เราทำงานอยู่ที่หนึ่ง ก็ถือว่ามั่นคงเลยแหละ ช่วงแรกๆที่ไปทำงาน เจ้านายก็สุภาพดี (วัย 50 ขึ้น) พออยู่นานๆเข้า ซักประมาณ 3-4 เดือน มีอยู่วันนึงเราก็ทะเลาะกับแฟน แล้วไปร้องไห้ในห้องน้ำ พอเอางานไปให้เจ้านายเซ็นแกก็ถามว่าร้องไห้ทำไม เราตอบว่าทะเลาะกับแฟนนิดหน่อยค่ะ เค้าบอกไม่ต้องร้องหรอก ทำงานที่นี่คนดีๆมีเยอะแยะ แล้วคนอย่างเค้า (เจ้านายเป็นไง) .... ตอนแรกเจอคำถามนี้ไป ยังเฉยๆค่ะ ก็ตอบแบบขอไปทีว่า ดีเกินไป ที่เราตอบแบบนั้นเพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่ตำแหน่งงานก็ดี มีหน้ามีตา เลยตอบให้เกียรติเค้านิดนึง วันรุ่งขึ้นเราไปทำงานปกติค่ะ แล้วถูกถามในที่มีอยู่หลายคนว่า เป็นไงเมื่อวานเคลียร์กับแฟนเคลียร์ด้วยปากหรือเคลียร์ด้วยอย่างอื่นล่ะ พอเราฟังเราก็ เอิ่ม.... เฉยค่ะ ไม่รู้จะตอบโต้ยังไงจริงๆ พอสัปดาห์ต่อมา เราไม่ได้มาทำโอที เค้าก็ถามว่าเสาร์อาทิตย์ไม่มาทำโอที ไปไหนมา ไปนอนบ้านแฟนมาเหรอ เรียบร้อยแล้วล่ะม้างงง เอิ่ม...เงิบรอบสองค่ะ ....เฉยเช่นเดิม ในใจฉันก็คิดแปลกๆแล้วนะ ในหัวคิดแต่เรื่องแบบนี้สินะ (หรือผู้ชายทุกคนก็คิดแบบนี้คะ) เราเอะใจที่พี่คนเก่าออกไวมาก เลยไปถามเรื่องราวจากพี่ที่ออก จึงได้ความเลยค่ะ พี่เค้าโดนเยอะกว่าเราอีก ในความเห็นเรานะ ถึงอยากจะหยอกล้อ แต่มันต้องแรงขนาดนี้เลยเหรอ เพราะเค้าก็เป็นผู้ใหญ่ที่หลายคนนับถือ พี่คนเก่าก็เตือนเราให้ระวังตัวนะ อย่าอยู่กับแกสองคน จึงอยากปรึกษาเพื่อนๆ ว่าเราควรทำไง เพราะจะแสดงกิริยาไม่ชอบเลยก็ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อยากฟังเรื่องพวกนี้ และก็กลัวค่ะ บอกตรงๆ รู้สึกไม่ปลอดภัยเลย อีกอย่างเจ้านายชอบชวนไปกินข้าวตอนเย็นกับพี่ๆที่ทำงาน (มีอายุ) อีก เราก็เฉไฉไปเรื่อยตลอดอ่ะค่ะ หรือว่าเหตุการณ์มันไม่มีอะไร เรากับพี่ที่ออกคิดมากไปเอง