครับ มันดันไปอยู่สีเดียวกับพี่เค้า มันเป็นคนที่เฟรนลี่พอสมควรนะฮะ แล้วมันลงแข่งบาสด้วย มันเลยต้องไปซ้อมบาสแป้นเดียวกับพวกพี่ๆเค้า ตอนแรกผมไม่คิดอะไรเลยนะครับ ผมเดินเค้าไปคุยกับมันด้วยซ้ำ ผมเดินออกมาหาทำเลเหมาะๆ เพื่อที่จะนั่งแอบมองสะดวกๆครับ จนเพื่อนต่างห้องของผมอีกคนนึงเดินมา มันอยู่คนละสีกับผม แล้วก็คนละสีกับพวกพี่เค้าเหมือนกันฮะ มันลงแข่งบาสด้วย แต่แป้นอื่นมันเต็ม มันก็เลยไปขอเล่นแป้นเดียวกับพี่เค้า มันได้คุยกับพี่เค้าเฉย T^T ผมก็ไม่คิดอะไรหรอกครับ จนมันเดินมา มันพูดว่า มองคนั้นเหรอ พลางเอานิ้วชี้ไปที่พวกพี่เค้า ผมก็อึ้งสิครับ ก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เลยยอมรับมันไป มันก็นิสัยดีนะฮะ 555 มันบอกเลยว่าจะช่วย ผมก็รู้สึกดีนิดนึงนะฮะ มันบอกว่าจะถ่ายรูปมาให้ จนวันนั้นได้จบลงฮะ ทุกคนแยกย้าย ผมก็กลับบ้าน เพื่อนผมก็กลับอีกทางนึง คืนนั้นครับ ผมก็เล่นเกมกับเพื่อนสนิทผมครับ พอเล่นเสร็จ มันก็มาเล่าให้ผมฟังฮะ ว่า เพื่อนต่างห้องที่อาสาจะถ่ายรูปให้อ่ะฮะ มันไปถ่ายรูปให้ผมจริงๆครับ แต่ประเด็นคือ มีคนเดินตามมันมาครับ บอกมันว่า เดี๋ยวส่งรูปให้ด้วยนะ เสียงที่ว่านั่นมันคือ ไอ้นักบาสเพื่อนผมที่มันอยู่สีเดียวกับพี่เค้าสิครับ ผมสองคนนี่หวั่นกันมากเลยครับ เพราะไม่รู้ว่ามันชอบใครกันแน่ มาอีกวันนึง ผมลองไปเช็คเฟสมัน ช่วงนี้ในเฟสกำลังฮิตเรื่อง บอกชั้นเรียนของคนที่ตัวเองชอบใช่มั้ยฮะ มันโพสว่า "ม.5 ม.3 ม.2" มันทำให้ผมรู้สึกใจแป้วมากๆเลยฮะ ผมเลยลองไปเช็คเพื่อนร่วมกันดู ปรากฎว่า มันเป็นเพื่อนกับพี่โบว์ขาวไปซะแล้ว T^T มันทำให้ผมเสียใจมากๆเลยครับ ผมเลยมาลองคิดดูว่า ถ้าเรามัวแต่มานั่งอยู่ห่างๆแค่นี้ ก็คงไม่ได้อะไร แต่จะให้อยู่ดีๆ ผมเข้าไปหาพี่เค้าดื้อๆ เลย ก็ไม่ได้อีก เพราะพี่เค้าไม่รู้จักผมเลย อีกสองปีมีเค้าก็จะจบละ สองปีมันเร็วนะครับ T^T พวกผมจะทำยังไงดีครับ แงๆๆ
ปล.1 ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ
ปล.2 เรื่องที่เล่ามานี่เรื่องจริงทั้งหมดระครับ
ปล.3 สำหรับคนที่จะดราม่าว่า เอาเวลาไปเรียนไม่ดีกว่าเร้อ ผมพูดได้เลยครับ ว่า ความรักไม่ได้ทำให้เด็กเสียการเรียนหรอกครับ ผมก็ยังเรียนปรกติ ไม่ได้แย่ลงหรืออะไร
ปล.4 หวังว่าสักวันพี่เค้าจะรู้นะครับ ^_^