เราเลิกกับแฟนได้ 3 อาทิตย์ แล้วพึ่งรู้ว่าตัวเองท้อง
เราเริ่มสงสัยตัวเองว่าท้องรึป่าว ตั้งแต่ประจำเดือนเลื่อนไป 2 อาทิตย์ ที่แรกคิดว่าอาจเพราะเราเครียด จนผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ประจำเดือนก็ไม่มา เลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็แนะนำ ให้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ เราเลยซื้อมา 5 อัน เพื่อความชัวร์ แล้วตรวจ ผลออกมา 2 ขีดทั้งหมด...
ตอนนั้นทรุดเลยค่ะ ความคิดแรกที่อยู่ในหัวคือ จะเอาเด็กออก แล้วจะไม่บอกใครเด็ดขาด เครียดอยู่หลายวันจนสุดท้าย ก็บอกเพื่อน
เพื่อนก็บอกให้เอาเรื่องนี้ไปบอกแฟนเก่า และอย่าไปทำแท้งมันบาป แต่เราทิฐิสูงคือเลิกแล้วก็คือเลิก ไม่ต้องการให้มายุ่งเกี่ยวกันอีก ยืนยันกับเพื่อนว่าจะทำแท้ง แต่ด้วยเราเป็นครูสอนเด็ก อยู่กับเด็กทุกวัน เริ่มรังเร ไม่กล้าทำสงสารเด็กในท้อง เพื่อนก็หารูปเด็กน่ารักๆ เอาหนังสือเกี่ยวกับแม่มือใหม่มาให้อ่าน จนสุดท้ายเราคิดว่าจะเก็บเด็กไว้
ตั้งแต่ที่มีความคิดว่าจะเก็บเด็กไว้เราก็บำรุงทุกอย่าง ทำทุกอย่างเพื่อนให้ลูกเราแข็งแรง และเพื่อนๆก็ค่อยถามไถ่ตลอด และก็ยังแนะนำให้ไปบอกแฟนเก่า แต่เราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไม่บอก ลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้ เค้าจะไม่มีวันรับรู้เรื่องนี้
แต่เราก็ดีใจนะ ที่มีลูกกับเค้า เพราะถ้าลูกโตมา เราสามารถบอกลูกได้อย่างเต็มปากว่า 'พ่อของหนูเค้าเป็นคนดี เค้าดูแลแม่ และรักแม่มาก หนูเกิดจากความรักของพ่อกับแม่'
เพราะตอนคบกันเค้าดีกับเรามากค่ะ อยากกินอะไร อยากไปไหน อยากได้อะไรเค้าตามใจหมดเท่าที่เค้าจะตามใจได้ พาไปเจอพ่อ-แม่ ทุกอย่างทำสำคัญกับเค้าและครอบครัว เค้าอยากให้เราได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นๆเสมอ. แค่บอกว่าเรากลับมาจากบ้านตอนนี้อยู่หอแล้ว เค้าไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บ้าน ก็รีบกลับมาหาเรา...
แต่ที่เลิกกันมันเป็นเพราะเรา ติดเที่ยวกลางคืน ติดเพื่อน เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเค้าอยู่บ่อยๆ ชอบทิ้งเค้าไว้ที่หอคนเดียว มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายเยอะจนเค้าหึง และก็เคยโกหกเค้า เรื่องแอบเที่ยว จนสุดท้ายเค้าเหนื่อยกับเรา จนเลิกกันไป
ตามง้ออยู่ 2 อาทิตย์ ไม่สำเร็จ จนเราพอและบอกกับตัวเองว่าจากนี้ทางใครทางมัน จะไม่ยุ่งกับชีวิตเค้าอีก จนรู้ตัวว่าท้องกับเค้า เราก็ยังยืนยันคำเดิม คือ เราจะไม่ไปยุ่งกับชีวิตเค้าอีก
เรามีความสุขกับการดูแลลูกได้ไม่นาน สุดท้ายเราก็แท้งลูก ไปหาคุณหมอที่ รพ. เค้าบอกว่า ร่างกายเราไม่พร้อม และตอนที่ยังไม่รู้ว่าเราท้อง เรากินเหล้า เที่ยวกลางคืน เลยเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แท้ง
ตอนนั่นโทษตัวเองทักอย่าง โทษที่ไม่สามารถดูแลลูกของตัวเองไว้ได้ แล้วทำไมเค้าถึงจากไปเร็วขนาดนี้ เรายังไม่มีโอกาสแม้แต่จะเห็นหน้ากันเลย
พอผ่านเรื่องนี้ไปได้ 3-4วัน เราตัดสินใจจะบอกแฟนเก่า เพื่อให้เค้าไปทำบุญให้ลูก เลยให้เพื่อนเราที่สนิทกับเค้า บอกให้ เพราะเราไม่อยากไปยุ่งอะไรกับเค้าอีกแล้ว นี่จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เราจะเกี่ยวข้องกัน
เพื่อนเราเอาเรื่องนี้ไปบอกแฟนเก่า เค้าตอบกลับมาว่า "เชื่อยาก เรื่องแบบนี้ , มันต้อง 3 เดือนก่อนซิ ถึงจะรู้, และว่าเพื่อนเรา ว่า ก่อนจะฟังอะไรมาเช็คด้วยว่าอะไรจิงไม่จิง เอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างให้เค้ากลับไปคบหรอ..."
เท่านั้นแหละค่ะ จากที่เลิกกันไปเรารู้สึกเฉยๆ ตอนนี้กลายเป็นเกลียด เค้าคิดได้ไงว่าเราโกหก คิดได้ไงว่าเราอยากจะกลับไปง้อเค้า...
คืออะไร จะต้องถ่ายรูปที่ตรวจครรภ์ ส่งให้เค้าดูหรอ (ตอนนั้นแค่เห็นก็ทรุดแล้ว ไม่มีสติทำอะไร)
หรือตอนแท้ง ละไป รพ. ต้องถ่ายรูปเช็คอินให้รู้รึไง (ควายเผือก)
คือเรายังเสียใจเรื่องที่เสียลูกไปยังไม่หาย แถมมาเจอประโยคแบบนี้จากแฟนเก่า มันบอกความรู้สึกไม่ถูกจิงๆค่ะ...
บอกแฟนเก่าว่าท้อง
เราเริ่มสงสัยตัวเองว่าท้องรึป่าว ตั้งแต่ประจำเดือนเลื่อนไป 2 อาทิตย์ ที่แรกคิดว่าอาจเพราะเราเครียด จนผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ประจำเดือนก็ไม่มา เลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็แนะนำ ให้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ เราเลยซื้อมา 5 อัน เพื่อความชัวร์ แล้วตรวจ ผลออกมา 2 ขีดทั้งหมด...
ตอนนั้นทรุดเลยค่ะ ความคิดแรกที่อยู่ในหัวคือ จะเอาเด็กออก แล้วจะไม่บอกใครเด็ดขาด เครียดอยู่หลายวันจนสุดท้าย ก็บอกเพื่อน
เพื่อนก็บอกให้เอาเรื่องนี้ไปบอกแฟนเก่า และอย่าไปทำแท้งมันบาป แต่เราทิฐิสูงคือเลิกแล้วก็คือเลิก ไม่ต้องการให้มายุ่งเกี่ยวกันอีก ยืนยันกับเพื่อนว่าจะทำแท้ง แต่ด้วยเราเป็นครูสอนเด็ก อยู่กับเด็กทุกวัน เริ่มรังเร ไม่กล้าทำสงสารเด็กในท้อง เพื่อนก็หารูปเด็กน่ารักๆ เอาหนังสือเกี่ยวกับแม่มือใหม่มาให้อ่าน จนสุดท้ายเราคิดว่าจะเก็บเด็กไว้
ตั้งแต่ที่มีความคิดว่าจะเก็บเด็กไว้เราก็บำรุงทุกอย่าง ทำทุกอย่างเพื่อนให้ลูกเราแข็งแรง และเพื่อนๆก็ค่อยถามไถ่ตลอด และก็ยังแนะนำให้ไปบอกแฟนเก่า แต่เราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไม่บอก ลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้ เค้าจะไม่มีวันรับรู้เรื่องนี้
แต่เราก็ดีใจนะ ที่มีลูกกับเค้า เพราะถ้าลูกโตมา เราสามารถบอกลูกได้อย่างเต็มปากว่า 'พ่อของหนูเค้าเป็นคนดี เค้าดูแลแม่ และรักแม่มาก หนูเกิดจากความรักของพ่อกับแม่'
เพราะตอนคบกันเค้าดีกับเรามากค่ะ อยากกินอะไร อยากไปไหน อยากได้อะไรเค้าตามใจหมดเท่าที่เค้าจะตามใจได้ พาไปเจอพ่อ-แม่ ทุกอย่างทำสำคัญกับเค้าและครอบครัว เค้าอยากให้เราได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นๆเสมอ. แค่บอกว่าเรากลับมาจากบ้านตอนนี้อยู่หอแล้ว เค้าไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บ้าน ก็รีบกลับมาหาเรา...
แต่ที่เลิกกันมันเป็นเพราะเรา ติดเที่ยวกลางคืน ติดเพื่อน เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเค้าอยู่บ่อยๆ ชอบทิ้งเค้าไว้ที่หอคนเดียว มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายเยอะจนเค้าหึง และก็เคยโกหกเค้า เรื่องแอบเที่ยว จนสุดท้ายเค้าเหนื่อยกับเรา จนเลิกกันไป
ตามง้ออยู่ 2 อาทิตย์ ไม่สำเร็จ จนเราพอและบอกกับตัวเองว่าจากนี้ทางใครทางมัน จะไม่ยุ่งกับชีวิตเค้าอีก จนรู้ตัวว่าท้องกับเค้า เราก็ยังยืนยันคำเดิม คือ เราจะไม่ไปยุ่งกับชีวิตเค้าอีก
เรามีความสุขกับการดูแลลูกได้ไม่นาน สุดท้ายเราก็แท้งลูก ไปหาคุณหมอที่ รพ. เค้าบอกว่า ร่างกายเราไม่พร้อม และตอนที่ยังไม่รู้ว่าเราท้อง เรากินเหล้า เที่ยวกลางคืน เลยเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แท้ง
ตอนนั่นโทษตัวเองทักอย่าง โทษที่ไม่สามารถดูแลลูกของตัวเองไว้ได้ แล้วทำไมเค้าถึงจากไปเร็วขนาดนี้ เรายังไม่มีโอกาสแม้แต่จะเห็นหน้ากันเลย
พอผ่านเรื่องนี้ไปได้ 3-4วัน เราตัดสินใจจะบอกแฟนเก่า เพื่อให้เค้าไปทำบุญให้ลูก เลยให้เพื่อนเราที่สนิทกับเค้า บอกให้ เพราะเราไม่อยากไปยุ่งอะไรกับเค้าอีกแล้ว นี่จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เราจะเกี่ยวข้องกัน
เพื่อนเราเอาเรื่องนี้ไปบอกแฟนเก่า เค้าตอบกลับมาว่า "เชื่อยาก เรื่องแบบนี้ , มันต้อง 3 เดือนก่อนซิ ถึงจะรู้, และว่าเพื่อนเรา ว่า ก่อนจะฟังอะไรมาเช็คด้วยว่าอะไรจิงไม่จิง เอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างให้เค้ากลับไปคบหรอ..."
เท่านั้นแหละค่ะ จากที่เลิกกันไปเรารู้สึกเฉยๆ ตอนนี้กลายเป็นเกลียด เค้าคิดได้ไงว่าเราโกหก คิดได้ไงว่าเราอยากจะกลับไปง้อเค้า...
คืออะไร จะต้องถ่ายรูปที่ตรวจครรภ์ ส่งให้เค้าดูหรอ (ตอนนั้นแค่เห็นก็ทรุดแล้ว ไม่มีสติทำอะไร)
หรือตอนแท้ง ละไป รพ. ต้องถ่ายรูปเช็คอินให้รู้รึไง (ควายเผือก)
คือเรายังเสียใจเรื่องที่เสียลูกไปยังไม่หาย แถมมาเจอประโยคแบบนี้จากแฟนเก่า มันบอกความรู้สึกไม่ถูกจิงๆค่ะ...